Al jaren zorgt de Italiaanse regisseur Luca Guadagnino bij filmfans voor hitsige discussies. De meeste filmfanaten zijn het er wel over eens dat Call Me by Your Name, die van Timothée Chalamet een wereldster maakte, een modern meesterwerk is, maar de rest van zijn oeuvre zorgt vaak voor zowel een pro- als contrakamp. Over zijn mislukte remake van Jacques Deray’s La Piscine (A Bigger Splash) zwijgen we best in alle talen, maar het waren vooral zijn versie van Dario Argento’s Suspiria en Bones and All die voor heel wat verdeeldheid zorgden. Dat zal hij ongetwijfeld ook met Challengers doen, ofschoon de Italiaan één van de weinige hedendaagse cineasten blijft die zowel een arthouse- als een blockbusterpubliek weet aan te spreken. Dat is in tijden waarin kleinere films het alsmaar moeilijker krijgen om te overleven in de cinema, verre van simpel en is alleen maar toe te juichen.
Het gevolg is wel dat Guadagnino steeds kan samenwerken met grote sterren. In Challengers is dat met de 27-jarige Zendaya die ook de film deels produceerde. De Amerikaanse die haar carrière begon met de Disney Channel-sitcom Shake It Up, heeft nog niet zo veel films op haar actief staan, wel waren het één voor één producties waar iedereen luidop van droomt. Zeg zelf, welke actrice zou niet willen tekenen voor een palmares waarop naast The Greatest Showman ook twee Spider-Man– en Dune-films prijken? Alleen zijn het titels die met gelijk wie op de affiche de zalen doen vollopen, maar met Challengers wordt het voor Zendaya een kwestie of ze op eigen benen kan staan. In Amerika is dat alvast geen probleem want
gelet op het feit dat Challengers geen al te dure film is – zeker niet als je het vergelijkt met het peperdure en flop in wording The Fall Guy – doet het drama het best wel prima aan de Amerikaanse box office.
Het script van Justin Kuritzkes speelt zich zo goed als volledig in de tenniswereld af. Voor wie niet zo thuis is met termen als een tie break of een match point is het wel meermaals slikken, maar de essentie van het hele verhaal draait toch om een driehoeksrelatie en de problemen om niet te kunnen kiezen als er gedwongen keuzes moeten gemaakt worden. Degene die de touwtjes in handen heeft – of ten minste zo lijkt het toch – is de opkomende ster Tashi (Zendaya) die op relationeel vlak een stevig partijtje pingpong speelt met Patrick (Josh O’Connor) en Art (Mike Faist), zelf twee rijzende sterren in de tenniswereld.
De trailer liet misschien vermoeden dat er een stevig potje gedurfde seks in Challengers zou zitten, maar dat is niet het geval. Wel is dit romantisch drama (een andere term vinden we er niet meteen voor) er één van emoties en menselijke uitbuiting. Doorheen (te veel) flashbacks komen we te weten hoe de vork aan de steel zit, alleen zit deze soms verwarrende structuur de affectie wat in de weg. Want hoe goed en geloofwaardig de karakters ook zijn, je raakt nooit echt in hun wereldje. Wel word je er volop in mee gezogen en dat komt deels door de flashy stijl van Luca Guadagnino waarbij hij slow motion-beelden linkt aan pompende technoklanken, ook al werkt dat laatste soms wat op de zenuwen. Challengers legt zeker geen foutloos parcours af en duurt net iets te lang, sommige stukken zijn zelfs een tikkeltje saai, maar dat cinema na een te lange triomferende superheldendom opnieuw in handen komt te liggen van filmmakers met een eigen stempel kunnen we alleen maar toejuichen.
Genre: romantisch drama
Jaar: 2024
Regisseur: Luca Guadagnino
Cast: Zendaya, Josh O’Connor, Mike Faist, Darnell Appling , AJ Lister, Nada Despotovich , Naheem Garcia, Hailey Gates, Jake Jensen
Land: USA
Speelduur: 131 minuten
