ONZE FAVORIETEN VAN 2023 

We zijn ondertussen al enkele dagen ver in het nieuwe jaar, maar jullie hebben onze eindejaarslijstjes van 2023 nog tegoed. We hebben dan ook tot de laatste minuten van het voorbije jaar films gekeken. Kwestie van zeker geen titel over het hoofd te zien en alles te kunnen vergelijken.

Hieronder kan je de afzonderlijke lijstjes van de verschillende redactieleden vinden, maar eerst schotelen we jullie een globale top voor. We kenden enkel nummer één 10 punten toe, de tweede plaats kreeg 9 punten, … . Zo kwamen we uiteindelijk tot een duidelijk winnaar van de Fast Forward-redactie: Tár.

De volledige Fast Forward Top 15:

1. Tár
2. Anatomie d’une Chute
3. Killers of the Flower Moon
4. Oppenheimer
5. Poor Things
6. Aftersun
7. Past Lives
8. About Dry Grasses
9. Perfect Days
10. Godzilla Minus One
11. Wil
12. The Banshees of Inisherin
13. Evil Dead Rise
14. Falles Leaves
15. Barbie
16. La Passion de Dodin Bouffant
17. Still: A Michael J. Fox Movie

Anthony Palaia

1) When Evil Lurks
Een possession film waarbij het draait om het pure kwaad. Ik durf te schrijven dat deze als enige broederlijk langs de originele Exorcist mag staan, beiden op de hoogste schap en de concurrentie ver onder zich latend. Rauw, compromisloos en vooral uitzichtloos.

2) Enys Men
De meest polariserende film van het jaar. You love it or you hate it. Een strijd met innerlijke demonen op de mooist mogelijke manier op pellicule gefilmd, in een poel van eindeloze repetitiviteit en isolement.

3) Infinity Pool
Mia Goth, wederom Oscar-waardig, in een waanzinnige esoterische trip waarbij moraliteit en egocentrisme centraal staan.

4) Evil Dead Rise
Sterke en vooral viscerale opvolger van de reboot uit 2013 waarbij de demonen verhuizen naar een urban setting. Uitstekende keuze. Het laatste half uur is absolute waanzin.

5) Leave the World Behind
Toen Julia Roberts de gevleugelde woorden ‘i fucking hate people’ uitsprak wist ik meteen dat deze film helemaal mijn ding ging zijn. Iedereen acteert de pannen van het dak in deze apocalyptische thriller die het godzijdank niet moet hebben van Emmerichiaanse of erger; Bayiaanse actiescènes maar zijn sterkte haalt uit de ingetogenheid en de interpersoonlijke relaties.

6) Waco
De beelden van de brandende hoeve stonden als kind op mijn netvlies gebrand dus was ik verrast dat er zoveel jaar na datum een documentaire verscheen met een enorme diepgang en met feiten die we nog niet wisten, zoals de enorme onkunde van de FBI.

7) It’s a Wonderful Knife
Dit is geen slasher, wat de kijkers ook zullen beweren. Mooi kleurenpallet en sympathieke personages die in een Hallmark sfeer plezier scheppen in hun acteerprestaties. Ik kreeg het er warm van.

8) Cobweb
De meest sferische film van het jaar, een raadsel waarom ze deze een release hebben gegeven in de zomer terwijl het overduidelijk een Halloweenfilm betreft. Knappe cinematografie en weet perfect de valkuilen te mijden waarin zulke films vaak in trappen.

9) Malum
Kort maar krachtig: een nachtmerrie.

10) Last Voyage of the Demeter
Van de productiedesign tot de cinematografie: een verrassing. Ik verwachte een dertien-in-dozijn CGI spektakel maar ik kreeg een enorm onderhoudende en spannende film te zien, met de meest akelige Nosferatu ooit op beeld gebracht.

Bjarne Meskens

Allereerst mijn beste wensen aan iedereen. Dat 2024 weer een jaar vol filmplezier mag worden. Laten we eerst nog even stil staan bij mijn top 10 favoriete films van 2023.

