De Amerikaanse producer, scenarist en cineast Brad Anderson is vooral gekend omwille van zijn omvangrijke lijst aan succesvolle televisieseries, maar hij heeft ook The Machinist (2004), één van de meest onderschatte cultfilm uit de recente filmgeschiedenis met een fenomenale en vooral ‘gewichtige’ glansrol van Christian Bale, op zijn conto. In zijn verdere lange carrière haalde de man nooit meer het niveau van The Machinist. Toch scoorde hij wel enkele opwindende thrillers zoals Fractured, The Call en Transsiberian. In die lijn pakt hij nu uit met The Silent Hour, een haastige politiethriller met een detective die zijn gehoor en zelfvertrouwen verliest.
Frank is een topagent. Zijn partner moet tijdens opdrachten Franks doorgedreven ambitie en overkill aan ijver, regelmatig indijken. Gekscherend noemen zijn collega’s hem The Cowboy. Wanneer hij op een dag een verdachte moet ondervragen op een havenwerf, gijzelt die totaal onverwacht een collega. Er ontstaat een chaotische shoot-out waardoor de boef op de vlucht kan slaan tussen de massa’s opeengestapelde containers.
Frank laat het daar uiteraard niet bij en zet als een bezetene de achtervolging in. Wanneer de vluchteling er bijna in slaagt om hem op snelheid te verslaan, schept een voorbijrijdende auto hem in volle snelheid op en botst Frank met zijn hoofd hard tegen een zijruit van het voertuig. De gevolgen voor Frank zijn desastreus. Zijn gehoor is ernstig aangetast en de kans is vrij groot dat hij binnen afzienbare tijd volledig doof wordt.
Na een jaar revalidatie herneemt hij de dienst, maar zijn zelfvertrouwen is compleet zoek door voortdurend hinderlijke beperkingen vanwege zijn progressieve invaliditeit. Wanneer hij wordt opgeroepen om een getuige van een dubbele moord te verhoren in een bijna leegstaand pand, komt hij in een spiraal van criminaliteit terecht.
De getuige in kwestie blijkt opgejaagd wild voor een bende niet zo koosjere flikken die alle sporen grondig willen uitwissen die kunnen leiden naar de koelbloedige moorden. Frank wil koste wat het kost de kroongetuige redden en wordt daardoor zelf de schietschijf van het zwaarbewapend schorem. Wat volgt is een adembenemende klopjacht op leven en dood doorheen het verlaten gebouw.
De grootste troeven van The Silent Hour zijn ontegensprekelijk de ingenieuze twists in het overigens dunne script van debuterend scenarist Dan Hall. Bijna alles speelt zich af in een desolate en vervallen building waar amper nog bewoners vertoeven. Binnen het gestripte pand is alles afgedekt met lange sliertige plastic doeken en de gangen worden gestut door verroeste stellingen en buizenconstructies.
Er ontstaat een nagelbijtend kat-en-muis-spel doorheen het labyrintisch betonnen complex en opwindende achtervolgingen doorheen koele couloirs, donkere woonkamers, claustrofobische liften en een wirwar van met elkaar verbonden verdiepingen. Je moet het scenarist Dan Hall aangeven dat hij de kijker bijzonder alert houdt en de concentratie voortdurend blijft aanscherpen door om de vijf minuten iets intelligent uit zijn inventieve mouw te schudden waardoor de spanning wordt opgedreven, de dynamiek ad rem blijft en je zelfs meeleeft met de personages in levensnood.
Technisch is The Silent Hour vakkundig en energiek geënsceneerd. Aardse kleuren domineren de look van de film wat zorgt voor een donkere lugubere sfeer. De fotografie is creatief en fraai. De camera komt bewust niet te dicht bij de personages, enkel voor sommige functionele close-ups van het hoofdpersonage met de bedoeling het publiek binnen te loodsen in de verwarde en dove leef- en belevingswereld van de detective op die momenten waarop hij wordt overweldigd door wanhoop omdat hij zijn functioneren – in bedreigende omstandigheden – niet onder controle heeft.
Het is evident dat het geluid een fundamentele rol inneemt in dit bovendien energieke crimidrama. En ook hier weer een pluim voor de scenarist die om de haverklap inventieve middelen of manieren – de oproep via de intercom in de lift is een fenomenale vondst – vernuftig inlast om de kijker te laten ervaren hoe het is om bijna niks meer te horen. Zo krijg je op het scherm – zonder geluid – uitvergrote monden en bewegende lippen te zien, zonder je, net als Frank, iets begrijpt wat er eigenlijk wordt gezegd. Of er duikt een nieuw gevaar op die je als kijker wel ziet en vooral hoort, terwijl de belaagde en dove detective helemaal niet snapt wat er zich achter zijn rug afspeelt en in het ongewisse blijft over wat hem mogelijks kan overkomen. Manipulatieve handigheidjes van de makers die zowel origineel als speels zijn die in combinatie van de vinnige montage zorgen voor een amechtige spanningsboog.
Is The Silent Hour dan de thriller van het jaar? Beslist niet want onder meer de motieven achter de moorden zijn triviaal, de corrupte agenten zijn ergerlijk stereotiep met zelfs een karikaturaal randje. Bovendien zijn hun persoonlijke motieven tot omkoperij loepzuivere clichés. En de ontknoping is zo voorspelbaar dat ontgoocheling je aanvankelijk enthousiasme verdringt.
Hoewel er afdoende sprake is van snedige dynamiek, is de bodycount en de actie, toch inherent aan dit filmgenre, schaars. Sommige rustige scènes, ingelast opdat de hoofdpersonages elkaar beter kunnen leren kennen en afdoende empathie kunnen opwekken bij het publiek, zijn totaal niet realistisch, zeker als je weet dat ze door een roedel zwaarbewapende binken op de hielen worden gezeten.
De acteurs doen duidelijk hun uiterste best, maar Joel Kinneman (RoboCop, Silent Night, House of Cards) komt geforceerd over en doet te veel zijn best om geloofwaardig over te komen als goedaardige getormenteerde agent en Marc Strong haalt nog maar eens zijn gekende tics uit zijn persoonlijke doch gekende trukendoos. Het is echter wel Sandra Mae Frank (Multiverse) die als dove (in het echte leven is zij ook doof) getuige en ex-junkie een memorabele prestatie weet neer te zetten en de rest van haar collega’s ferm overklast.
De niet kritische fans van vermakelijke politiethrillers die adrenalinestoten nodig hebben om optimaal te kunnen functioneren en onvoorwaardelijk kicken op spanning en originele ingevingen, zullen tijdens Brad Andersons The Silent Hour, zeker niet op hun uurwerk kijken.
Genre: misdaad, thriller
Jaar: 2024
Regisseur: Brad Anderson
Cast: Joel Kinnaman, Mark Strong, Sandra Mae Frank, Mekhi Phifer, Michael Eklund
Land: USA, Canada, Malta
Speelduur: 99 minuten
