Met films als This Is Spinal Tap, The Sure Thing, Stand by Me, The Princess Bride, When Harry Met Sally… of Misery toonde Rob Reiner zich als één van de meest toonaangevende Amerikaanse Hollywood-cineasten die ieder genre onder de knie heeft, maar met The American President sloeg hij toch de bal enigszins mis. Vreemd als je weet dat Aaron Sorkin het script schreef, de man achter Charlie Wilson’s War, Moneyball, The Social Network of A Few Good Men.
The American President is nooit echt slecht maar niet alleen ongeloofwaardig, maar ook te zeemzoet en het soort film dat de Amerikaanse president net iets te hoog op een pedestal plaatst waardoor dit romantisch drama net niet afstotend werkt. Het was dan ook niet te verbazen dat president Bill Clinton en zijn staf de cast en het ontwerpteam toestemming gaven om het Witte Huis vijf keer te bezoeken voor de opnames.
We volgen de populaire Democratische president Andrew Shepherd die zich voorbereidt op herverkiezing. Een rol van Michael Douglas, ook al zou de rol in principe door Robert Redford gespeeld worden, maar die werd vervangen door Michael Douglas na een ruzie met Rob Reiner, ook al bleef Redford aan boord als producent.
Het is het soort rol die Douglas op het lijf is geschreven. Een gladde paling in maatpak met een radde tong. De man is een eenzame weduwnaar die voor zijn dochter zorgt. Kortom, het soort president dat het goed doet in de roddelblaadjes. Alles verandert wanneer hij zich aangetrokken voelt tot Sydney Ellen Wade (Annette Bening), een advocate die voor een bedrijf werkt dat een wetgeving wil zien dat de uitstoot van kooldioxide aanzienlijk moet verminderen. Tijdens een ontmoeting sluit Shepherd een deal met Wade: als zij 24 stemmen voor de milieuwet kan krijgen voor zijn State of the Union, zal hij de laatste 10 stemmen leveren.
Het eerste kwartier wordt de kijker om de oren geslagen met politieke termen waar hij niet goed van goed wordt. Eén voor één worden ze ingefluisterd door zijn raadgever Lewis Rothschild, een rol van Michael J. Fox, die op dat moment zijn ziekte van Parkinson nog steeds geheim hield. Volgens de geruchten was Fox doodsbang dat de artsen het trillen van zijn linkerhand zouden ontdekken en dat in verband zou brengen met Parkinson.
Eens je daardoor bent geworsteld verwatert het hele boeltje in een romantische soapachtige komedie. Annette Bening die eigenlijk het jaar daarvoor met Michael Douglas de hoofdrol zou spelen in Disclosure, maar moest afhaken vanwege haar zwangerschap, schittert wel als leading lady maar helaas kiest Reiner te veel zeemzoete clichés met aan roer een president zoals ze alleen in Hollywood bestaan. Sorkin doet wel zijn best om dit simpele verhaal te verheffen naar iets meer en daar met klasbakken zoals Martin Sheen of Richard Dreyfuss soms in slaagt, maar meer dan een aangename romcom voor mensen met een fetish voor het Witte Huis wordt het niet.
Genre: politiek, romantisch drama
Jaar: 1995
Regisseur: Rob Reiner
Cast: Michael Douglas, Annette Bening, Martin Sheen, David Paymer, Samantha Mathis, John Mahoney, Michael J. Fox, Anna Deavere Smith, Nina Siemaszko, Richard Dreyfuss
Land: USA
Speelduur: 113 minuten
