L’Autre 

De francofone, Belgische documentairemaker Benoît Mariage sleepte in 2000 een Césarnominatie in de wacht voor zijn wrange langspeelfilmdebuut Les Convoyeurs Attendent. Met L’Autre, zijn tweede speelfilm, bewees Mariage overtuigend dat het toen beslist geen toevalstreffer was.

Het verhaal focust zich op een jong echtpaar dat een schitterende toekomst tegemoet gaat. Pierre heeft een goede praktijk als oogarts en Claire is zwanger. Het lot is echter onvoorspelbaar. Wanneer ze geheel onverwacht vernemen dat er een tweeling op komst is, raakt Claire overstuur en vervalt ze in een neurose. Na mateloze morele, psychische en sociale overpeinzingen, beslissen ze uiteindelijk om L’Autre (de ander) medisch te elimineren en maar één embryo te behouden. Vanaf dat moment weet de introverte Pierre niet hoe hij op deze situatie moet reageren en vindt hij de moed niet om zijn geëmotioneerde echtgenote op te vangen. Zelf wordt hij verteerd door een tergend schuldgevoel en stoot hij moeder en ongeboren kind af. Hij compenseert zijn aversie door overmatig affectie te geven aan Laurent, een gehandicapte patiënt zonder toekomstperspectieven. Pierre zakt dieper weg en besluit uiteindelijk om zowel Claire als Laurent aan hun lot over te laten. Claire ontfermt zich over Laurent en Pierre hoopt in de natuur een bevrijdende oplossing te vinden voor zijn desolate situatie. Na verloop van tijd krijgt hun leven weer zin, leren ze opnieuw liefhebben en aanvaarden ze samen de consequenties van hun ingrijpende beslissing.

L’Autre is een diep humaan en beklijvend relationeel en psychologisch drama van een aanzienlijk hoog emotioneel en kwalitatief niveau. Dit existentiële huwelijksportret leunt bijna perfect aan -op het flamboyant kleurenkoloriet en het ambigu cynisme na- bij Aki Kaurismaki’s minimalistische, maar fijnzinnige terug-naar-de-basis-studies van la condition humaine. Door de ingetogen stijl, sobere fotografie, claustrofobische locaties, meditatieve stiltes, schaarse dialogen, sterke acteursregie, integere registratie van de innerlijke gemoedstoestand, de sensibele thematiek en het onvoorstelbaar ingehouden acteren – enkel aan Jan Decleir als ervaren en ernstig gynaecoloog moet je wel even wennen- ademt de film de innerlijke malaise uit van de herkenbare personages van vlees en bloed. Uiteraard is deze sombere, maar fijnzinnige auteursfilm niet makkelijk toegankelijk voor een groot publiek. Cinefielen daarentegen, die bovendien een duchtige emotionele uppercut kunnen incasseren, mogen deze parel absoluut niet missen.

Genre: drama
Jaar: 2003
Regisseur: Benoît Mariage
Cast: Dominique Baeyens, Philippe Grand’Henry, Laurent Kuenhen
Land: België, Frankrijk, Zwitserland
Speelduur: 71 minuten