Experiment In Terror is om verschillende reden een cultfilm om U tegen te zeggen. De allergrootste is zonder meer het feit dat deze film één van de favorieten is van David Lynch. Deze thriller van Blake Edwards speelt zich af in Twin Peaks (een plaats in San Francisco waar bijna steeds een dikke mist hangt) en alles begint met een naambordje van de plaats, en dat zou Lynch uiteraard herhalen in de opening credits van zijn befaamde televisieserie. Zonder dat we er veel kunnen over vertellen, kwestie van de plot niet weg te geven, heeft ook de identiteit van de moordenaar iets te maken met de schepper van Twin Peaks, en er is ook de beroemde openingsscène in de garage die je later kon terugzien in Wild At Heart van Lynch. Kortom, met Experiment In Terror werd een flink stukje Lynch-geschiedenis geschreven.
Blake Edwards had in 1962 nog niet zijn Pink Panther-franchise op zak, maar met titels als Operation Petticoat en uiteraard Breakfast At Tiffany’s was hij toen al een toonaangevende cineast die Hollywood met liefde omarmde. Columbia kocht de rechten van het gelijknamige boek van de broertjes Gordon op (ze schreven ook het scenario), en de studio had meteen Blake Edwards in gedachten omdat ze vonden dat hij de geschikte man was om het mysterieuze van San Francisco op het witte doek te projecteren. De studio nam de moedige beslissing om deze titel in zwart-wit te draaien, wat ontegensprekelijk één van de doorslaggevende facetten is waarom de film een cinefiel meesterwerk is.
Een sadistische moordenaar met een zware ademhalingsproblemen (we onthullen net zoals Edwards ook de naam van de acteur niet) denkt de perfecte methode te hebben gevonden om 100.000 dollar rijker te worden. Hij chanteert de plichtsbewust bankbediende Kelly Sherwood (Lee Remick) om dit bedrag voor hem uit de bank te ontfutselen. Doet ze dat niet, dan dreigt de man ermee om haar te vermoorden. Stapt ze naar de politie dan is haar jongere zusje Toby (Stefanie Powers) de pineut. Kelly is wel angstig, maar ze besluit toch om de FBI in te lichten en de zaak komt bij agent John Ripley (Glenn Ford) terecht.
Blake Edwards wordt samen met Billy Wilder vaak aangehaald als één van de grootmeesters van de Hollywood-komedie, maar door Experiment In Terror word je nog maar eens met de neus op het feit gedrukt wat voor een fijne cineast hij is die met alle genres weg kan. Sommige ontknopingen zijn misschien net iets te eenvoudig opgelost, maar deze misdaadthriller behoort absoluut tot één van de beste titels uit het genre en daar zit het genie van Edwards voor veel tussen. De manier waarop hij San Francisco creëert is onnavolgbaar, en wordt perfect geaccentueerd door de feilloze cinematografie van Philip H. Lathrop die eveneens klassiekers als Touch Of Evil, The Cincinnati Kid, Point Blank en The Driver op zijn naam heeft staan.
En dan zijn er ook nog de sublieme acteerprestaties. De misdadiger (van wie we zoals gezegd, de naam niet willen geven) hield er een Oscarnominatie aan over, maar ook Glenn Ford straalt als FBI-agent. Volgens Stefanie Powers die hier trouwens haar filmdebuut maakte, was Ford niet echt geïnteresseerd in de film en deed hij alleen maar wat van hem gevraagd werd. Powers werd achteraf goede vriendjes met Lee Remick, een actrice van wie we wel eens durven vergeten hoe goed ze wel was. Remick die haar debuut maakte in A Face In The Crowd, werd kort nadien gelauwerd voor haar rol in Anatomy Of A Murder waar ze een Oscarnominatie voor kreeg, en die ze ook in 1962 zou krijgen voor nog een andere rol in een Blake Edwards-film: Days Of Wine And Roses.
GENRE: thriller
JAAR: 1962
REGISSEUR: Blake Edwards
CAST: Glenn Ford, Lee Remick, Stefanie Powers, Ned Glass, Clifton James, Dick Crockett
LAND: USA
SPEELDUUR: 123 minuten