1) Past Lives
De film die er voor mij persoonlijk bovenuit stak is Past Lives. Een Amerikaanse / Zuid-Koreaanse film van Celine Song. Het herkenbare verhaal over twee jeugdvrienden die elk hun eigen weg inslaan en op bepaalde punten in elkaars leven mekaar terugvinden. Met de vraag van: volg ik mijn hart of blijf ik realistisch? Een film die de komende jaren zeker nog blijft nazinderen en iedereen wel eens gezien moet hebben.

2) Poor Things
Een andere originele film was Poor Things. De combinatie Emma Stone en Mark Ruffalo werpt op een wonderbaarlijke manier echt zijn vruchten af op het witte doek. Ook het decor dat regisseur Yorgos Lanthimos voor deze film gebruikt heeft, voelt alsof het recht uit een Tim Burton kan komen. Een samenraap van goed acteren, goede decors en veel furious jumping maakt deze film de bizarste, maar beste film van 2023.

3) Oppenheimer
Dat Christopher Nolan er steeds in slaagt om cinema zalen tot de nok te vullen weten we al langer dan vandaag. Ook met Oppenheimer was dit niet anders. Opnieuw maakt Nolan gretig gebruik van IMAX-lenzen om zijn verhaal te verhalen. Niets nieuws denk je? Wel, niets is minder waar. Deze keer bracht hij Oppenheimer ook uit op 35mm-film. Cinema Lumière in Antwerpen herstelde speciaal hiervoor zijn projector om de film zo te vertonen. En toegegeven, het bracht de film nog meer naar een ander niveau. Laat die Nolan nog maar wat verder experimenteren in de toekomst.

4) Barbie
19 juli 2023. De dag dat Barbenheimer in de zalen kwam. Dan heb ik het over Barbie en Oppenheimer natuurlijk. De vele memes zorgden alvast voor hilarische taferelen. Los van de vele memes is Barbie wel een heel leuke, feministische film. Ik had nooit verwacht om ooit een cinema zaal zo roze te zien kleuren, want oh ja… de dresscode was uiteraard roze, roze, roze. Om nog maar te zwijgen van het catchy lied I’m just Ken dat nog steeds in de meeste hun hoofden spookt.

5) Wil
De Vlaamse film van 2023 was voor mij toch wel Wil. Een heel aangrijpend verhaal over de rol van de Antwerpse politie en hun rol tijdens de Tweede Wereldoorlog. Met een sterrencast waaronder Stef Aerts, Matteo Simoni, Koen De Bouw, Jan Bijvoet en vele anderen brengt Tim Mielants met Wil weeral bij aan Hollywood aan de schelde.

6) Still: A Michael J. Fox Movie
Persoonlijk had ik nooit gedacht dat er ooit een documentaire in mijn top 10-lijst zou komen. De documentaire over Michael J. Fox brengt daar verandering in. Aangezien de Back To The Future-trilogie één van mijn favoriete trilogieën zijn, vond ik het ook heel interessant om de levensloop van Fox zijn ziekte te horen en hoe hij er zelf mee omgaat. Zelfs op oudere leeftijd heeft Michael J. Fox nog zijn star power.

7) Perfect Days
Staan we eigenlijk nog genoeg stil bij de kleine dingen in het leven en weten we nog wat oprecht gelukkig zijn is? Regisseur Wim Wenders brengt dit onderwerp op een prachtige manier aan het licht in Perfect Days. We volgen een man wiens job het is om openbare toiletten te kuisen. Best wel een shitty job zou je denken? (pun intended). Wel, hij geniet volop van zijn leven en alle kleine dingen des levens. Van een Lou Reed cassette opzetten in de auto, tot een rustig badje, tot zelfs iedere dag foto’s te nemen van dezelfde boom in het park. Perfect Days laat ons stilstaan bij wat ons gelukkig maakt in het leven en dat we meer moeten stil staan bij de kleine dingen. Uiteindelijk kan het allemaal toch al snel voorbij gaan.

