DE EINDEJAARSLIJSTJES 

Het was een bijzonder spannende strijd tussen twee titels, maar uiteindelijk ging The Zone of Interest met de eer lopen door de Fast Forward-redactie bekroond te worden als film van het jaar 2024. De individuele lijstjes van de redactieleden lees je verder, maar dit is alvast onze globale top 10:

1. The Zone of Interest
2. The Substance
3. Dune: Part Two
4. Green Border
5. Love Lies Bleeding
6. Poor Things
7. Das Lehrerzimmer
8. Emilia Pérez
9. Anora
10. Skunk

Didier Becu

Lijstjes zijn maar wat ze zijn. In die zin dat je niet alle films kan zien en daarom een tijdsopname zijn, waarom zouden we anders nu nog films ontdekken uit 1957 of 1966? Wel was 2024 voor mij duidelijk het jaar van Margaret Qualley!

1. The Apprentice
2. Arno: Rock ’n Roll Godverdomme
3. Maxxxine
4. Skunk
5. Amal
6. Drive-Away Dolls
7. Civil War
8. Tiger Stripes
9. Kinds of Kindness
10. The Substance

Stijn Buntinx

1) The Zone of Interest

Het is niet omdat er een muur tussenstaat dat de wreedheid verdwijnt. Jonathan Glazer observeert op kille manier het dagelijkse leven in de woning van de kampcommandant. Dat is de overheersende laag, maar niet de enige, in dit visueel beklemmend meesterwerk. Hoe Jonathan Glazer de kille eenzaamheid van iedere schakel in dat moordsysteem in een paar kille scènes vat, getuigt van grote klasse. Geen enkele film dit jaar heeft mij zulke koude rillingen bezorgd.

2) All of Us strangers

2024 is het jaar van Andrew Scott en Paul Mescal. In deze prachtige All of Us Strangers zijn ze buren van elkaar in een appartementsblok, elk met hun eigen emotionele rugzak. Daarmee weet je genoeg om de film aan te vatten. Hartenveroverende en verwarmende cinema van de mooiste soort. En een blijver in hart en ziel dankzij de meesterlijke sfeerschepping, het uitmuntende acteerwerk en de prachtige soundtrack.

3) Emilia Perez

Wat een energieke mix van misdaadfilm, drama en musical over een bendeleider die vrouw wenst te worden. Zoe Zaldana en Karla Sofia Gascon zijn onvergetelijk in de hoofdrollen. Ook muzikaal qua score en songs zit het geweldig. Al begint de film wat haperend, de film bloeit open tot één van de meest verrassende en intense kijkervaringen van het jaar.

4) Love Lies Bleeding

Een rauwe romantische misdaadthriller die draait rond sportschoolmanager Lou en ambitieuze bodybuilder Jackie. De zotste en bij momenten bizarste kijkervaring van 2024. Kirsten Stewart schittert als Lou en Ed Harris gaat lopen met het ranzigste kapsel dit jaar . De grootste brok cinemafun van het afgelopen jaar.

5) Dune Part Two

Toch één blockbuster in mijn top 10 van Belgische releases voor 2024. Veel (deelse) blockbuster teleurstellingen zijn de revue gepasseerd het afgelopen jaar voor mij maar Dune 2 is daar gelukkig een prachtige uitzondering op. Hier zit alles in wat je van een quasi perfecte blockbuster mag verwachten. Visueel is het om vingers en duimen bij af te likken. En Hans Zimmer is eindelijk nog eens in grote doen. De soundtrack van deel 2 troeft zijn eigen score van deel 1 met gemak af. Overweldigende kijkervaring .

6) The Substance

De comeback van het jaar in combinatie met een vet scenario. Nooit eerder werd het absurde schoonheidsideaal van Hollywood zo door de betonmolen gedraaid. En hoe? Niet zozeer door die te lange en niet echt gruwelijke finale. Maar door hetgeen ervoor komt, allerhande details en de twee geweldige vrouwelijke hoofdrollen.

