Les Rivières Pourpres 2 – Les Anges de L’Apocalypse 

In 2000 regisseerde Mathieu Kassovitz alias monsieur Lancome, zich na La Haine en Assasin/s), internationaal in de kijker met de flitsende killerthriller Les Rivières Pourpres. Deze eerste Franse ‘polar’ op z’n Amerikaans groeide uit tot een monsterhit en bracht wereldwijd meer dan 70 miljoen dollar op. En voila, niemand is wellicht verwonderd dat nadien Les Rivières Pourpres 2 -wie bedenkt toch altijd die verbijsterend originele sequeltitels – uitkwam.

Deze keer wordt er geen gemutileerd kadaver gevonden in een universiteitsstadje maar treft men een ingemetseld lijk aan in een muffe muur van een abdij ergens in de Lorraine. Uiteraard een bangelijke kluif voor Pierre Niemans, de rechercheur met een legendarische reputatie. Los van deze geheimzinnige moord, rijdt Peda -een jonge inspecteur en ex-pupil van Niemans- bijna een volmaakte’ dubbelganger van Jezus omver. Deze zwaar toegetakelde en strompelende Christusfiguur zijgt ijlend en bloedend als een rund neer op de trappen van de plaatselijke kerk. Snel raken beide zaken met elkaar vervlochten en slaan de twee policiers óe handen in elkaar. De gruwelmoorden nemen in een razend tempo toe en het ondernemend flikkenduo tast volledig in het duister. Uit het forensisch onderzoek blijkt dat alle lijken mysterieus aan elkaar zijn getinkt door middel van een reeks morbide symbolen en esoterische tekens. Met de hulp van Marie (sic), een in geschiedenis en theologie gespecialiseerde flik, leiden sommige sporen vermoedelijk naar een psychopaat die via hints een einde wil maken aan zijn reeks huiveringwekkende slachtingen. Maar wanneer de speurende en fel onder vuur liggende ‘drie-eenheid’ ontdekt dat alle slachtoffers dezelfde namen dragen als de apostels en ook dezelfde jobs uitoefenen als hun godsdienstige homoniemen en bovendien achterna worden gezeten door een aantal monniken met metafysische krachten, is het duidelijk dat het Opperwezen afrekent met zijn afvallig grondpersoneel.

Les Rivières Pourpres 2 is een visueel oogverblindende en metafysische actiethriller die is geïnspireerd op de personages van bestsellerauteur Jean-Christophe Grangé en die qua sfeer soms doet denken aan Se7en, Belphégor en The X-Files, maar in wezen niet veel meer is dan een typisch Luc Besson-vehikel. Frankrijks meest productieve ‘miracle homme’ verving Kassovitz door Olivier Dahan, neemt zelf de coproductie, de verdeling en het macaber dunne scenario voor zijn rekening.

Gevolg: oeverloos gezwets over religie en Europese eugenese, enerverend ronddraaiende steadycamopnames, flamboyante en megalomane decors, driekleurenfotografie die storend wordt gepenetreerd door schril contrasterende lichtinvallen, hakkelende montage en voornamelijk massa’s breed uitgesmeerde en bloedige actie-, geweld- en achtervolgingsscènes die daarenboven worden opgezweept door een demonisch bombastische soundtrack. Het is evident dat Bessons fetisjacteur Jean Reno en Benoït Magimel -die bovendien de ondankbare taak heeft om de enigmatische Vincent Cassel te doen vergeten- in deze draaikolkende rivier kopje onder gaan. Apocalyptische popcornvreters die kicken op commercieel geforceerde en oppervlakkige videoclips komen misschien wel aan hun (bloeddorstige) trekken.

Genre: actie, misdaad, mysterie, drama
Jaar: 2004
Regisseur: Olivier Dahan
Cast: Jean Reno, Benoît Magimel, Christopher Lee, Camille Nata, Johnny Hallyday
Land: Frankrijk, Italië, Verenigd Koninkrijk
Speelduur: 100 minuten