Historias para no Contar (vrije vertaling: verhalen die je best niet verteld) is een zacht spottende episodische prent waarin vijf verhalen worden verteld die zich allemaal afspelen in in de schaduw van de Barcelonese Sagrada Família en stuk voor stuk draaien rond ongemakkelijke situaties die voor velen wellicht herkenbaar zijn omdat ze zich al eens in dergelijke omstandigheden bevonden, maar die ze liever niet verder vertellen.
De regisseur en tevens co-scenarist van dit luchtig lappendeken is de in de Gaudí-stad geboren Cesc Gay die niet aan zijn proefstuk toe is als realisator van het bundelen van verschillende kortverhalen in een langspeelfilm, denk maar aan Una pistola en cada Mano (A Gun in each Hand) uit 2012 die op diverse filmfestivals in de prijzen viel en ook nog eens talrijke Gaudí- en Goya-awards binnenrijfde. Andere bekende films van Gay zijn de prijsbeesten Truman (2015) en Sentimental (2020).
Fans van deze films zullen zich beslist kostelijk amuseren met zijn nieuwste hersenspinsel al is Historias para no Contar duidelijk niet zijn beste film. We krijgen vijf diverse verhalen, elk onafhankelijk van het vorige. Zo ontmoeten we Laura die verliefd is op haar buurman Álex. Wanneer ze samen thuis rustig zitten te praten, verschijnt onverwacht haar partner, Raúl. Laura besluit Álex te verbergen in het huis wat natuurlijk aanleiding geeft tot geestige misverstanden.
Vervolgens zien we Luis, die nog steeds spijt heeft dat hij door zijn ex-vrouw in de steek is gelaten. Hij gaat op bezoek bij enkele vrienden die hem aanmoedigen om uit te gaan met Sandra, een theateractrice die hij in een café heeft ontmoet. Daarna is het de beurt aan drie vriendinnen, Carol, Blanca en Ángela, die met elkaar worden geconfronteerd tijdens dezelfde casting voor een nieuwe productie. Dat zorgt uiteraard voor de nodige verbale toeters en bellen.
In het voorlaatste verhaal zijn we getuige van Andrés, een bekend en wat oudere auteur, die zijn jonge partner Bárbara uitgenodigd voor een lunch, doch het hoofdgerecht is minder appetijtelijk dan verwacht. Tot slot zijn we getuige van een gesprek tussen Edu, Sofía’s partner, die al en kind heeft en een tweede verwacht, en diepe die spijt heeft van zijn ontrouw. Hij vat het plan op om zijn scheve schaats op te biechten of is ze hier misschien al jaren (stilzwijgend) van op de hoogte?
De verhalen scoren niet allemaal hetzelfde kwalitatieve niveau. Het eerste is ontegensprekelijk het krachtigste en het meest grappige. Spijtig genoeg daalt daarna het niveau, maar gelukkig heeft elke story toch nog net iets om de kijker te boeien, al zijn sommige delen wat oppervlakkig, missen ze pit of een verrassende clou. De rode lijn is duidelijk: Gay zoomt met een heel humane, picareske en ondeugende blik in op het onvermogen dat zowel mannen als vrouwen ervaren hoe ze met hun emoties moeten omgaan.
Deze ontspannend bedoelde mozaïekprent geeft niet alleen op trefzekere manier de onbeholpenheid van mannen weer, maar toont ook de onhandigheid van vrouwen om aan verschillende delicate situaties het hoofd te bieden. Gay mag in zijn filmcarrière al jaren op de kruin van de Spaanse acteursgilde rekenen en ook in Historias para no Contar passeren tal van bekende gezichten de revue terwijl ze duidelijk met veel plezier en panache hun personages van vlees en bloed, tot leven wekken en zelf ook genieten van de vaak heel sprankelende dialogen. Zo’n vijf zacht spottende odes aan de menselijke gebreken, moet kunnen toch? Beslist, als je het maar niet doorvertelt.
GENRE: komedie
JAAR: 2022
REGISSEUR: Cesc Gay
CAST: Anna Castillo, Chino Darin, Alex Brendemühl, Eva Reyes, Maribel Verdü, Quim Gutiërrez, Nora Navas, Alejandra Onieva
LAND: Spanje