8) The Holdovers
Ik moest het even dubbelchecken, maar The Holdovers is effectief een film uit 2023. Van waar de twijfel? Wel The Holdovers voelt aan alsof hij in de jaren 70 gemaakt zou zijn. Dit geeft de film ook zijn charmes waardoor je volledig geniet van het verhaal. Wat The Holdovers ook speciaal maakt is dat het eigenlijk een Kerst verhaal is zonder effectief een Kerst verhaal te zijn. Ik heb me er alvast heel hard mee geamuseerd.

9) Hundreds of Beavers
Al een kleine kanttekening: wanneer je Hundreds of Beavers gaat opzoeken via Letterboxd ga je zien dat de film in 2022 uitgekomen is. Desondanks is deze film pas in 2023 in de Belgische zalen verschenen en mocht daarom zeker niet uit mijn lijst ontbreken. Een knotsgekke film vol bevers, hilarische momenten en scènes alsof ze uit een cartoon zouden komen. Ook het beeld van Wim De Witte met de gigantische beverhoed tijdens het Filmfestival van Gent is ééntje dat nog lang zal blijven nazinderen.

10) The Old Oak
Last but not least is de allerlaatste film van regisseur Ken Loach. Na een hele regie carrière beslist de regisseur om zijn laatste film te wijden aan de vluchtelingenstroom en hoe de mensen uit een lokaal Brits dorpje omgaan met de nieuwe mensen in het dorp. Een mooie afsluiter en terechte winnaar van de publieksprijs in Gent.

Special mention – Taylor Swift: The Eras Tour
Hoewel ik het niet kan meerekenen als film wil ik wel een special mention doen voor de Taylor Swift Eras Tour. Ik had de kans om deze in de cinema te gaan zien en ik moet toegeven dat dat echt wel de cinema ervaring van het jaar was. Nooit had ik gedacht ooit een bioscoopzaal vol zingende en dansende mensen te zien. Er is maar 1 iemand die dat teweeg kan brengen en dat is duidelijk Tay Tay. Het was zelfs zo’n succes dat sindsdien Kinepolis ook al het concert van Beyonce heeft gespeeld en binnenkort ook nog die van Queen gaat uitbrengen.

Bjorn Vandermarliere

2023, het jaar van Barbenheimer. Of zoals het ik het vooral zal herinneren, het jaar van sadistische mentoren en enthousiaste sidekicks. Ja, 2023 was weer een overvol filmjaar dat ik toch opnieuw voornamelijk door een horrorlens heb aanschouwd, met hier en daar eens een kleine vertakking, maar zelfs met deze inslag kan je toch opvallende trends voor de bredere filmwereld opvangen. Zo bleek ook in 2023 de grond erg vruchtbaar te zijn voor bekende IP’s en was het zowel voor enkele terugkerende genretitanen als voor zij die voor het eerst de transitie naar het witte doek (of het kleine scherm) maakte, een goede ontvangst bij het brede publiek en dat dankzij het afleveren van ware topproducten. Van een reeks die zelden teleurstelt elke keer men het boekje over de Deadites opent tot de terugkeer van het decennium, een film die het kruis dat velen al door z’n naam hadden gehaald doodleuk achter zijn naam weet te plaatsen, alvorens de mond van menig criticaster dicht te naaien met de beste en meest menselijke vertolking van hun hoofdslechterik; als horrorfan voorop maar ook als reguliere filmliefhebber was dit een topjaar. Zo hadden we naast een langverwachte claymationreünie die laat op het jaar nog snel een graantje kwam meepikken van de voorlopig nog sterkgaande nostalgietrend, ook nog die twee aardige broers die je niet alleen kunnen verlossen van een lekkende gootsteen of een zingende despoot maar evengoed van de videogamefilmvloek. Maar naambekendheid bleek in ’23 toch ook niet alles. Zo was er de opvallende en eerlijk gezegd ontmoedigende berichtgeving over hoe die andere oerfranchise van het horrorgenre zichzelf vooral de nek leek om te draaien en zagen we in het bredere filmlandschap de verdere terugval van superheldenmania. Met uitzondering van enkele animatieprojecten, waarvan één ik ridderlijk zou willen opnemen in de orde van grappigste en charmantste films van de 21ste eeuw, lijkt de tijd dat de capes en buitenondergoed het witte doek wisten te domineren toch verder en verder achter ons te komen liggen. DC en Marvel verliezen snel terrein en nieuwe media en verse IP’s lijken gretig klaar te staan om de fakkel uit hun handen te wrikken. 2023 liet zich kenmerken door heel wat verrassende debuten en frisse ideeën van over heel de wereld. Ja, het zaaien van vers bloed leverde een ongelooflijk rijke en niet zelden duistere oogst. Met beklijvende en gemene morele vraagstukken over leven en geschiedenis tot met spinnenwebben behangen nieuwe nachtmerries, zelf met mijn specifieke voorkeuren voorop was het lastige keuzes te maken wat eerst te kijken, met de constante stroom aan geweldige releases in zalen, op streaming en uiteraard als in het lokale filmfestivalcircuit. Tijd en ogen tekort kom je en zo ontsnapten er ook enkele voor de hand liggende keuzes aan mijn lijstje dit jaar maar dat maakt deze hobby misschien dan net weer zo aantrekkelijk. Ja, ondanks al het nog in te halen werk voor de boeg, kijk ook ik al reikhalzend uit naar wat 2024 voor ons in petto zal hebben en toch nog steeds in het bijzonder, welke nieuwe fobieën er te ontwikkelen zijn…