7) Kinds of Kindness

Een van de meest interessante recente regie-acteer combinaties krijgt hier een nieuw vervolg: Yorgos Lanthimos en Emma Stone. En tweemaal in eenzelfde jaar : Poor Things en nu deze. Hier schotelt het Griekse wonderkind ons een tripliek voor samengesteld uit drie bizarre verhalen. Naast de opnieuw geweldige Emma Stone krijgen we hier ook de geweldige Jesse Plemons bij.

8) Monster

De film van Kore-eda lijkt aan te zetten tot vergelijkingen met andere (Europese) films, maar is veel rijker en sluwer qua verhaal. Wat eigenlijk beetje atypisch is voor regisseur Kore-eda: het gebruik van een zekere sluwheid in zijn scenario. Die zet maakt dat deze film zal blijven opvallen binnen zijn oeuvre. Boeiend van begin tot het einde en gedragen door een geweldige cast. Een tijdloos meesterwerk als Still Walking of After Life is deze Monster niet.

9) Kneecap

Hoe leg je de complexe fragiliteit van de Noord-Ierse samenleving vast in een film? Kneecap toont hoe, via energieke hiphoppers met hun expliciete teksten wordt een extra gevoelige laag toegevoegd aan hun al complexe samenleving. Kneecap is een brok energie en een frisse inkijk op de Noord-Ierse samenleving die nog steeds gebukt gaat onder zijn heftige recente geschiedenis.

10) Skunk

Een Belgische stomp in de maag. Bij slechts weinig Belgische film heb ik ooit weggekeken bij bepaalde scènes. De hardheid van bepaalde scènes hier snijdt heel diep. Tegenover die hardheid staat die dromerige, ijle en bij momenten bijna poëtische score van Amenra. En wat dan gezegd van de krachttoer van acteur Thibaud Dooms. Een van de strafste Belgische acteerprestaties van de laatste jaren.

Marc Bussens:

1) THE ZONE OF INTEREST

Een strak geometrisch geconstrueerde domestieke anatomie van een ‘auditieve’ Holocaust die diep onder de huid kruipt. Kortom, een ongeëvenaard, maar angstaanjagend meesterwerk.

2) POOR THINGS

Een overweldigende combinatie van een inventieve verhaallijn, visueel verbluffende beelden en sterke acteerprestaties. Een eigenzinnige, knotsgekke, doch unieke en intellectuele mix van gothic horror, zwarte humor en romantiek op z’n Yorgos Lanthimos.

3) GREEN BORDER

Een indringend en ontroerend portret van de humanitaire crisis aan de Europese grenzen, waar zowel aanschouwelijk als thematisch de ontberingen van vluchtelingen en de complexiteit van grensbewaking aangrijpend in beeld worden gebracht. De krachtige, realistische storytelling en het emotionele engagement maken het tot een diepgaande en confronterende ervaring.

4) STERBEN

Aan de hand van intens persoonlijk doorleefd materiaal over de complexiteit van het leven, de dood en relaties, is Sterben een confronterend humaan epos. Een indringende kijkervaring en een vakkundige stomp in maag en hersenen.

5) EMILIA PÉREZ

Een originele, frisse, oogstrelende, maatschappijkritische, toegankelijke en boeiende prent die met humor en scherpzinnigheid de zoektocht van een jonge vrouw naar identiteit en vrijheid verkent. Vakmanschap en charismatische vertolkingen versterken bovendien de emotionele diepgang.

6) DAS LEHRERZIMMER

Een intense psychologische thriller die de spanning tussen ethiek, oprechtheid, macht en wantrouwen binnen een schoolomgeving, meesterlijk onderzoekt en daarin wordt ondersteund door een overtuigende prestatie van het hoofdpersonage. De film maakt efficiënt gebruik van claustrofobische spanning en morele ambiguïteit om de complexiteit van het onderwijssysteem en de menselijke natuur bloot te leggen.

