De schittering van een lach die alles meeneemt, het ideaal van toewijding aan haar kunst en haar tijd: Juliette Binoche heeft zowel publiek als critici veroverd door in haar veelzijdige filmografie samen te werken met de grootste filmmakers van vandaag. Exact 40 jaar na haar eerste verschijning op La Croisette zal zij de Jury van het 78e Filmfestival van Cannes voorzitten, waar op zaterdag 24 mei de Palme d’Or wordt uitgereikt.
Juliette Binoche volgt de Amerikaanse regisseur Greta Gerwig op. Hiermee dragen voor de tweede keer in de geschiedenis van het festival twee vrouwelijke kunstenaars dit prestigieuze estafettestokje aan elkaar over.
Het Filmfestival van Cannes brengt bij elke editie een rijke diversiteit samen: nationaliteiten, filmstijlen, gevoeligheden, genres en thema’s. Precies dat pad koos Juliette Binoche al vroeg in haar carrière, die inmiddels zo’n 70 films beslaat en 40 jaar artistieke nieuwsgierigheid weerspiegelt, sinds haar doorbraak in Rendez-vous van André Téchiné, vertoond op La Croisette in 1985.
In vier decennia groeide ze uit tot een internationale ster, met onverwachte samenwerkingen en rollen die haar persoonlijk raken. Haar intuïtieve reis binnen de wereldcinema bezorgde haar een unieke positie bij regisseurs van over de hele wereld: Michael Haneke (Oostenrijk), David Cronenberg en Abel Ferrara (Verenigde Staten), Olivier Assayas, Leos Carax en Claire Denis (Frankrijk), Amos Gitaï (Israël), Naomi Kawase en Hirokazu Kore-eda (Japan), Krzysztof Kieślowski (Polen) en Hou Hsiao-hsien (Taiwan).
Geen film drukt haar onverzadigbare honger naar authenticiteit beter uit dan Copie conforme van Abbas Kiarostami, waarmee ze in 2010 de prijs voor beste actrice in Cannes won. Onder regie van een Iraanse cineast, te midden van het Toscaanse platteland, tegenover een Britse operazanger, straalt Juliette Binoche in dit universele verhaal over liefde, kunst en schijn versus werkelijkheid. Na deze vijfde film die in de Officiële Selectie van Cannes werd vertoond, volgden er nog vier, met als meest recente La Passion de Dodin Bouffant van Trần Anh Hùng in 2023.
Bekroond met de meest prestigieuze prijzen (Oscar, BAFTA, César, acteerprijzen in Berlijn en Venetië), jaagt Juliette Binoche geen virtuositeit na. Ze vertrouwt op de emotie en de waarheid van het vluchtige moment. Haar uiteenlopende rollen bij Bruno Dumont — van de ingetogenheid in Camille Claudel 1915 tot het burleske in Ma Loute — illustreren haar liefde voor artistieke vrijheid en haar moed om zichzelf steeds opnieuw uit te vinden.
Haar veelzijdigheid en onvoorspelbaarheid beperken zich niet tot film. Ze schittert ook in series (The Staircase, The New Look), op het toneel (Ivo van Hove), in dans (co-creatie met Akram Khan), in muziek (samenwerking met Alexandre Tharaud) en in de schilderkunst.
Als betrokken wereldburger laat Juliette Binoche haar stem horen over maatschappelijke kwesties. Ze zet zich in voor onderwijs, de rechten van mensen zonder papieren en mensenrechten in Iran — zo herinneren we ons haar protest in Cannes tegen de gevangenschap van Jafar Panahi. Als kersverse voorzitter van de Europese Filmacademie spreekt ze zich uit in het kader van de #MeToo-beweging, waarbij ze openhartig en verantwoordelijk vertelt over de kwetsende ervaringen aan het begin van haar carrière. Ze gebruikt haar invloed ook om aandacht te vragen voor de ecologische crises die onze planeet bedreigen.
Haar brede betrokkenheid roept herinneringen op aan Olivia de Havilland, die de macht van de Amerikaanse filmstudio’s uitdaagde. De Havilland was in 1965 de eerste vrouwelijke juryvoorzitter van Cannes, waarna ze werd opgevolgd door een andere filmlegende, Sophia Loren. Zestig jaar later lijkt Juliette Binoche, als een verre maar mooie erfgename, de sterren door de tijd heen met elkaar te verbinden.