1. Saw X
2. Nimona
3. Vermines
4. El Conde
5. Dark Harvest
6. Evil Dead Rise
7. Super Mario Bros: The Movie
8. Birth/Rebirth
9. Chicken Run: Dawn of the Nugget
10. Cobweb

Didier Becu

Ieder jaar is het zwoegen om een top tien lijstje samen te stellen. Gelukkig maar, want dat betekent dat er keuze zat is en die was er volop in 2023. Volgens de statistieken van Letterboxd zag ik dit jaar 548 films waarvan een heleboel – met dank aan een gebroken schouder – in de bioscoop. Vaak was het staren naar een wit doek in een lege zaal, maar soms was het ook echt drummen geblazen voor een zitje. Dan denk ik onmiddellijk aan zowel Barbie als Oppenheimer. Geen van de twee haalt mijn top 10 – zelfs bij uitbreiding niet mijn top 20 – wel waren ze voor mij de belangrijkste films van het jaar omdat ze ervoor zorgden dat cinema opnieuw dat vleugje magie kreeg van weleer want mensen wilden weer naar de bioscoop toe, met of zonder roze outfit.

Ondanks het feit dat ik net zoals iedereen een heleboel streamingfilms heb bekeken, ben ik de meeste ondertussen al lang vergeten. Gelukkig met uitzondering van Martin Scorsese en Ridley Scott’s Napoleon die net buiten mijn top 10 viel. Qua blockbusters blijven vooral Mission: Impossible – Dead Reckoning Part One, The Fabelmans, The Flash (jawel!), I Wanna Dance with Somebody (euh, jawel) en zelfs de laatste Indiana Jones hangen.

Voor de rest was ik vooral in mijn nopjes met kleine films. Jammer genoeg vielen Woody Allen’s Coup de Chance, het heerlijke The Holdovers, het Nederlandse Sweet Dreams, Ken Loach’s zwanenzang The Old Oak, Perfect Days, Past Lives, Passages en vooral het vrij onderschatte Beau Is Afraid uit de boot. Helaas kunnen er maar tien titels de eerste zijn.

Dat Tár mijn nummer één zou worden wist ik al in januari. Zelden zo’n vertolking gezien als die van Cate Blanchett waardoor ik tot op heden nog altijd niet begrijp waarom Michelle Yeoh de Oscar kreeg voor de meest over het paard getilde film van de laatste jaren.

Ook veel Brits geweld met zowel Aftersun en How To Have Sex of de Italiaanse policier L’ultima Notte Di Amore die deed denken aan de poliziottesco uit de jaren 70. En laten we ons eigen land niet vergeten met voorop Het Smelt, maar ook WIL en Zeevonk deden me iets.

Voor wat het waard is mijn top tien en wie weet komen we elkaar dit jaar tegen in een donker zaaltje.

