Hollywood heeft alweer een titel toegevoegd aan het lijstje met jaren ’80 en ’90 titels die een remake kregen, maar vliegensvlug in de vergetelheid belanden en als enige nut hebben de huidige generaties te wijzen op het bestaan van een superieure voorganger. Denk maar aan Red Dawn (2012), Total Recall (2012), RoboCop (2014) of Point Break (2015). In dat duffe rijtje mag ook Amazon’s nieuwe adaptie van Road House plaatsnemen.
De film vliegt er nochtans meteen stevig in met een meedogenloos gevecht in de beruchte UFC-achthoek. Road House-uitbaatster Frankie (Jessica Williams) is er aanwezig om de niets ontziende Carter (een cameo van muzikant en tattoo-uithangbord Post Malone) in te lijven als buitenwipper, maar laat haar oog ter plaatse vallen op Dalton (Jake Gyllenhaal), een gewezen UFC-prijsbeest met een duister verleden. Haar op eerste zicht gezellige strandbar heeft het namelijk hard te verduren. Elke avond ontaardt er in een ware knokpartij met stomdronken macho’s of bendeleden die graag ruzie komen stoken. Enkel het kordaat ingrijpen van iemand met een postuur om u tegen te zeggen kan orde op zaken zetten.
Daarvoor is regisseur Doug Liman (The Bourne Identity, Mr. And Mrs. Smith) bij Jake Gyllenhaal aan het juiste adres. De acteur onderging maanden intensieve training bij een gerenommeerde UFC-coach om er uit te zien alsof hij net uit de ring is gestapt. Gyllenhaal is dan ook één van de weinige lichtpuntjes in deze generieke actiefilm die maar zelden een beetje sprankelt. Het begint nochtans hoopvol wanneer Dalton’s eerste shift eindigt in een gevecht met een vijftal motards op de parking en hij met een vleugje humor informeert naar hun verzekering en het dichtste ziekenhuis in de buurt voor hij de eerste klappen uitdeelt. Helaas was het meteen ook de enige keer dat Road House een glimlach op ons gezicht toverde.
Vanaf dan krijgen we te maken met een overdaad aan inwisselbare cafégevechten, een dosis slechteriken die aan alle clichés voldoen en een nauwelijks uitgewerkt amoureus subplot. Eén van de bad guys wordt trouwens vertolkt door de Ierse MMA-vechter Conor McGregor. In de ring krijgt hij steevast zijn tegenstanders op de knieën, maar de gave om te acteren heeft de vechtmachine toch niet meegekregen. Je ziet wel dat hij geniet van zijn rol, maar dat compenseert zijn gebrek aan talent niet. Men had beter zijn rol wat geknipt en de vrouwenrollen uitgediept, want die komen er toch wel heel bekaaid vanaf. Road House-eigenares Jessica Williams verdwijnt vrijwel onmiddellijk uit de schijnwerpers en de Portugese Daniele Melchior mag dan wel een dokteres vertolken, uiteindelijk heeft ze niets meer te doen dan wat mooi te wezen.
Dat Liman weet hoe hij actie in beeld moet brengen, laat hij hier ook weer duidelijk zien, maar hoe fraai de vakkundig georkestreerde vechtscènes afgewisseld met een rockbandje dat achter kippengaas optreedt ook ogen, leveren ze met het generieke en zwakke thrillerplot toch slechts holle slagen op. Onze tip: typ Road House in bij Amazon Prime, selecteer de originele film uit 1989 die eveneens op het platform aanwezig is en druk op play.
Genre: actie, thriller
Jaar: 2024
Regisseur: Doug Liman
Cast: Jake Gyllenhaal, Daniela Melchior, Conor McGregor, Billy Magnussen, Post Malone, Lukas Gage
Land: UK, USA
Speelduur: 121 minuten
