Les Braises 

Na La Mécanique de l’Ombre (2016) en Les Promesses (2021) verruilt de Franse scenarist en cineast Thomas Kruithof de politieke coulissen voor het fabrieksleven. Les Braises, met de Brusselse Virginie Efira (Elle, Revoir Paris) en Arieh Worthalter (Close, Le procès Goldman) in de hoofdrollen, ging in première op het Festival van Angoulême en zet het Frankrijk van de Gele Hesjes op de kaart doch niet met slogans, maar met stilte.

Thomas Kruithof, tot nog toe vooral bedreven in politieke thrillers, draait het vuur in Les Braises op een lager pitje. Geen duistere machtsnetwerken dit keer, maar een ogenschijnlijk stabiel arbeiderskoppel waar de spanning zich in stilte opbouwt.

Karine (Efira) werkt in een ‘agro-alimentaire’, haar man Jimmy (Worthalter) runt een bescheiden transportbedrijf. Twintig jaar huwelijk, twee kinderen, routine en vermoeidheid tot wanneer de mobilisatiegolf van de Gillets Jaunes (Gele Hesjes) in hun streek neerstrijkt. Karine sluit zich aan en wat begint als nieuwsgierigheid, mondt langzaam uit in een ontluikend bewustzijn. Haar engagement wekt wrevel en twijfel waardoor het al fragiele evenwicht tussen het echtpaar begint te wankelen en uiteindelijk zorgt voor onderlinge afstand tussen de gezinsleden.

Kruithof observeert met een sobere, realistische en bijna bijna documentaire blik. Verwacht je dus niet aan een leaflet of een sensationeel portret. Geen grote speeches, maar gebaren, gezichten en stiltes die blijven hangen. De filmmaker toont niet alleen de euforie van het collectief, maar ook de verzuring, de repressie en de innerlijke strijd.

Virginie Efira speelt haar rol ingehouden en ingetogen, maar met een onderhuidse kracht die de film boven een pamflet tilt. Arieh Worthalter vertolkt vakkundig haar spiegelbeeld: moe, rationeel, niet onwillig, maar bang en overtuigt als de man die zich vastklampt aan wat nog stabiel lijkt. Hun onderlinge soms scherpe confrontaties, vormen het kloppend hard van dit sociaal drama.

Toch is de prent zeker niet zonder beperkingen: de narratieve lijn is déjà-vu: een rustig bijna kabbelend gezinsleventje dat ontspoort door sociaal engagement. Kruithof vermijdt bewust dramatische wendingen, maar laat daardoor de kans liggen om het publiek af en toe te ‘verrassen’. De film blijft in essentie een minimalistisch huiselijk gezinsdrama met daarbovenop een sociaal kader. Een diepere exploratie van het politieke netwerk rondom de Gele Hesjes-beweging blijft spijtig genoeg onderbelicht. En ten slotte is het ook jammer dat Les Braises eindigt met (alweer) een open einde en niet met een krachtige climax of tonische apotheose.

Dat ingetogenheid tegelijk sterkte en beperking is, spreekt vanzelf: Les Braises mist soms een narratieve vonk, maar wint aan menselijkheid. Geen manifest, maar een kleine brandhaard van menselijkheid, zonder spektakel, maar met een warmte die blijft nagloeien net zoals Les Braises (de sintels).

Genre: drama
Jaar: 2025
Regisseur: Thomas Kruithof
Cast: Virginie Efira, Arieh Worthalter, Loup Pinard, Justine Lacroix
Land: Frankrijk, België
Speelduur: 102 minuten