De meningen waren verdeeld toen het uitgerekend Michael Haneke was die toegaf aan de Hollywood-wetten om van zijn controversiële film Funny Games uit 1997 een Amerikaanse remake te maken. Dat de Amerikanen te lui zijn om ondertitels te lezen of te kortzichtig zijn om een thrillerconcept in een Europese context te willen zien laten we in het midden, de Amerikaanse versie leverde in ieder geval het gezelschap op van Naomi Watts die de film mee financierde. De vraag is ook of het Amerikaanse publiek de film wel heeft begrepen. Aan de kassa was dat alleszins niet het geval, want Funny Games US was een flop, waardoor het tot dusver (en wellicht voor altijd) de enige Hollywooduitstap voor de Oostenrijker werd.
Ondanks de brutaliteit is Funny Games US noch een thriller, laat staan een horrorfilm. Wel wordt de kijker met de neus op het feit gedrukt hoe gewelddadig en meedogenloos de mens wel kan zijn. En vooral, ook al faalde Haneke daar in Amerika mee, plaatst de regisseur een spiegel voor de neus van de kijker door hem mee te laten genieten van de agressie en hem achteraf te beschuldigen van voyeurisme. Haneke ontziet niets, zelfs niet wanneer in het midden van de film de hersenen van een tienjarig kind het behang sieren. Dat Haneke ver kan gaan, wisten we al met La Pianiste met Isabelle Huppert of Caché met Juliette Binoche, maar in Funny Games US worden alle grenzen overschreden, ook al levert het intrigerende cinema op.
De kijker wordt meegesleurd in de laatste uren van een Amerikaans gezin. Het weekendje uit van Ann (Naomi Watts), George (Tim Roth) en hun zoontje Georgie (Devon Gearhart) verandert in een nachtmerrie wanneer twee jonge kerels, Paul (Michael Pitt die later als James ‘Jimmy’ Darmody in Boardwalk Empire zou schitteren) en Peter (Brady Corbet) komen aankloppen. De twee jonge gasten vragen op onschuldige wijze of ze wat eieren kunnen lenen, maar hun spierwitte outfit roept meteen associaties op aan A Clockwork Orange. Nihilisme dat ontspoort in gratuit geweld, doden uit verveling.
Een film die een stevige maag vereist, zo wordt een moeder seksueel vernederd terwijl één van haar belagers er mee dreigt om haar zoontje in een zak te doen stikken. Geweld dat bestaat en waar je de ogen niet voor mag sluiten, maar Hollywood was er geenszins op voorbereid. Bovendien regisseert Haneke zijn film in een shot-voor-shot-methode waardoor het lijkt alsof de kijker er rechtstreeks bij betrokken is. Hij is immers de voyeur die het gebeuren (hopen we toch) afkeurt, maar hij geniet (anders had hij al lang de televisieknop omgedraaid). Een film ook met ijzersterke acteerprestaties van zowat de hele cast met voorop de altijd briljante Naomi Watts die voor het witte doek geboren is en de twee misdadigers die in de galerij van filmbruten naast Alex (A Clockwork Orange) en Hannibal Lecter mogen hangen.
Genre: drama
Jaar: 2007
Regisseur: Michael Haneke
Cast: Naomi Watts, Tim Roth, Michael Pitt
Land: Verenigde Staten
Speelduur: 110 minuten
