Films die drijven op een louter nostalgiegevoel hebben het doorgaans moeilijk. De acteurs van weleer worden een dagje ouder – wat helaas vaak resulteert in het feit dat ze niet meer zo goed acteren als toen – en automatisch wordt het nieuwe werk steeds met het origineel vergeleken met tot vervelens toe de bijna onvermijdelijke conclusie dat het vroeger beter was. Een perfect voorbeeld hiervan kregen we verleden jaar met het niet zo slechte Indiana Jones and the Dial of Destiny waarbij iedere Letterboxd-gebruiker er ons attent op moest maken dat het nieuwe avontuur van de archeoloog met het zweepje toch niet zo goed was als Raiders of the Lost Ark. De volgende pineut die aan het schavot mag gaan aanschuiven is Ghostbusters: Frozen Empire.
In 2021 waagde Jason Reitman er zich aan om via Ghostbusters: Afterlife de fakkel van zijn overleden vader over te nemen. Enerzijds deed het pijn om de koning van de commerciële indiecinema (Thank You for Smoking, Juno, Up in the Air en Young Adult) plat op de buik te zien gaan, anderzijds was Jason pienter genoeg om op twee paardjes te wedden door zowel oude fans te paaien als te trachten om een nieuwe generatie aan te spreken, met dank aan Finn Wolfhard uit Stranger Things. Ghostbusters: Afterlife was dan ook in meerdere opzichten een verdienstelijke hommage aan één van de meest iconische Hollywood-films uit de jaren 80.
Columbia Pictures wilde het onderste uit de kan halen door nog eens een vijfde (overbodig) Ghostbusters-verhaal aan de franchise toe te voegen. Jason Reitman liet de regiestoel onbenut, maar wilde als producent wel nog wat geld binnenhalen en gaf de job door aan Gil Kenan, bekend van het aardige Monster House, maar eveneens van de infantiele remake van Poltergeist uit 2015.
De geestenjagers uit New York zaten ooit in betere papieren en dat merk je jammer genoeg maar al te goed. Net zoals in Ghostbusters: Afterlife wordt de oude garde van stal gehaald. Heel wat van hen liggen ondertussen diep onder de groene zoden, en dus moeten Bill Murray, Dan Aykroyd als Annie Potts de nostalgieklus alleen zien te klaren. In de eerste seconden resulteert dit in een gelukkig weerzien, helaas haalt het belabberde acteerwerk gauw de bovenhand. Zelfs Bill Murray, hoe pijnlijk het ook is om zoiets te moeten schrijven, is niet één keer grappig. Dat zijn ook Paul Rudd en Carrie Coon niet en dus komt alles op de schouders van de jonge wolven terecht. Zowel Finn Wolfhard als Mckenna Grace doen dit prima, alleen heb je geen seconde het gevoel dat je in een Ghostbusters-film zit. Wel in een horrorfilm uit de Disney-school met aftandse CGI-monsters die nauwelijks werken, ook al zijn de Joe Dante-achtige marshmallowmannetjes best wel grappig en het beste uit de hele horrorkomedie.
Gelukkig zijn er ook best wel goede kanten aan Ghostbusters: Frozen Empire en die zie je vooral in het eerste uur. Zoals de titel doet vermoeden verandert het spook van dienst alles in ijs na en dat zorgt best wel voor knappe special effects. Vreemd genoeg werken die alleen al maar in de best wel verbluffende buitenopnames, want alles wat zich binnenshuis afspeelt kan nog het best vergeleken worden met de miskleun die de remake van Haunted Mansion was. Wie zin heeft om tijdens de paasvakantie met de kids een leuke – maar veel te routineuze – spookfilm te zien kan met Ghostbusters: Frozen Empire zeker geen betere keuze maken, de futloze humor en soms langdradige – overbodige – scènes krijg je er gratis bovenop. Om het met de woorden van The Smiths te onderstrepen: that joke isn’t funny anymore.
Genre: horrorkomedie
Jaar: 2024
Regisseur: Gil Kenan
Cast: Paul Rudd, Carrie Coon, Finn Wolfhard, Mckenna Grace, Kumail Nanjiani, Patton Oswalt, Celeste O’Connor, Logan Kim, Bill Murray, Dan Aykroyd, Ernie Hudson, Annie Potts
Land: USA
Speelduur : 115 minuten
