Anna (Veerle Baetens) krijgt in de noodcentrale een oproep van Aly (Selma Alaoui), die verklaart slachtoffer van een aanranding te zijn. Ze bevindt zich nog steeds met haar agressor in de auto. Anna blijft emotioneel betrokken en Quitter la nuit toont aan hoe dergelijke feiten en thema’s ons allen aanbelangen.
Regisseur Delphine Girard verwierf bekendheid toen haar derde kortfilm, Une Soeur, meedong naar een Oscar in 2020. Quitter La Nuit, haar eerste langspeelfilm, lijkt haast een verlengstuk van die bejubelde kortfilm en biedt een uitzonderlijke mix van genres als sociaal drama en thriller. Wij zagen de film op het voorbije Film Festival Oostende op een uitzonderlijk laat uur wat het thrilleraspect nog extra verhoogde.
Toen Une Soeur in volle Me Too-periode uitkwam en discussies over die topics schering en inslag bleven, merkte Delphine Girard een discrepantie op tussen wat ze hoorde in termen van vrijheid van spreken voor vrouwen en wat er effectief plaatsvond bij instanties als gerecht en politie. Girard bleef geïnteresseerd in de naweeën. Hoe moet het nu verder met die personages in het dagelijkse leven na zo’n overrompelende gebeurtenis?
De regisseuse, die zelf ook het scenario schreef, besloot zich te informeren bij advocaten, op een politiecommissariaat en volgde diverse processen. Tussen wat de betrokkenen nodig hadden om verder te kunnen met hun leven en wat van hen verwacht werd gaapte een diepe afgrond. Het mogelijke slachtoffer moet zelf onberispelijk zijn en aan haar slachtofferrol wat toevoegen om door de instanties erkend te worden. De mogelijke dader moet dan weer schipperen tussen hoe hij de feiten ervaart en hoe hij zich moet verdedigen tegenover het gerecht. Het derde hoofdpersonage Anna heeft haar werk gedaan door de oproep juist in te schatten maar weet ook niet -net zoals de kijker- wat er echt gebeurd is.
Girard wou een relaas brengen dat plaats biedt aan de complexiteit van de verschillende manieren waarop de drie hoofdpersonages de gebeurtenissen ervoeren. In Quitter la nuit krijgen we een rake analyse van de fameuze grijze zone: gebeurde de daad al dan niet met instemming? De film maakt duidelijk hoe moeilijk instanties als gerecht, politie en medisch personeel daar een juist oordeel over kunnen vellen. Zeker in het begin van de film voel je je als kijker een passagier op de achterbank van de wagen, de plaats van een mogelijk delict. Net als Aly ontbreekt het ons aan enige controle.
Volgens Delphine Girard heeft film de immense kracht om ons het onbekende te laten ervaren, een enorme oefening in empathie. Voor haar zorgt cinema voor een ongelooflijke geruststelling, een verbinding met de wereld. Ze was gefascineerd door de Dogma 95-films (Festen, Dogville) en citeert verder Fish Tank van Andrea Arnold of Volver van Pedro Almodovar als reisgezellen, spiegels of vensters.
Met Quitter La Nuit weet ze sterk over te brengen hoe ver de gevolgen wel reiken via bijvoorbeeld de personages van een zus of een moeder die meeleven met een van de protagonisten. Die moeder wordt bovendien vertolkt door Anne Dorval, die ons eerder al omver blies als mama in Mommy van Xavier Dolan. Eigenlijk zijn we allen betrokken partij en is dit niet een ver-van-mijn-bed-show.
Quitter La Nuit zal je 108 minuten op het puntje van de stoel doen zitten en blijft in 2024 relevanter dan ooit. Hoopvol dat de film de publieksprijs ontving op de Mostra in Venetië vorig jaar.
Lees hier ons interview met Veerle over de film.
Genre: drama, thriller
Jaar: 2023
Regisseur: Delphine Girard
Cast: Selma Alaoui, Veerle Baetens, Guillaume Duhesme, Anne Dorval
Land: België, Frankrijk
Speelduur: 108 minuten
