Geboren in Göteborg, na Stockholm de grootste stad van Zweden, maar feitelijk gesocialiseerd in Denemarken omdat hij daar studeerde, maakte de gedreven regisseur Gustav Möller naam met zijn debuutfilm, de uitstekende claustrofobische thriller met als titel The Guilty (originele titel Den Skyldige) uit 2018. Tijdens het filmfestival van Berlijn begin dit jaar, presenteerde hij Sons (originele titel Vogter), zijn tweede wapenfeit, een gelijkaardige genrefilm met dezelfde claustrofobische benaderingen als in zijn debuutfilm.
Waar The Guilty zich integraal afspeelde in een alarmcentrale waar een politieman, in afwachting van zijn proces, een reddingspoging van een door haar man bedreigde vrouw overzag zonder persoonlijk te kunnen ingrijpen, speelt Sons zich – op de ontknoping aan het einde na – volledig af in een gevangenis.
De idealistische, altijd goed geluimde en vriendelijke gevangenisbewaakster Eva die eveneens gekend is om haar vriendelijke en respectvolle benadering van de gevangenen, staat plots voor het dilemma van haar leven wanneer Mikkel, een jonge man uit haar verleden, wordt overgeplaatst naar de gevangenis waar zij werkt. Zonder haar geheim te onthullen, vraagt ze de directeur om naar Mikkels hoogbeveiligde afdeling te worden overgeplaatst waar het er veel brutaler aan toegaat dan in alle andere bajesvleugels.
In Sons poneert Möller scherpe vragen over rechtvaardigheid en de dunne scheidslijn tussen goed en kwaad en stelt tevens een deels corrupt systeem waarin persoonlijke wraakzucht en machtsmisbruik de overhand krijgen, aan de kaak. Eva’s bijzonder stringente acties tegen Mikkel escaleren dag na dag, wat leidt tot een wrang personenconflict en uiteindelijk ontspoort in een psychologisch bikkelharde strijd, een steekspel van misbruik en situationele chantage.
De filmmaker excelleert in het creëren van een bangelijke claustrofobische sfeer. De visuele stijl van de film, met kille grijstinten en benauwende close-ups, versterkt het gevoel van beklemming en onontkoombaarheid. Möller situeert de dramatische actie bovendien binnen de beperkte ruimte van gevangenismuren zoals een vormelijk eng kamerspiel of meer nog als een soort psychologisch arena waarbinnen hij de tragedie op de spits drijft waardoor je als kijker niet alleen nagelbijtend geboeid blijft, maar je zelfs bij de keel gegrepen voelt door een manipulatief listig cineast.
Faut le faire uiteraard, maar hij wordt daarbij flink geholpen door de heel sterke Deense karaktertopactrice Sidse Babett Knudsen (Borgen, Westworld, Club Zero, Inferno) die geloofwaardig schittert als de cipier die een mix van warmte en ijskoude wraakzucht, uitstekend weet uit te beelden. Haar complex personage geeft aan deze gevangenisthriller noodzakelijke diepgang. Maar ook de prestatie van Sebastian Bull als Mikkel verdient lof, want hij weet de dreiging en kwetsbaarheid van een man op het randje, inclusief zijn felle zowel verbale als fysieke woede-uitbarstingen (de aangrijpende taartscène bij de moeder thuis), uitstekend op het scherm te laten knallen.Hoewel Sons een heel krachtige dramatische thriller is, zowel in zijn thematiek als op acteerprestaties, roept het realisme van bepaalde plotwendingen soms wel vragen op over de geloofwaardigheid. De snelle escalatie van Eva’s sadistische acties zal door sommige kijkers als overdreven worden beschouwd. Bovendien is het ‘waarom’ de aanvankelijk aimabele dame plots verandert in een meedogenloze wraakduivelin, voorspelbaar. Echter, gezien als een moreel experiment in plaats van een strikt realistische vertelling, is Sons een fascinerende, meeslepende en zenuwslopende kijkervaring waarin de spanning voortdurend is te snijden. Beslist een aanrader, maar niet bepaald voor gevoelige personen.
Genre: drama, thriller
Jaar: 2024
Regisseur: Gustav Möller
Cast: Sidse Babett Knudsen, Sebastian Bull, Bashar Al-Saoudi, Dar Salim
Land: Denemarken
Speelduur: 100 minuten