7) TATAMI

Een doordacht script, een uitstekende regie en sublieme vertolkingen vormen Tatami tot een meeslepende mix van drama, sport, thriller en politiek en biedt op die manier een pakkend, scherp en kritisch venster op de Sisyfus-ontvoogdingsstrijd van (ferm onderdrukte) vrouwen in Iran.

8) C’È ANCORA DOMANI

Een originele en integraal in zwart-wit-gefotografeerde ‘stille’ blend van dramatische stijl, ontroerende tederheid, doeltreffende komische- en choreografische ingrediënten. Guitige humor, ontroerende emotie, speelse muzikale intermezzo’s, picareske sfeer, naturelle vertolkingen, pinnige marginalia, kritische commentaar en oproep tot vrouwenmacht, zorgen voor oprechte morele verontwaardiging.

9) UPON ENTRY

Een claustrofobische thriller die zich door zijn beklemmende en intens opgebouwde teneur, beslist weet de onderscheiden van genre-equivalenten. Bovendien ontaardt de spanning van een ogenschijnlijk routineuze grenscontrole langzaam in een diepgaande psychologische confrontatie. De film poneert een scherpe blik op macht, vooroordelen en verborgen kwetsbaarheden.

10) THE SUBSTANCE

Een satirische body-horror-movie die eclatant opvalt door zijn gedurfde en viscerale benadering van thema’s als veroudering en vrouwelijke identiteit. Dit groteske en gelaagde traktaat combineert intense en burleske beelden met een scherpe maatschappelijke kritiek. Een stilistisch gepolijste mindblowing deels dankzij de krachtige vertolking van Demi Ghost Moore.

Chris Craps:

Het was een degelijk jaar voor de cinema, maar zonder veel uitschieters. Toch waren zeker enkele sterke films. Belg Johan Grimonprez verraste met een vernieuwing van het documentairegenre via een zeer originele film. Tatami liet zich gelden als de beste feministisch én politieke film van het jaar, met bovendien een sterk, want gelaagd script. Jonathan Glazer bevestigde zijn status met een originele kijk op de Holocaust en Agnieszka Holland provoceerde de Poolse overheid met een bikkelhard drama. Voor het meest entertainend drama zorgde het tadem Nicolaj Arcel-Mads Mikkelsen. Hun The King’s Land is meteen de beste genrefilm van het jaar. Hoewel Clint Eastwood het ook niet slecht deed met Juror #2. Uiteraard werd die laatste afgebroken door wat je tegenwoordig de chatgpt-pers mag noemen. Klassieke cinema mag immers niet meer. Vandaar dat ook Costners Horizon met de grond gelijk werd gemaakt. Beste acteur was voor mij Jeremy Strong in The Apprentice en beste actrice Jessica Chastain in Memory. Speciale vermeldingen verdienen zeer schokkende documenten als No Other Land en The Bibi Files (nog niet bij ons uit) die de vreselijke waarheid onthullen over een oorlog die door extreem rechts gaande wordt gehouden.

1. Soundtrack to a coup d’état – Johan Grimonprez
2. Tatami – Guy Nattiv & Zar Amir
3. The Zone of Interest – Jonathan Glazer
4. Green Border/Zielona Granica – Agnieszka Holland
5. The King’s Land (aka The Promised Land & aka The Bastard) – Nicolaj Arcel
6. Conclave (Edward Berger)
7. Juror #2 ( – Clint Eastwood
8. No Other Land– Basel Adra, Hamdan Ballal, Yuval Abraham & Rachel Szor
9. The Apprentice – Ali Abbasi
10. Challengers – Luca Guadagnino
11. Memory – Michel Franco
12. Blink Twice – Zoë Kravitz
13. Los Colonos/The Settlers– Felipe Galvez Haberle
14. Los Delincuentes – Rodrigo Moreno
15. Civil War – Alex Garland
16. Das Lehrerzimmer – Ilker Catak
17. Ferrari – Michael Mann
18. Winter Break (aka The Holdovers) – Alexander Payne / Society of the Snow (Netflix) – Juan Antonio Bayona
19. Io Capitano – Matteo Garrone
20. Poor Things – Yorgos Lanthimos

