Wanneer Kate Cooper (Daisy Edgar-Jones) na een traumatische gebeurtenis op vraag van haar collega Javi (Anthony Ramos) uit de veilige omgeving van de metropool New York terugkeert naar de plek des onheil blijkt dat het tornado jagen verandert is in een circus. De oorzaak van dit alles is het YouTube-fenomeen Tyler Owen (Glen Powell) samen met zijn zootje ongeregeld. Kate wilt Javi helpen om via een nieuw hightechsysteem een model van een tornado vast te leggen. Dat de ontmoeting tussen Kate en Tyler stroef verloopt is nog zacht uitgedrukt, want ze vindt hem enkel maar een op sensatie beluste aandachtszoeker. Wanneer niet alles loopt zoals het zou moeten krijgt Kate de kans om haar droom te vervullen. Daarbij moet ze haar angst niet ontwijken maar die bij de keel grijpen.
Velen gingen hem voor, waaronder Joseph Kosinski en ideeën van Bill Paxton en Helen Hunt zelf, om een vervolg te regisseren op de kaskraker uit 1996 van Jan De Bont. Het werd uiteindelijk Lee Isaac Chung die in de regiestoel mocht plaats nemen. De filmmaker kennen we onder meer van zijn bejubeld regiedebuut Munyurangabo uit 2007 en het met een Oscar bekroonde Minari van enkele jaren terug. Het werd een samenwerking tussen Universal Pictures, Warner Bros, Amblin Entertainment en het bedrijf van Frank Marshell.
Hoewel Twisters gezien wordt als een op zichzelf staand vervolg blijven de raakvlakken met de eerste film niet uit en ga je ze als filmliefhebber ook wel gaan opzoeken. Zo maken beide hoofdrolspeelster een traumatische ervaring mee waar ze elk op hun eigen manier proberen mee om te gaan. Natuurlijk moet je beide films in hun eigen tijdsperiode beoordelen. In het CGI- gedreven Twisters zien de stormcellen en tornado’s er bijzonder realistisch uit en ook al wordt ter loops vermeld dat het er steeds meer zijn en steeds heviger worden kon een verwijzing naar de klimaatsverandering niet uitblijven. Wel lijken ze wat te “braaf” neergezet. Er gaat geen echte dreiging van uit waardoor het overdonderende geraas wat dit natuurfenomeen met zich meedraagt wat op de achtergrond verdwijnt. Dit maakt de film minder intens dan zijn voorganger. Wat wel opnieuw duidelijk is is de verwoestende kracht van een tornado maar op bepaalde momenten verliezen ze daarbij wel de trappers en wordt er wat overdreven. Twisters boekt misschien in op intensiteit maar de protagonisten zijn een stuk boeiender om naar te kijken en dat heeft natuurlijk te maken met het betere acteerwerk.
De cast van Twisters bestaat uit de Britse actrice Daisy Edgar-Jones bekend uit series als Cold Feet en Normal People, waar ze voor die laatste een Golden Globes-nominatie kreeg. Ze is ook te zien in de verfilming van de bestseller Where the Crawdads Sing van auteur Delia Owens. De Amerikaanse acteur Glen Powell mochten we al tweemaal aan het werk zien dit jaar in Anyone But You en de Netflix-hit Hit Man. Singersongwriter Anthony Ramos is misschien wel het meest bekend van zijn dubbelrol in de Broadway-musical Hamilton die bekroond werd met de Pulitzer-prijs.
Twisters is een degelijke rampenfilm geworden, maar de fans van het eerste uur zouden wel eens de charme en de humoristische insteek uit Twister als een gemis kunnen ervaren. Behoorlijk acteerwerk, maar een minder intense ervaring. Twisters kreeg ook een behoorlijk uitgebreide soundtrack mee die maar liefst uit 29 songs bestaat. Ain’t No Love in Oklahoma van Luke Combs mocht de spits afbijten. De rest verschijnt op 19 juli als Twisters: The Album.
Moeten we iets kwijt over de Screen X-ervaring? Wij liepen er niet echt warm van. Er was geen vloeiende overloop van het hoofdscherm naar de zijkanten, geen scherm maar de muren! Niet alle scènes waren in Screen X waardoor het bijna een stoorzender werd. De zijkanten werden afzonderlijk geprojecteerd in een lagere kwaliteit. Is het een meerwaarde? Nee. Moet je het eens ervaren hebben? Dat laten we aan jullie over.
Genre: drama, actie, rampenfilm
Jaar: 2024
Regisseur: Lee Isaac Chung
Cast: Daisy Edgar-Jones, Glenn Powell, Anthony Ramos
Land: USA
Speelduur: 122 Minuten
