Soms voelt elke dag als steeds dezelfde routine. Zo ervaart Roy Pulver zijn leven tegenwoordig ook. Hij wordt wakker, ontwijkt een machete, bevecht zijn would-be moordenaar en springt door het aan flarden geschoten raam van zijn appartement en gaat weer eens op weg om uit te zoeken wat er gaande is terwijl hij probeert om niet vermoord te worden door het collectief excentrieke huurmoordenaars die de prijs op zijn hoofd proberen te innen.
Maar loopt het toch ergens mis, dan kan hij het altijd nog eens herdoen. Ondertussen heeft hij dit al 139 keer (!) gedaan en elke keer als hij komt te sterven, wordt hij weer wakker in datzelfde bed, gewekt door de zot met de machete. Wat hij ook doet, hij lijkt de tijdlus niet te kunnen breken. En toch zal hij het moeten blijven proberen, met elke mislukking leert hij meer en meer en je kan toch niet tot in de eeuwigheid blijven sterven?
De tijdlus, gepopulariseerd door Groundhog Day (1993), is nu al enkele jaren een grote revival aan het doormaken, voornamelijk in het horrorgenre met Happy Death Day (2017) als bekendste voorbeeld en ook al eerder met het iets obscuurdere maar daarvoor niet mindere Blood Punch, maar ook andere genres willen nu wel een stuk van die actie. En welke mogelijkheden dit met zich meebrengt, mogen we proeven in de sciencefiction-actiefilm Boss Level.
Je mag er van zeggen wat je wil, voor iets zo niché, biedt het heel wat opties om het uit te werken. In deze film zien we bijvoorbeeld wel een typerend “trial-and-error”-model (zoals we ook al zagen in het eerder genoemde Happy Death Day), maar hier is de inkleding meer in de stijl van een videogame waarbij elke dood een game-over is, waarbij de protagonist steeds nieuwe dingen leert over hoe hij het eigenlijk zou moeten aanpakken. Want zoals in heel wat spelletjes zit het hem vaak in de verkeerde aanpak, het nog niet weten van verborgen valstrikken en het ontbreken van bepaalde skills die eerst nog moeten worden vrijgespeeld.
Op een bizar natuurlijke manier weet deze film al deze ideeën, die uit een ander medium komen, fijntjes te vertalen in deze actievolle sciencefictionfilm. De elegantie hierbij is verbluffend en het is niet dat het hier is dat de parellellen met games eindigen. Tuurlijk niet, want hoe goed werken professionele killers met elk hun eigen aanpak niet als baasgevechtmateriaal? Inderdaad, heel wat van de tegenstanders in deze film voelen door hun speciale gimmick aan alsof ze tegenstanders zouden kunnen zijn uit een actiegame. Een idee en inspiratie is dan uiteraard enkel maar zo goed als de uitwerking en het verhaal waarin het wordt gestoken, maar hierover moeten we ons hier geen enkele zorg maken.
De manier waarop Roy alles uitzoekt en ontdekt hoe hij moet navigeren doorheen deze wereld, voelt goed aan, het is uitgedacht en bovenal voorzien van de nodige humor. Want wat is bijvoorbeeld het nut van een film te starten op de 139e poging als we niet enkele komische highlights te zien krijgen van vorige pogingen? Niks toch?! En dat weet deze film goed genoeg.
En dan zijn er ook de plezante dialogen. Het is duidelijk dat dit allemaal wat luchtiger mocht zijn met de nodige oneliners en snelle opmerkingen. Maar het is niet alleen grappen en grollen. Nee, er zitten ook enkele verrassingen in die uitermate geslaagd zijn. Over zowat elk aspect is eigenlijk wel goed nagedacht en Frank Grillo presteert weer op optimaal niveau als Roy. Tuurlijk is het een beetje een rol die hij ondertussen al vaker heeft moeten spelen. Die van antiheld die dient om beschoten te worden, maar evengoed niet bang is om zijn handen vuil te maken. Ook Mel Gibson was best geslaagd als de antagonist van de film.
Boss Level is heeft echter wel een frustrerend open einde. Er is blijkbaar een meer uitgebreid einde voor Hulu dat iets meer uitleg verschaft, maar in de originele versie sluit je de film dus af zonder echt te weten of Roy nu wel of niet zal slagen in zijn opzet de tijdlus te breken en dat is ergens wel wat jammer. Het is echter maar één van de weinige mindere dingen aan de film. Zo is de alsmaar gebruikte oneliner van huurmoordenares Guan Yin, “I am Guan Yin, Guan Yin did this” zo al een zwakke slagzin om te gebruiken na een onthoofding maar om die zo veelvuldig te zien terugkeren wordt het echt wel vervelend en nooit beter.
Een verrassend solide actiefilm met zowel de nodige sciencefictionelementen als komedieaspecten, het is een tijdlusfilm om blij van te worden. Inspiratie halend uit voorgaande films zoals het alom bekende Groundhog Day maar evengoed uit Happy Death Day weet het toch het concept voldoende naar zijn hand te zetten om fris aan te voelen. Door zichzelf een soort videogameformat aan te binden en zoveel klassieke tropes (zoals baasgevechten en een trial-and-error leercurve) aan te meten, weet Boss Level om fans van allerlei media blij te maken. Met een goed bedacht en uitstekend gepland verhaal, waarbij niets echt toeval lijk te zijn en alles een nut heeft, slaagt de film er in om ruim 90 minuten topentertainment te brengen die zowel nieuw als vertrouwd aan voelt.
Frank Grillo schittert opnieuwals een guur en moordlustig soldaattype maar voelt nooit te sterk aan en de huurmoordenaars waren prettig gevarieerd waardoor je je eigenlijk niet kan vervelen. Het is enkel wat jammer dat we geen concreet einde hebben. Het Hulu-einde is blijkbaar duidelijker op dat gebied maar laten we hopen dat dit geen trend gaat worden!
GENRE: actie, sciencefiction, komedie
JAAR: 2020
REGISSEUR: Joe Carnahan
CAST: Frank Grillo, Mel Gibson, Naomi Watts, Michelle Yeoh
LAND: USA