Evelyne D’Hoker

Boven aan mijn top 10 vinden we de kleur groenroze want de musicalverfilming Wicked kwam, zag en overwon. Dit was dé film waar ik een heel jaar naar uitgekeken had en die – gelukkig maar – al mijn verwachtingen overtrof. De rest van mijn top 3 is volledig Vlaams gekleurd. Zowel het sprookjesachtige Young hearts van streekgenoot Anthony Schatteman als de complete zen-film Here van Bas Devos wisten mij diep te raken. Net als de ”net niet” Oscarwinnaar voor animatiefilm Robot dreams op plek 4 waardoor September van Earth, Wind & Fire voor altijd met een rolschaatsende hond en robot verbonden zal zijn. De rest van mijn top 10 kleurt vrouwelijk, ik kan er ook niets aan doen. We krijgen lesbische bodybuilders, een oorlogsfotografe, een ouder wordende actrice die daar niet mee om kan, de vrouw van een kampcommandant in Auschwitz, aliens en de origin story van Furiosa uit Fury Road. Allemaal aanraders.

1. Wicked
2. Young hearts
3. Here
4. Robot dreams
5. Love lies bleeding
6. Lee
7. The substance
8. The zone of interest
9. Alien: Romulus
10. Furiosa : a Mad Max saga

Stefan Eraly

1. Evil does not exist
2. The Zone of Interest
3. Poor Things
4. Green Border
5. All of us strangers
6. Love lies bleeding
7. Soundtrack to a coup d’état
8. Das Lehrerzimmer
9. Perdidos en la noche
10. Civil war

Raf Geusens

Met 414 films op mijn teller was 2024 weer een jaar gedomineerd door mijn liefde voor film. Veel titels achter de kiezen leidt ook tot genoeg data om enkel conclusies te trekken over het voorbije filmjaar:

• De box office werd ingepalmd door sequels en remakes. Naar originele content was het helaas ver zoeken. Dat doet het ergste vrezen voor de toekomst. De studiobonzen zijn ongetwijfeld al lijstjes aan het opstellen welke koude kost ze de komende jaren opnieuw gaan opwarmen of aan welke franchise ze mits een kunstgreep nog een sequel of prequel kunnen breien.
• Het horrorwereldje kende een boerenjaar met voorop Coralie Fargeats The Substance, maar ook andere succesfilms zoals Nosferatu, Longlegs, Heretic, Strange Darling, Oddity of Maxxxine. Als medeprogrammator van Razor Reel Flanders Film Festival kan ik dit alleen maar toejuichen. Al maakt het de taak er niet eenvoudiger op. Vele potentiële horrorhits slaan het festivalcircuit over om de multiplexen te vullen of zijn onbetaalbaar geworden voor een klein genrefestival.
• Als fan van Aziatische film moet ik vaststellen dat er dit jaar geen enkele Koreaanse, Japanse of Chinese titel opduikt in mijn eindejaarslijst. Uit China en Zuid-Korea kwam nauwelijks iets noemenswaardig. Japan scoorde nog wel een dikke hit en een Oscar met het entertainende spektakel Godzilla Minus One en Hirokazu Kore-eda’s Monster mocht er ook best zijn, maar beide films dateren eigenlijk al uit 2023.
• De grote oude meesters stelden teleur. Francis Ford Coppola’s levenswerk werd terecht ‘Megaflopolis’ gedoopt, maar ook David Cronenbergs The Shrouds en Paul Schraders Oh, Canada vielen sterk tegen. Het spreekt boekdelen dat beide titels nog geen Belgische distributeur hebben en door filmfestivals als Film Fest Gent en Filmfestival Oostende werden genegeerd.
• Fysieke media is verre van dood! Ook al swingt het aantal streamingdiensten de pan uit en hebben enkele grote techspelers aangekondigd geen optische schijven meer te fabriceren, toch groeit het aantal boutique labels en verwoede verzamelaars. Wil je zeker zijn dat je lievelingsfilm altijd en overal beschikbaar is of wil je obscure titels ontdekken die aan het oog van de streamers ontsnappen, schaf je dan een (regiovrije) Blu-ray-speler aan en koop die deluxe editie boordevol extra’s. Ons landje kent trouwens sinds 2024 twee HMV-vestigingen met een mooi gecureerd aanbod. Allen daarheen dus.