1. Tár
2. Killers of the Flower Moon
3. The Fabelmans
4. Anatomie d’une Chute
5. Het Smelt
6. Fallen Leaves
7. Aftersun
8. L’Ultima Notte di Amore
9. Stars at Noon
10. How to Have Sex

Dimitry Warmoes

Het filmjaar 2023 was er weer één voor in de boekjes. Geen kleine microbe deze keer maar een grote staking van schrijvers en acteurs in Hollywood veranderde de releaselijst grondig. Films waar vele filmliefhebbers naar uitkeken werden verschoven naar het volgend filmjaar. Dus we maakten ons wat zorgen over wat we nog konden zien dit jaar. Gelukkig waren er films als Barbie en Oppenheimer die het fantastisch deden aan de box office. Maar uitstel is geen afstel want we krijgen alles in 2024 te zien. Maar terug naar filmjaar 2023 en de bezoeken aan de verschillende filmfestivals dat ons kleine landje rijk is. Heel wat prachtige films mogen zien op festivals in Oostende, Gent en Brugge. Laten we ook niet de verschillende organisaties zoals pelliculot en classic restored vergeten die het mogelijk maken om vergeten pareltjes in de bioscoop te gaan zien. Filmjaar 2023 was top maar ik heb wel wat minder films in de bioscoop gezien dan vorige jaren. We klokken af op iets minder dan 200 films. Zoals ieder jaar maak ik een top van films gezien in de bioscoop, maar er werd ons gevraagd naar de beste films van het filmjaar 2023. Dus vallen er wel enkele film die in mijn bioscoop top staan uit de boot.

Wat onthouden we uit dit jaar? De zotte verschijning van regisseur Mike Cheslik op het FFG, regisseur van Hundreds of Beavers. Zowel film als regisseur gezellig knettergek. En het publiek smulde ervan. Jammer dat zo’n film de bioscopen niet haalt. De signeersessie van Nicholas Vince op het Razor Reel Flanders Film Fest. Heel tevreden met mijn gesigneerde discs.
Ook Willy Linthout ( Urbanus ) maakte er zijn opwachting op hun jaarlijkse beurs waar ik iemand heel gelukkig heb gemaakt met gesigneerde exemplaren van zijn nieuw werk. Oja, niet te vergeten, de visueel prachtige stop-motion kortfilm Gnomes!!!!! Moordlustige kabouters die misschien volgend jaar een langspeelfilm krijgen. Daar kijken we alvast naar uit. Dan zijn er de verschillende ontmoetingen en gesprekken, soms discussies, op de verschillende filmfestivals. In 2023 mocht ik mij ook vanaf mei lid van het redactieteam van deze site noemen. Een kleine droom die werkelijkheid werd, het schrijven over films. Zo kunnen we nog wat voortgaan over alle leuke ervaringen.

Maar hier werd er dus gevraagd om onze top 10 van films gereleased in 2023 dus dit zijn mijn favorieten.

1. About Dry Grasses ( Nuri Bilge Ceylan ) 5.0
2. Drawing Lots ( Zaza Khalvashi, Tamta Khalvashi ) 5.0
3. La Passion de Dodin Bouffant ( Tran Ang Hung ) 4.5
4. Fallen Leaves ( Aki Kaurismäki ) 4.0
5. Killers of the Flower Moon ( Martin Scorsese ) 4.0
6. Late Night With the Devil ( Cameron & Colin Cairnes) 4.0
7. Das Lehrerzimmer ( Ilker Çatak ) 4.0
8. Perfect Days ( Wim Wenders ) 4.0
9. Oppenheimer ( Christopher Nolan) 4.0
10. El Condé ( Pablo Larrain ) 4.0 – streaming

Voor het eerst zit er een film in mijn top 10 die ik niet in de bioscoop heb gezien. El Condé van Pablo Larrain. Ik blijf streaming beperken tot een minimum omdat ik van mening ben dat iedere film een bioscooprelease verdient. De boost van streaming kwam er helaas door een beestje genaamd CORONA. Twee films dit jaar met het maximum, het kleine, fijne Drawing Lots uit Georgië en de nieuwste langspeelfilm van de Turkse cineast Nuri Bilge Ceylan. De film waar je honger van krijgt volgde kort nabij, La Passion de Dodin Bouffant. Verder heel wat films dit jaar die ik 4.0 heb gegeven waar ik de fijnste van in mijn lijstje heb opgenomen. Enkele eervolle vermeldingen: Bagdad Messi, Dumb Money, Guardians of the Galaxy vol. 3, The Killer, Mission: impossible – dead reckoning part one, The Seeding, Blackbird Blackbird Blackberry, Humanist Vampire Seeking Consenting Suïcidal Person.

