Om maar meteen met de deur in huis te vallen, de Belgisch-Franse coproductie Dalva is een bittere pil om te slikken. Niet zo zeer vanwege het onderwerp, want dat is incest altijd, wel omdat de Belgische cineaste Emmanuelle Nicot ervoor koos om de film vanuit de ogen van de twaalfjarige Dalva (een fantastische rol van Zelda Samson) bekijkt, en vooral hoe ze het zelf als een logische zaak ziet dat ze haar vader (de enige die om haar geeft) seksueel moet bevredigen.
Nicot kiest voor een Dardenne-aanpak, met dank aan het knappe, bijna claustrofobische DOP-werk van Caroline Guimbal. Niet zozeer door te kiezen voor een documentaire-achtige aanpak waarbij de rauwe realiteit niet geschuwd wordt, maar ook alsof het lijkt dat een happy end niet voorzien was in het draaiboek.
Dit arthousedrama dat door de FIPRESCI, wat de internationale filmkritiek inhoudt, verkozen werd tot beste film van de twee belangrijke nevensecties in Cannes (La Quinzaine des Realisateurs en La Semaine de la Critique) opent met confronterende beelden waarin de jonge Dalva door de politie weggetrokken wordt van een volwassen man. Het medisch onderzoek dat kort daarna volgt laat optekenen dat Dalva seksueel misbruikt werd, en wel door haar vader. Het jonge kind wordt geplaatst in een instelling maar verzet zich met hand en tand.
Ze is naar eigen zeggen geen meisje meer, maar een echte vrouw die zich ook zo kleedt en het recht heeft om haar lichaam aan te bieden aan haar vader als hij daarom vraagt.
Deze insteek maakt van Dalva een unieke film, maar ook één die moeilijk verteerbaar is. Nicot kiest er niet voor om het meisje af te schilderen als een slachtoffer zoals bijna ieder ander cineast dat zou doen, maar opteert ervoor om haar te portretteren als een opstandige meid die weet wat ze wil en waar het soms moeilijk is om medelijden mee te hebben, ook al is het schokkend om op het einde van de film de ware achtergrond van dit alles te horen.
Dalva biedt niet alleen een onthutsend portret van een jong kind, maar accentueert ook de rol van de jeugdwerkers die de bijna onmogelijke taak hebben om dit alles in goede banen te doen leiden, wat zeker door de briljante vertolking van Alexis Manenti als Jayden tot zijn goed recht komt als goede loebas die er alles probeert aan te doen om het meisje te doen inzien dat ze het slachtoffer is geworden van haar vaders zieke en perverse geest.
Dalva is zonder twijfel een film die door heel door zijn confronterende zwaarmoedigheid heel wat mensen zal afstoten. Hoewel dit geniale arthousecinema is, is dit toch niet meteen de titel die je eruit pikt voor een gezellig avondje uit wat niet weg neemt dat dit drama die op het Filmfestival van Namen drie prijzen won tot nu toe één van de beste films van 2023 is.
GENRE : arthouse, drama
JAAR : 2022
REGIE : Emmanuelle Nicot
MET : Zelda Samson, Alexis Manenti, Fanta Guirassy, Marie Denarnaud, Jean-Louis Coulloc’h
LAND: FRANKRIJK, BELGIE
