Terwijl de warme dagen stilaan op hun einde lopen en de dagen steeds korter worden, verlangt het hart naar lange, pittoreske boswandelingen. Het vredige Bourgondische landschap waarin François Ozon’s nieuwste film zich afspeelt, wekt deze gevoelens op.
Inhoudelijk zoekt Quand Vient l’Automne naar andere emoties. Centraal staat niet ons favoriete knusse seizoen, maar een vrouw in de herfst van haar leven. Michelle (Hélène Vincent) heeft een zwaar, maar bewogen verleden achter de rug. Ze wordt voortdurend geconfronteerd met de grillen van het leven, terwijl ze moet vechten om de mensen van wie ze houdt, dicht bij zich te houden.
Quand Vient l’Automne laat zich van zijn sterkste kant zien in de portrettering van zijn personages. Het zijn stuk voor stuk goed vertolkte, complexe, maar herkenbare en realistische karakters die dicht bij huis blijven.
Michelle en haar metgezellen belanden van de ene tegenslag in de andere, maar de sobere manier waarop Ozon zijn verhaal vertelt, zorgt ervoor dat onze tenen nooit beginnen te krullen. Ozon maakt de slimme keuze om vrijwel niets anders dan Michelle’s perspectief op de gebeurtenissen in beeld te brengen, wat de empathie voor het personage des te groter maakt. Waar de film helaas wel op inboet, is in zijn impact. Het voelt aan als een warme kom soep met een flauwe bouillon. Vullend is het zeker, maar de smaak blijft niet lang hangen.
Quand Vient l’Automne is dus niet Ozon’s meest memorabele film, maar zoals we van hem gewend zijn, is het wel opnieuw een onderhoudende, sympathieke dramafilm. De boom mag dan wel een paar bladeren verliezen, maar de vos verliest zijn streken duidelijk niet.
Genre: drama
Jaar: 2024
Regisseur: François Ozon
Cast: Hélène Vincent, Josiane Balaska, Ludivine Sagnier
Land: Frankrijk
Speelduur: 102 minuten
