Amy Klein is een no-nonsense reportagemaker met een lak aan autoriteit en zonder schrik om tegen schenen te trappen. Het is de reden waarom haar positie bij de New York Post plots beschikbaar wordt en zij “overgeplaatst” wordt naar de London Underground. Een oude bekende van haar, Charles, is nu haar baas. Hoewel hij haar wel eens op de rooster durft te leggen over haar gedrag, zit ze veilig. Meer zelfs, zij is waarschijnlijk de eerste persoon aan wie hij zal denken als er een onderwerp zijn kant uitkomt dat wel eens een spectaculaire reportage zou opleveren.
Zo roept hij haar bij zich om een videotape te bekijken die hem is doorgestuurd uit Boekarest en op het eerste gezicht op een snuff-film lijkt tot ze het slachtoffer opnieuw tot leven zien komen. Het duurt niet lang vooraleer Amy het pad kruist van een vreemd puzzeldoosje.
Zelfs die-hard Hellraiser-fans zullen het moeilijk hebben om deze film echt in hun hart te sluiten. Nochtans had het verhaal best wel potentieel. Het idee van een journaliste die naar het buitenland trekt om een verhaal te ontrafelen over een cult die zijn leden eerst uit het leven laat stappen, om ze daarna terug tot leven te brengen kan best wel werken, maar niet als Hellraiser-film.
Doorheen de film volgen we Amy Klein en haar onderzoek naar de cult. Hierbij komt ze heel wat kleurrijke personages tegen en leren we ook dat ze haar eigen demonen heeft om te bevechten. Zoals steeds in deze latere delen is niks wat het lijkt. Hoe dichter ze bij de cultleider Winter komt, des te vreemder de situatie wordt en hoe minder duidelijk het wordt wat nu echt is en niet. Visueel zitten er ook enkele interessante momenten in Hellraiser: Deader zoals bijvoorbeeld mensen die in een plas bloed zitten en doen alsof er niks aan de hand is of een treinstel dat meer wegheeft van een erotica-discotheek.
Er is wel wat te zien in deze titel, alleen is dit niet wat je zoekt in Hellraiser. Was het niet voor het befaamde puzzeldoosje en het aantreden van Pinhead en zijn collega’s zou je vergeten dat dit een Hellraiser-titel is. Hun aanwezigheid is wederom miniem en ze voelen ook niet op hun plaats in dit verhaal. Elke keer als Pinhead op het scherm verschijnt, heb je het gevoel dat hij de verkeerde film is binnengewandeld en de enige cenobiet is die nog überhaupt iets doet.
De film speelt teveel met realiteit. In Rick Bota’s vorige Hellraiser viel dit nog te pruimen, maar hier wordt echt te gortig en veel te zinloos. Dat het plot meer uitdraait op een scavenger-jacht dan een echt onderzoek waarbij de info slechts mondjesmaat binnenkomt en verder wordt neergehaald door een bedroevende CGI is dan ook de laatste doodsteek. Het verhaal is er één die op papier wel kan werken, maar gewoon te veel fouten bevat.
Genre: horror, mysterie, thriller
Jaar: 2005
Regisseur: Rick Bota
Cast: Kari Wuhrer, Georgina Rylance, Simon Kunz, Paul Rhys
Land: USA, Roemenië
Speelduur: 88 minuten
