Richard Gere en Sharon Stone. Zo’n combinatie zou toch op zijn minst voor kleine vonkjes moeten zorgen, denk je dan. Dat was allicht ook het gedachtegoed bij Paramount. Deze film uit 1994 haalde weliswaar een heleboel lijstjes, maar wel één voor één voor opsommingen van de slechtste films van het jaar. Daar zijn verschillende redenen voor, maar het voornaamste is misschien wel dat je van Franse klassiekers maar beter geen Amerikaanse remake maakt. Deze film van Mark Rydell is immers een “nieuwe” adaptie (lees veramerikanisering) van Les Choses De La Vie uit 1970 van Claude Sautet met Michel Piccoli en Romy Schneider.
Sharon Stone had er nochtans veel zin in. Naar verluidt belde ze regisseur Mark Rydell herhaaldelijk op toen ze de plannen vernam en drong ze erop aan om in de film te mogen spelen. Aanvankelijk dacht Rydell dat Stone de rol van de minnares wilde spelen, maar Sharon wilde de bedrogen echtgenote vertolken. Voor de minnares werd even gedacht aan Halle Berry, maar die “trofee” ging jammer genoeg naar Lolita Davidovich, een andere reden waarom deze film niet werkt. Wie het origineel nog nooit heeft gezien zal misschien niet al te goed begrijpen waarom Intersection neergesabeld werd, want de premisse en het slotstuk zijn meer dan interessante uitgangspunten. Alleen hebben echte filmfans dit al eens gezien en veel beter, probeer dan maar eens te concurreren.
De film begint net als Les Choses De La Vie met een fataal ongeluk en we krijgen daarna een wirwar van flashbacks, die op het einde van de film het beeld van een onmogelijke driehoekstrelatie vormen. Vincent Eastman (Richard Gere) en zijn vrouw Sally (Sarah Stone) runnen samen een architectenbureau. Hij is de architect en zij is de ijskoude zakenvrouw die de zakelijke kant van het bedrijf afhandelt. De twee hebben een dochter en ook al denkt iedereen dat dit het perfecte huwelijk is, toch beschouwt Vincent zijn relatie meer als een bedrijf dan een familie en gaat dan maar de hort op. Vincent denkt de droom te hebben gevonden in de journaliste Olivia Marshak (Lolita Davidovich).
De fotografie van veteraan Vilmos Zsigmond doet wel zijn werk, maar Mark Rydell (die we kennen van o.a. de Bette Midler-film The Rose, de nu vergeten Oscar-slokop On Golden Pond en The River met Sissy Spacek en Mel Gibson) vond het nodig om de film te overgieten met slappe Hallmark-romantiek en dat gaat vrij vlug vervelen. Dat doet blijkbaar ook Sharon Stone, die alleen maar wat loopt rond te paraderen en ook ergens in het midden van de film uit pure ellende een spiegel kapot gooit. Richard Gere heeft het charisma van een afgedankte kapstok en speelt op automatische piloot. Hij denkt dat zijn charmeursglimlach volstaat om 90 minuten de aandacht te trekken. Over het onnozele spel van Lolita Davidovich willen we het niet eens hebben.
Eentje die in de collectie moet voor de Sharon Stone- of de Richard Gere-fans, mochten die alles van hun idool willen, maar meer waarde heeft deze Intersection niet.
Genre: drama
Jaar: 1994
Regisseur: Mark Rydell
Cast: Richard Gere, Sharon Stone, Lolita Davidovich, Martin Landau, Jennifer Morrison, A.C. Peterson
Land: USA
Speelduur: 84 minuten
