Gene Hackman overleden 

Gene Hackman, tweevoudig Oscarwinnaar voor The French Connection en Unforgiven, en zijn vrouw, de klassieke pianiste Betsy Arakawa, zijn woensdagmiddag dood aangetroffen in hun huis in Santa Fe, New Mexico. De autoriteiten hebben geen directe aanwijzingen voor een misdrijf gevonden, maar de sheriff heeft nog geen officiële doodsoorzaak vrijgegeven. Hackman was 95 jaar oud, Arakawa 63.

Hackman werd beschouwd als een van de grootste acteurs van de late 20e eeuw. Met zijn lange gestalte, natuurlijke charme en veelzijdigheid wist hij zowel de rol van eenvoudige buitenstaanders als machtige zakenlieden overtuigend te vertolken. Zo speelde hij in Absolute Power (1997) een moordzuchtige Amerikaanse president en nam hij in zijn laatste film, Welcome to Mooseport (2004), de rol van een voormalig staatshoofd op zich.

Na jaren op het toneel en in televisieseries brak Hackman door met zijn rol als Buck Barrow, de broer van de beruchte gangster Clyde Barrow, in de film Bonnie and Clyde (1967). Deze vertolking leverde hem zijn eerste Oscarnominatie op voor beste mannelijke bijrol. Kort daarna liet hij een andere kant van zichzelf zien als de terughoudende zoon van Melvyn Douglas in I Never Sang for My Father, wat hem een tweede Oscarnominatie opleverde.

Het was zijn rol als de ruige politieman Jimmy “Popeye” Doyle in de Oscarwinnende film The French Connection (1971) die hem definitief vestigde als een van de groten van de Amerikaanse cinema. Zijn prestatie in deze thriller bezorgde hem een Academy Award voor beste acteur.

Hij schitterde nadien in klassiekers als The French Connection II, The Firm en The Poseidon Adventure. Zijn rol als afluisterspecialist Harry Caul in Francis Ford Coppola’s The Conversation (1974) wordt nog steeds als een van zijn sterkste prestaties beschouwd.

Andere memorabele rollen van Hackman waren die van een journalist in Under Fire, een privédetective in Night Moves en een sluwe Lex Luthor in de Superman-films. Hij bracht kracht in zijn vertolking van een basketbalcoach in Hoosiers en gaf een indrukwekkende prestatie als FBI-agent in Mississippi Burning (1988), waarvoor hij zijn vierde Oscarnominatie ontving.

Zelfs op latere leeftijd bleef Hackman indruk maken. Hij stond zijn mannetje naast grootheden als Meryl Streep in Postcards From the Edge en Tom Cruise in The Firm. Zijn chemie met tegenspelers als Denzel Washington in Crimson Tide zorgde voor vuurwerk op het scherm.

In 1993 won Hackman zijn tweede Oscar, ditmaal voor beste mannelijke bijrol als de genadeloze sheriff in Clint Eastwoods Unforgiven.

In 1995 had hij een bijzonder productief jaar met hoofdrollen in de onderzeeërthriller Crimson Tide, de misdaadkomedie Get Shorty en de western The Quick and the Dead. Hij bewees zijn komisch talent opnieuw in The Birdcage (1996), waarin hij een conservatieve senator speelde.

Zijn latere werk omvatte Enemy of the State (1998), waarin hij naast Will Smith speelde, en The Royal Tenenbaums (2001), waarin hij als patriarch van een excentrieke familie schitterde. Na zijn laatste film, Runaway Jury (2003), besloot Hackman zich terug te trekken uit de filmwereld. Zijn laatste rol was in de komedie Welcome to Mooseport (2004).

Naast acteren was Hackman ook een gepassioneerd schrijver. Hij publiceerde drie romans in samenwerking met onderwaterarcheoloog Daniel Lenihan: Wake of the Perdido Star (1999), Justice for None (2004) en Escape From Andersonville (2008). Zijn solowerk Payback at Morning Peak verscheen in 2011.

Gene Hackman laat zijn kinderen Christopher, Elizabeth en Leslie achter.