Net zoals men van iedere filmrecensent wel eens durft te beweren dat hij niet meer is dan een gefrustreerde azijnpisser die zijn droom als filmmaker nooit heeft kunnen waarmaken, waagt men het ook wel eens op om te zeggen dat er in iedere leraar literatuur een mislukte schrijver schuilt. Hoewel kort door de bocht, gaat deze vlieger zeker en vast op voor Germain (Fabrice Luchini) die les geeft aan een lyceum na een weinig succesvolle carrière als auteur. De enige plaats waar je zijn boek kan vinden is dan ook in zijn eigen boekenkast.
Germaine is een leerkracht van de oude stempel die ieder jaar klaagt dat zijn leerlingen er steeds maar stommer op worden. Een man die zijn werk – wegens niks anders in het leven – meeneemt naar huis terwijl zijn vrouw, de galeriehoudster Jeanne (Kristin Scott Thomas, naast hem leeft.
De leraar kan de gedrochten niet meer aanzien tot hij op een opstel botst van de bolleboos Claude (Ernst Umhauer) die zijn goede kennis van wiskunde gebruikt om een minder begaafde leerling wat bijles te geven, ook al zit de oorsprong van de hulp er hem in om diens moeder te bespieden. Zowel Germaine als Yeanne raken in de ban van het verdere verloop. Als echte voyeurs wordt de jonge Claude aangemaand om verder te gaan in zijn riskante spelletjes waardoor niemand buiten schot blijft.
Tot zo ver de premisse van Dans La Maison, de zoveelste film van François Ozon waarin hij zich andermaal bewijst als een cineast die je niet kan vastpinnen op één stijl. Ook al flirt de Fransman met de gekende thrillerelementen, toch heeft hij opnieuw weer een film afgeleverd die bijzonder fris oogt. Onder het motto dat ieder huisje zijn kruisje heeft liet Ozon zich inspireren door het Spaanse theaterstuk The Boy in the Last Row van Juan Mayorga, ook al ziet hij Woody Allen’s Manhattan Murder Mystery als een even grote invloed.
Ozon schopt wel graag tegen de schenen, maar het zijn zoals steeds tikjes die weliswaar schade aanrichten, maar alles blijft netjes binnen de perken van deze satire die de vloer veegt met de bekrompenheid van de middenklasse. Zoals zo vaak bij Ozon is hij ook hier weer grappig. Niet alleen weet de film te profiteren van de scherpzinnigheid van zijn maker, maar ook door de opmerkelijke rollen van de altijd steengoede Kristin Scott Thomas en van Fabrice Luchini die zich meer etaleert als leraar dan als acteur, wat een satire als deze alleen maar ten goede komt.
GENRE: thriller, satire
JAAR: 2012
REGISSEUR: François Ozon
CAST: Ernst Umhauer, Fabrice Luchini, Emmanuelle Seigner, Kristin Scott Thomas
LAND: Frankrijk
