Agnès Jaoui is een boegbeeld in Frankrijk, een levende legende, iemand die enkel incognito haar woning kan verlaten, nooit rustig aan een koffietje kan nippen au zinc in een lokale bar of een nieuwe jurk kan gaan passen zonder herkend te worden. Om het even waar in Parijs wordt zij meteen aangeklampt door horden fans die jagen op die lang gedroomde selfie met de multi-getalenteerde Jaoui, want ze is niet alleen een gevierde actrice, scenariste, regisseuse, zangeres, meervoudige César-winnares – en sinds enkele weken ook in het bezit van een ere-César – maar eveneens de weduwe van de betreurde Jean-Pierre Bacri, dé wijlen film- en toneelkoning van Frankrijk.
Het is dan ook niet te verwonderen dat la Jaoui vol vertrouwen en vooral vinnig enthousiast wou participeren aan La Vie de ma Mère, de nieuwe film van de jonge en rijzende Franse scenarist/regisseur Julien Carpentier, in de huid van de flamboyante en extravagante Judith, een labiel persoon die in dit relatieportret, gedurende honderd minuten ferm uit de bol mag gaan.
Voor de 33-jarige Pierre, succesvolle Franse bloemist en eigenaar van een leuk winkeltje, loopt alles op wieltjes. Hij wordt dagelijks bijgestaan door een aangename, betrouwbare en verantwoordelijke aspirant zakenpartner. Hij staat ook op het punt om een heus contract af te sluiten dat hem grote financiële toekomstperspectieven biedt. Zijn liefdesleven is het enige dat een lichte schaduw werpt op zijn ‘fleurige’ levenswandel. Hij is introvert, vindt bij de dames nooit de juiste woorden om zijn gevoelens uit te drukken en reageert onhandig op momenten die er echt toe doen. Hij neemt zich voor om dringend dit minpuntje de positieve kant uit te sturen. Doch een telefoontje met de mededeling dat zijn bipolaire en exuberante moeder is ontsnapt uit een gespecialiseerde instelling, haalt Pierre plotsklaps volledig uit zijn evenwicht en schudt onverwacht zijn geoliede structuur en zorgvuldige plannen, grondig in de war.
Hij beslist om zijn mama, die hij in geen twee jaar heeft bezocht in de voorziening, toch op te pikken bij zijn grootmoeder en ze terug te brengen naar de kliniek. Goede intenties leveren niet altijd het gehoopte resultaat op, want zijn losbandige moeder zorgt voor een TGV aan onvoorspelbare toestanden en verrassende wendingen. Uiteindelijk groeit er ‘en route’ een begripvolle band tussen moeder en zoon.
La Vie de ma Mère is een (typische) luchtige Franse ‘sentir bien’-(weekend)-film met een hoog humaan gehalte waarin vooral Agnès Jaoui haar kinetisch acteertalent en tal van haar andere meervoudige competenties, breedvoerig over het scherm mag uitsmeren (die karaoke-scène op een chanson van Julien Clerc is onder meer ravissant!) Het is uiteraard niet vanzelfsprekend om naast zo’n ‘grande dame du cinéma français’ als jonge antagonist overeind te blijven, toch slaagt William Lebghil (Un Métier Sérieux) in het jasje van de bezorgde zoon, erin om door zijn gereserveerde en ingehouden vertolking de juiste toon aan te geven waardoor de twee karakterieel totaal contrasterende hoofdpersonages, uiteindelijk amalgameren tot een begripvolle, verbindende en overtuigende moeder-zoon-verstandhouding.
De regie is in handen van Julien Carpenter, gekend van zijn succesvolle kortfilms Le Bon Rôle, Mon Héritage en de televisieserie Un si grande Soleil, die met deze frisse sociaal-relationele komedie meteen tekent voor zijn langspeelfilmdebuut. La Vie de ma Mère won de publieksprijs op het Festival du Film Francophone d’Angoulème en is een onschuldige tip om tijdens een zaterdagavond met een bak popcorn op de schoot je dagelijkse zorgen even on hold te parkeren.
Genre: drama, komedie
Jaar: 2023
Regisseur: Julien Carpenter
Cast: Agnès Jaoui, William Lebghil, Salif Cissé, Alison Wheeler
Land: Frankrijk
Speelduur : 103 minuten