Genoeg geleuterd en over na de orde van dag. Mijn top 10 van het afgelopen jaar ziet er als volgt uit:

1. The Substance
2. The Zone of Interest
3. Emilia Perez
4. Poor Things
5. All of Us Strangers
6. Anora
7. Challengers
8. Soundtrack to a Coup d’état
9. Evil Does Not Exist
10. Love Lies Bleeding

Bjarne Meskens

The Substance
De film die er dit jaar voor mij bovenuitstak is en blijft The Substance. Een upbeat rit die alleen maar gas bij blijft geven en totaal over-the-top gaat. De terugkeer van Demi Moore en een schitterende Margaret Qualley. Deze film moet je gewoon gezien hebben.

Anora
Een sexwerkster wordt dolverliefd op een Russische miljonairs zoon. Wanneer deze vlucht voor zijn ouders, volgt een hilarische zoektocht die de film een heel andere wending geeft. Neem het van mij aan dat we de komende jaren ook nog veel gaan horen van actrice Mikey Madison.

Beetlejuice Beetlejuice
Het is vaak afwachten of een sequel even goed gaat zijn als het origineel. 36 jaar na de originele waagt Tim Burton zich aan de sequel op Beetlejuice. Met zijn nieuwe muze, Jenna Ortega, in de hoofdrol en enkele oude bekenden brengt Burton een nieuw, amusant verhaal. Hierbij maakt hij gebruik van een coole soundtrack. 1 ding is zeker: the juice is loose.

The Apprentice
2024 was ook het jaar van Sebastian Stan. Naast zijn prestatie in A Different Man kroop hij dit jaar ook in de huid van Donald Trump. Een straffe en gedurfde prestatie die heel wat doet bewegen. Als daar geen Oscar-nominatie van komt dan weet ik het ook niet meer.

Nosferatu
Van de films van Robert Eggerts weten we dat ze vaak duister, maar tegelijk ook steengoed zijn. Bijna 100 jaar na datum waagt hij zich aan een herwerking van Nosferatu. Deze gotische prent past helemaal in zijn stijl en is een mooie afsluiter van het jaar.

Civil War
Misschien wel één van de meest gewaagde films die begin dit jaar uitkwam. Civil War schetst een gedurfde, maar op momenten wel heel realistisch beeld van de verdeeldheid van Amerika. Vooral de prestatie van Jesse Plemons verdient een special mention.

Gladiator 2
De meningen over de nieuwe Gladiator zijn verdeeld. Net dat maakt het ook zo leuk om een film te bekijken en te beoordelen. Voor mij was de tweede Gladiator-film een heel coole sequel met een sterk verhaal dat mooi de eerste film opvolgt. Straffe acteerprestaties en zotte settings.

The Lord Of The Rings: The War of the Rohirim
Toegegeven, ik stond niet meteen te popelen om een anime film van Lord of The Rings te zien. Maar de film heeft me wel bekoren en de origin story van Helm’s Deep was zeker een interessant verhaal om te vertellen.

Dune Part Two
Je zou het bijna vergeten, maar begin dit jaar is het tweede deel van Dune in de zalen verschenen. Denis Villeneuve laat opnieuw zien dat hij meester is om het complexe verhaal van Frank Herbert naar het witte scherm te vertalen. Een gepaste score, mooie beelden en zeker de moeite om in IMAX te bekijken. Laat Dune: Messiah maar komen!

