
Het was een algemeen geweten feit dat John Hughes een veelschrijver was en iemand waar in de wandelgangen van Hollywood wel eens mee gelachen werd. Soms deed hij maar een paar dagen over het schrijven van een script en hoewel het voor iedere filmfan een droom geweest zou zijn mocht Hughes die allemaal zelf hebben geregisseerd, was dat uiteraard compleet onmogelijk. Maar het waren zijn kindjes en dus werd de job uitbesteed. Men ging op zoek naar een regisseur die zonder te veel vragen te stellen naar de pijpen van Hughes wilde dansen en deze eigenschappen vond men terug in Howard Deutch. Een man die na een carrière in de reclamewereld daarna wat videoclips maakte van onder meer Billy Idol en Billy Joel, maar in het midden van de jaren ’80 de trouwe compagnon werd van Hughes.
Onder diens toezicht maakte hij met John Candy The Great Outdoors, Some Kind Of Wonderful met Mary Stuart Masterson en zijn debuut Pretty in Pink, welke zonder meer de succesvolste van de drie was. Eens Hughes van het filmtoneel verdween, zag je ook dat Deutch in zijn eentje niets meer voorstelde. Nadien volgden ondingen zoals The Whole Ten Yards en nadat dit Bruce Willis-vehikel flopte moest hij zich tevreden houden met routineus televisiewerk. Maar dat Pretty In Pink een klassieker van jewelste is, mag je nu nog altijd zonder schaamte van de daken schreeuwen.
Het idee van Pretty In Pink kwam in feite van Molly Ringwald. Het gelijknamige nummer van The Psychedelic Furs was één van haar favoriete songs aller tijden en ze vroeg aan John Hughes om een script rond de song te verzinnen. Eens dat klaar was werd aan Jodie Foster gevraagd om de rol van Andie te spelen, maar die liet deze kelk met plezier aan zich voorbijgaan. Nadien werd nog even gedacht aan sterren als Tatum O’Neal, Lori Loughlin, Diane Lane, Sarah Jessica Parker, Brooke Shields en Jennifer Beals, maar het was uiteindelijk Molly Ringwald zelf die de hoofdprijs won. Ringwald was dankzij Sixteen Candles en The Breakfast Club een beetje de muze van John Hughes geworden en de ’80’s-ster bewees met verve dat ze geknipt was voor deze rol.

Molly speelt Andie Walsh, die samen met haar vader (Harry Dean Stanton) in een buitenwijk van Chicago woont. Ze is arm, achtergelaten door haar moeder en zit op een middelbare school waar het de rijkeluiskinderen zijn die de plak zwaaien. Een van haar weinige vrienden is Phil “Duckie” Dale (John Cryer), die tot over zijn oren verliefd is op Andie, maar haar dat niet durft te vertellen. Eigen but dikke schuld, want terwijl hij op zijn kamer de ene liefdesspeech na de andere voorbereidt, gaat de rijke snob Blane McDonough (Andrew Mc Carthy) met de buit lopen en vraagt hij Andie mee naar de prom night.
Als de film één zwak punt heeft, dan is het wel het veel te uitbundige personage van Duckie dat anno 2024 totaal niet meer werkt. De scene waarin hij in de platenwinkel waar Andie werkt Try A Little Tenderness van Otis Redding lipt, werkt dan ook voor geen meter, ook al is het nota bene de lievelingsscène van Deutch. Dat vonden ook Molly Ringwald en Andrew McCarthy. Beiden vonden het personage van Cryer zelfs irritant. Cryer was sowieso tweede keus. Hughes wilde opnieuw met Anthony Michael Hall samenwerken met wie hij al Sixteen Candles en The Breakfast Club deed, maar Hall had geen zin om weeral een nerd te vertolken en hij vond ook het verhaal veel te veel lijken op dat van Sixteen Candles.
Pretty In Pink is an sich niet meer dan een dwaas liefdesverhaaltje. Het is niet The Breakfast Club of Ferris Bueller’s Day Off waarin de jongeren zich vragen stellen over de maatschappij rondom hen. Dit is gewoonweg het lelijke eendje (in a manner of speaking, want la Ringwald mag bij ons altijd op de thee komen), die droomt van de rijke jongen van de klas en die nog krijgt ook, ofschoon ze zich eerst wat moet laten vernederen. Het soort script voor bakvissen, die in de ’80’s de liefdesbrieven van lezers in de Joepie raadpleegden wanneer hun eigen relatie op de klippen liep, maar niemand die kan ontkennen dat dit pure filmmagie is.
Genre: komedie
Jaar: 1986
Regisseur: Howard Deutch
Cast: Molly Ringwald, Harry Dean Stanton, Jon Cryer, Annie Potts, James Spader, Andrew McCarthy
Land: Verenigde Staten
Speelduur: 87 minuten