2014 zal niemand vergeten, het was immers het jaar waarin het bestaan van gigantische monsters niet langer voorbehouden was voor mythes en legendes! Doordat de monsters zich aan heel de wereld toonden net als de vernietiging die ze brachten, kwam ook het bestaan van de Monarch-organisatie aan het licht, een geheime groep die gespecialiseerd is in het opsporen, monitoren en het proberen vasthouden van deze monsters die ze Titanen zijn gaan noemen.
Vijf jaar nadat Godzilla in zijn gevecht met twee andere Titanen meerdere steden in puin heeft gelegd, staat Monarch onder druk en denkt de overheid aan meer permanentere oplossingen om dergelijke catastrofes te kunnen voorkomen. Velen zien het liefst van al deze wandelende en nadenkende natuurrampen vernietigd worden, beginnend met de 17 waarvan Monarch weet van heeft en gevangen houdt.
Dr. Mark Russell zou graag met nummer 18 beginnen: Godzilla. Diens gevecht in San Francisco had een onnoemelijke menselijke tol geëist en onder de slachtoffers zat zijn zoontje. Godzilla zal echter niet langer zijn grootste probleem blijven. Zijn ex-vrouw, Dr. Emma Russell, een Titaan-expert is samen met hun dochter gekidnapt door een groepje ecoterroristen die haar expertise nodig hebben voor hun plannen om de natuurlijke orde te herstellen en daarom willen ze het Monster Zero wekken.
In Godzilla: King of the Monsters toont de MonsterVerse opnieuw zijn sterktes voor monsterfilmfans en borduurt vrolijk verder op wat we al zagen in de eerste twee films. Menig oogjes van de monsterfilmfans zullen wel gefonkeld hebben bij de onthulling dat Monarch tot dusver weet heeft van 18 monsters. Hoewel we ze niet allemaal te zien krijgen, wordt hun bestaan leuk benut in het verhaal met een ecologische boodschap waarin wel iets te zeggen valt voor de rol die Titanen hebben in het Aardse ecosysteem. Ondanks hun destructieve karakter blijkt de gigafauna ook een positieve invloed te hebben op de gebieden die ze verwoesten. Er zit een zeker ecologisch standpunt in de film die we niet meteen hadden verwacht, maar ook niet ongepast is. Integendeel, het is een goede motivatie voor de verrassend geslaagde antagonisten in de film.
De personages zijn best ook wel interessant, hoewel het opnieuw de wereldbouw, de mythologie en natuurlijk de monsters zijn die met de meeste aandacht gaat lopen. Naast de gehinte oorsprong van sommige monsters en het handig gebruik van de eerder in Kong: Skull Island aangehaalde Holle Aarde Theorie, zien we heel wat nieuwe monsters hun opwachting maken. Godzilla deelt in deze film het scherm met enkele van Toho’s meest prominente creaties. Deze afwisseling tussen bekende creaturen en nieuwe schepsels maakt elke onthulling dan ook erg opwindend, nog voor ze met elkaar op de klauw gaan.
Want laten we wel wezen, daarvoor kijken de meeste liefhebbers naar deze films! Terwijl we zeker al verwend werden in de vorige delen, verbleken de actiescènes met deze uit Godzilla: King Of The Monsters. De gevechten zijn dan wel beperkt tot de oudgedienden, hun strijd op leven en dood en de betekenis erachter is er niet minder fantastisch om. Zeker het gevecht tussen Godzilla en Monster Zero is er één van epische proporties. En dan heb je natuurlijk ook nog altijd de kleine en grote verwijzingen naar de oude films. De film mag dan vernieuwend en modern zijn, een goede hommage naar de vroegere Japanse tijdlijn is nooit ver weg.
Op het gebied van wereldbouw en mythologie blijft dit één van de sterkste filmuniversums van het moment, helaas gaat het ook hier mis wanneer we naar het menselijke aspect kijken. Ondertussen zouden we wel al moeten weten dat er niet zomaar met belangrijke componenten van het Aardse ecosysteem mag geprutst worden, maar dat is dus buiten het leger gerekend. De personages hadden natuurlijk niet kunnen weten hoe slecht het zou aflopen als ze Monster Zero loslieten (de kijker wel, want we kennen het monster) maar het onderstreept toch maar mooi hoe onbezonnen de terroristen zijn.
De MonsterVerse is één van de beste dingen van de laatste jaren op gebied van monsterentertainment. Met een Oscar gaan ze niet snel naar huis gaan, maar als popcornfilms gaat het echt wel om kwalitatief vertier. Het is een aaneenrijging van eyecandy dat zeker door monsterfilmfans zal gesmaakt worden. Met een stevige wereldbouw die deze filmwereld meer en meer laat leven en met voldoende tijd tussen de delen zodat de markt niet oververzadigd geraakt.
Het monsterelement is bombastischer dan ooit, ziet er fenomenaal uit en zit ook nog eens boordevol geweldige referenties naar vorige generaties monsterfilms. Godzilla: King Of The Monsters is een blockbuster in hart en nieren, een ware droom voor monsterfilmfans. Enkel de menselijke factor blijft de achilleshiel van deze reeks, toch is er sprake van een verbetering ten opzichte van de vorige film. Dus we evolueren in elk geval in de juiste richting.
Genre: Kaiju, actie, avontuur
Jaar: 2019
Regisseur: Michael Doughter
Cast: Kyle Chandler, Vera Farmiga, Millie Bobby Brown, Ken Watanbe
Land : USA, Japan, Mexico, China
Speelduur : 132 minuten