Deadpool & Wolverine
De laatste is een beetje een speciaal geval. Deadpool & Wolverine is zeker geen film om over naar huis te schrijven, maar man… wat een pure fanfiction was dat. De humor van Deadpool, Ryan Reynolds en Hugh Jackman samen opnieuw op het grote scherm. De vierde muur die meermaals en hilarisch doorbroken wordt. Hier heb ik echt van genoten en daarom verdient hij toch nog een plaats in mijn lijstje.

Ik wens iedereen fijne feestdagen en een gelukkig nieuwjaar toe. Dat 2025 opnieuw een heel mooi filmjaar mag worden.

Bjorn Vandermarliere

2024, een jaar waarin België in de greep van de regengeest was. Ik heb dus weer zeer veel tijd kunnen spenderen in de gloed van de televisie. De TV en natuurlijk het zilveren scherm. Wat 2024 miste in zonlicht, kwam het niet direct tekort in geweldige filmmomenten. Zeker als horrorfan was opnieuw een erg interessant jaar. Want ja, ook dit jaar kon ik niet weg blijven van mijn favoriete vreemde geliefden. De eeuwige zoektocht naar de perfecte angstaanjager, naar grensverleggende praktische effecten en ongekende psychologische terreur die zich niet laat binden door de limieten van normale realiteit. Maar nog meer naar films die mal van hun genre overstijgen, films met meerwaarde, met substantie en complexe sociale thema’s. En dat was er dit jaar toch weer in overvloed. En groot als liefde voor het horrorgenre is, ik ben nooit te verlegen om eens buiten die genrelijnen te gaan grasduinen. Of was het dit jaar toch eerder zandduinen? Met bombastische sciencefictionepospracht tot de charmantste, schattigste heldenfilm om het animatiemedia te vertegenwoordigen, 2024 was voor mij op wel meer vlakken een fantastisch monsterjaar, waarin we veel nieuwe doch bekende werelden mochten betreden. Waar nostalgie poorten opende naar nieuwe mogelijkheden, nieuwe inzichten, hernieuwd begrip. Een jaar waar elke minuut telde, waar je vanaf dag 1 tot de laatste late avond best je ogen ophield voor jaarafsluitende blockbusters en verborgen parels én je dus beter niet te vroeg je lijstje finaliseert, want zelden was we zo laat op het jaar nog zo’n meestertitel krijgen om je tanden in te zetten of zintuigelijk te laten begoochelen. Ja, als ik terugkijk op filmjaar, kijk ik terug op een jaar vol aangename verrassingen, waar blind de bioscoop binnenstappen of een streamer aanklikken soms wel eens de beste beslissing was en waar zelfs de diepste stiltes soms de mooiste schoonheden herbergden. Dit is mijn top 10 van favoriete films die we sinds dit jaar konden bezichtigen in 2024:

1. Dune: Part Two
2. Strange Darling
3. Ultraman Rising
4. Late Night with the Devil
5. Monster
6. I Saw The TV Glow
7. The Substance
8. Terrifier 3
9. Nosferatu
10. Mononoke the Movie: Phantom in The Rain

Joris Verpoest

Ik roep 2024 officieel uit tot het jaar van de horrorfilm. Naast Maxxxine en The Substance, die dit jaar wel heel hoog scoorden, waren er nog pareltjes die mijn eindejaarslijst net niet haalden. Wie de Maleisische coming of age bodyhorror Tiger Stripes heeft gemist, zou deze hoog op de verlanglijst moeten plaatsen. 2024 was ook het jaar van de Duitstalige film. Ze wisten maar liefst de eerste twee plaatsen in mijn top 10 te verzilveren. Ze zouden zelf de volledige top 3 innemen mocht ik festivalfilms in de lijst hebben opgenomen. Des Teufels Bad, die januari in onze zalen te zien zal zijn, is bij deze de eerste kanshebber voor goud in 2025. Tot slot kan ik besluiten dat 2024 wederom een jaar is die mijn liefde voor kleine cinema heeft bevestigd. Zo is Godzilla Minus One de enige spektakelfilm die de top tien heeft gehaald. Vol enthousiasme presenteer ik jullie de 10 films die ik dit jaar liever zag dan Dune: Part Two.

