De in Athene geboren filmmaker Yorgos Lanthimos werd met gitzwarte komedies als Dogtooth en Alps gebombardeerd tot het boegbeeld van de Greek Weird Wave: een strekking bestaande uit confronterende films die creatief niet lijden onder de heersende crisis, maar waar wel een ferme hoek af is. Getuige Poor Things.
Voor The Lobster uit 2015 heeft de succesvolle Lanthimos een interessante internationale ensemblecast in zijn netten weten te strikken (Colin Farrell, Rachel Weisz, John C. Reilly, Léa Seydoux, Ben Whishaw, Ashley Jensen en Olivia Colman) om zijn absurde universum in te kleuren. Het resultaat is een prettig gestoorde mix van moerasdonkere komedie, bijtende sociale satire en onconventioneel liefdesdrama. Bij de gebroeders Coen, die toen de jury van het Filmfestival van Cannes voorzaten, viel dit ‘meerpotig-filmdier’ zodanig in de smaak, dat ze de getalenteerde Griek naar huis stuurden met de Prix Du Jury.
In de futuristische wereld van The Lobster is het niet toegestaan om als single door het leven te gaan. Wie zonder partner is, wordt onontkoombaar opgepakt en getransporteerd naar ‘Het Hotel’ waar je welgeteld vijfenveertig dagen krijgt om een partner te vinden. De alleenstaande David, een gezette – Colin Farrell kwam 22 kg bij voor deze rol – weduwnaar zonder ruggengraat, krijgt als nieuwkomer in het afgesneden landelijke luxehotel te maken met het onverbiddelijke management dat hem in ‘een kreeft’ zal veranderen als het hem niet lukt om tijdig een levensgezel te vinden.
Omdat het niet leuk is om als kreeft losgelaten te worden in ‘Het Bos’ waar Loners – een groep rebellerende vrijgezellen – de plak zwaaien, sluit David zich radeloos aan bij deze organische guerrilla’s. In deze desolate groenzone wordt hij bovendien verliefd op een mysterieuze en bijziende bosnimf, maar dat is absoluut tegen alle regels.
Zoals je al had vermoed is The Lobster geen makkelijk toegankelijke film. Lanthimos bevolkt zijn onzinnige arena met geschifte personages zonder enige background of identiteit die bovendien zwaar zijn gemarkeerd én bloedserieus omgaan met hun verschrikkelijke miserie slash angstaanjagende toekomst. De sfeer is Buñuelesk, de interieurdecors zijn klinisch, maar baden in een contradictorische doch efficiënte retro look, de dialogen zijn gebald en kittig, het camerawerk is statisch en de acteurs worden zo strak geregisseerd dat ze buitenissig ingetogen acteren, maar dat werkt perfect.
De controversiële Lanthimos slaagt er daarenboven in om geïnspireerd, inventief, dromerig en aan de hand van zijn (typische) kurkdroge humor zowel metaforisch als weerzinwekkend te reflecteren over liefde, relaties, eenzaamheid, huwelijk, kinderen en totalitaire regimes. Een sardonische, intrigerende, hilarische, eigengereide en absurd-realistische allegorie die je flink aan het denken zet over de contemporaine maatschappij, je eigen positie daarin en je misschien wel dystopische toekomst.
Hoewel Lanthimos in de bos-episode best wat had kunnen snoeien en ook nog kiest voor een ‘gemakkelijk’ open einde, is The Lobster toch een heerlijk bizar en bangelijk intelligent sprookje waardoor je perplex komt te staan als je in een restaurant een bubbelend aquarium aanschouwt met daarin een eenzame en afgebonden lobster!
Genre: komedie, satire
Jaar: 2015
Regisseur: Yorgos Lanthimos
Cast: Colin Farrell, Rachel Weisz, Jessica Barden, Olivia Colman, Ashley Jensen, Ariane Labed, Angeliki Papoulia, John C. Reilly, Léa Seydoux, Michael Smiley, Ben Whishaw
Land: Ierland, Griekenland, UK, Frankrijk, Nederland
Speelduur: 118 minuten
