Tears of the Sun 

De gehaaide Navy S.E.A.L-luitenant A.K. Waters (Willis) krijgt de missie toebedeeld om in hartje Afrika de eigengereide Lena Kendricks, een Italiaanse arts én schoondochter van een VS-senator, te evacueren. Lena verzorgt in Nigeria de door machetes verminkte slachtoffers van een etnische zuivering. Als Waters in de afgelegen missiepost op het platteland aankomt, weigert Lena de bende vluchtelingen in het veldhospitaal achter te laten. Ze smeekt Waters om de groep te begeleiden op een gevaarlijke tocht doorheen de chaotische wildernis naar de nabijgelegen grens met Kameroen. Waters vergeet tijdelijk zijn strikte orders en liegt tegen de dokter om zijn geheime opdracht toch tot een goed einde te kunnen brengen. Er begint een wedloop tegen de tijd, die blijkbaar wordt gewonnen door de fel oprukkende rebellenmilitie. Wat Waters niet weet, is dat hij op zijn beurt wordt bedrogen door Lena. Zij heeft de stoere bevelhebber verzwegen dat de omstreden troonopvolger en held van de plaatselijke bevolking deel uitmaakt van het opgejaagde gezelschap. Dit maakt hun hachelijke missie nog gevaarlijker, maar het sterkt Waters’ intentie om de gehavende bevolking veilig over de grens te leiden. Hij onderschat evenwel de efficiëntie van de op bloed beluste rebellen en het politieke standpunt van zijn bevelhebber.

Waar Black Hawk Down getuigde van technische virtuositeit maar emotioneel steriel bleef over de reden waarom het Amerikaanse leger in de jaren ’90 uit Afrika wegtrok, is Tears of the Sun een pompeuze fantasie over wat er zou gebeurd zijn indien de militairen op het continent waren gebleven. De manier waarop Antoine Fuqua – toch de regisseur van Training Day – deze politiek en ethisch geladen oorlogsprent aanpakt, getuigt van weinig morele deontologie. Heeft Fuqua nog nooit gehoord van De Palma’s Casualties of War, Boormans Beyond Rangoon of David 0. Bussels Three Kingsl Wellicht niet, want Tears of the Sun is een typisch Hollywoodproduct waar de goedkope actie en het bedenkelijke heroïsme primeren op de schrijnende menselijke miserie. De enige pluspunten van dit met bedrieglijk goede intenties overladen vehikel, zijn de humanitaire attitudes van de personages en de bij momenten anti-Saving Private Ryan-stijl. Kaalknikker Bruce Willis pleziert de fans met zijn overbekende tics, maar lijkt zich niet eens af te vragen waar Afrika zich op de aardbol situeert. Kortom, Tears of the Fun was als filmtitel iets toepasselijker geweest.

Genre: actie, drama, thriller, oorlog
Jaar: 2003
Regisseur: Antoine Fuqua
Cast: Bruce Willis, Cole Hauser, Monica Bellucci
Land: Verenigde Staten
Speelduur: 121 minuten