1. The Zone of interest
2. Das lehrerzimmer
3. The substance
4. Anora
5. Love lies bleeding
6. Skunk
7. Maxxxine
8. Godzilla Minus One
9. El castigo
10. The remarkable life of Ibelin
11. Dune Part Two
12. Tiger stripes
13. Poor things
14. Emilia perez
15. Strange Darling

Dimitry Warmoes

Weeral een filmjaar voorbij, 2024 loopt op zijn eind. Het was opnieuw een jaar met veel ontdekkingen door een vriend en filmliefhebber. Ik ontdekte het Offscreen Filmfestival, of beter gezegd ik ging er afgelopen jaar voor het eerst naartoe. Wat op zijn minst een bijzondere ervaring te noemen is. Ook de B-Z voorstellingen in Cinematek gaan van Offscreen uit. Daarnaast de fantastische programmatie ontdekt van De Cinema in Antwerpen. Je kan het vergelijken met een light version van de programmatie van Cinematek. Ik vertoef er graag, vriendelijke mensen. Ik keek ook voor het eerst naar een IMAX voorstelling. Vergeet dat belabberde Screen X, maar het waauw gevoel was eerder beperkt en een stuk beter in Brussel dan in Antwerpen.

Nu het werd een persoonlijk record wat voorstellingen in de bioscoop betreft en natuurlijk waren we weer te gast op de verschillende festivals die België rijk is. FFO, FFG, MOOOV, Offscreen, Razor Reel, noem maar op. Natuurlijk is het probleem als fervente festivalbezoeker dat je heel wat films ziet, vooral op het Film Fest Gent, die maar een jaar later in de bioscoop verschijnen. We beperken ons tot de films die in 2024 een release kregen in België, waardoor verschillende titels niet in de toplijst zijn opgenomen. Het komende filmjaar belooft een jaar vol uitdagingen te worden als recensent waar we echt naar uitkijken. Maar nu mijn top voor filmjaar 2024.

Is het nu de afschuwelijke onverschilligheid van een Duits gezin in Oscar winnaar The Zone of Interest of een gevecht van een Franse sans papiers in L’Histoire de Souleyman, de mensonterende omstandigheden aan de grens van Wit-Rusland en Polen in Green Border of de feelgood movie Fremont, ieder van deze films veroverde bij mij een plaats in mijn top. Maar monsters nestelden zich in alle vormen bovenin mijn top van het jaar. In Skunk is de toxische situatie voor Liam ( een magistrale vertolking van Thibaud Dooms ) door zijn monsters van ouders onhoudbaar geworden. De tot nu toe beste Godzilla film mocht zeker ook niet ontbreken. Maar het is de Franse cineaste Coralie Fargeat die het kroontje mag opzetten met haar bodyhorror in The Substance. En wat een rol zet Demi Moore hier neer? Oscarwaardig als je het mij vraagt. Hoe ver zou jij gaan om je succes te behouden? Daarnaast mocht het krachtige maar eerlijk gebrachte Memory zeker niet ontbreken. Voor mij de beste zomerrelease van het afgelopen jaar en een film die heel wat meer krediet verdient. De rest van de slots worden ingevuld door de apotheose in het meesterwerk van Denis Villeneuve, Dune: Part Two, en de claustrofobische omgeving van een schoolomgeving die lerares Carla Nowak naar de keel grijpt in Das Lehrerzimmer.

Helaas zijn er ook vele eervolle vermelding, teveel om op te noemen uit bijna 280 films die ik dit jaar heb mogen zien in de bioscoop. Knopen moeten doorgehakt worden en keuzes moet nu éénmaal gemaakt worden.

Top 2024:

1. The Substance
2. Godzilla Minus One
3. Skunk
4. Dune: Part Two
5. Das Lehrerzimmer
6. Memory
7. Green Border
8. Fremont
9. The Zone of Interest
10. L’Histoire de Souleyman