Zo 2023 is gewikt en gewogen. Nu focussen op filmjaar 2024.

Evelyne D’Hoker

Op 13 januari 2023 zag ik mijn eerste bioscoopfilm van het jaar en ik wist meteen dat daar niets meer over zou gaan. Het is waarheid gebleken. Tár blies me omver, ook bij een tweede bioscoopkijkbeurt en enkel Anatomie d’une chute (winnaar van de Gouden Palm 2023) in augustus kwam maar in de buurt van wat deze eerste film met mij deed. Zowel Cate Blanchett (de échte Oscarwinnares in mijn ogen) als Sandra Hüller maken van hun onsympathieke hoofdpersonages vrouwen van vlees en bloed die elk op hun eigen manier de stormen in hun leven moeten zien te doorstaan.
Zij waren trouwens niet de enige vrouwen die indruk op mij maakten het afgelopen filmjaar: de ensemblecast van Women talking – een schandalig over het hoofd geziene film – wist te overtuigen alsook de jonge Saar Rogiers als Lena in de prachtige Vlaamse film Zeevonk. Op het Razor Reel filmfestival zag ik de Amerikaanse horrorprent Birth/rebirth waarin dokter Rose Casper (Marin Ireland) ons binnentrekt in een modern Frankensteinverhaal en natuurlijk moet het feministische sprookje dat Barbie was eveneens een plekje krijgen in mijn top 10. En jawel, ook The Marvels verdient zijn plek want deze female heavy superheldenfilm (cast én crew) bezorgde mij zowat het meeste plezier aan een film in de bioscoop – Flerkens rule!
Dan nog een kleine shout-out naar een animatiefilm: Marcel the shell with shoes on (beste filmtitel éver) deed me zowat smelten, je wil meteen zo’n kolonie schelpjes in huis.
En wat met de mannen? Ik zat met bewondering naar WIL te kijken en Nicolas Cage zette een heel sterke prestatie neer in Dream scenario, twee films die meer dan de moeite van het bekijken waard zijn.
2023 bleek een heel goed filmjaar, op naar even veel en meer moois in 2024!

1. Tár
2. Anatomie d’une chute
3. Marcel the shell with shoes on
4. WIL
5. Women talking
6. Dream scenario
7. Birth/Rebirth
8. Zeevonk
9. Barbie
10. The Marvels

Fokke van der Meulen

1. Godzilla Minus One
2. Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutant Mayhem
3. Oppenheimer
4. Spider-Man: Across the Spider-Verse
5. Still: A Michael J. Fox Movie
6. The Killer
7. Squaring the Circle
8. Napoleon
9. John Wick: Chapter 4
10. The Creator

Joris Verpoest

2023 was voor mij hèt jaar van de film. Niet alleen kreeg ik het genoegen om m’n schouders mee onder deze mooie website te plaatsen, ook mijn aantal bioscoop- en filmfestivalbezoeken steeg exponentieel. Maar ook los van het persoonlijk vlak was 2023 een boeiend filmjaar. Zo kregen we met Barbenheimer op kop een grootse blockbusterzomer die voor één keer niet gedomineerd werd door superheldenfilms. Meer nog: de vaste franchises deden het dit jaar niet zo goed. Of het “ontdisneyen” van de bioscopen zich verderzet in 2024 moeten we nog afwachten, maar er lijkt stillaan een nieuwe wind te waaien.

Een top 10 maken van dit boeiende jaar vond ik geen gemakkelijke opdracht. Het kon gemakkelijk een top 15 geworden zijn waar éénieder kans maakte op de nummer 1. Graag had ik deze “honorable mentions” in de verf gezet: Mission Impossible Dead Reckoning part.1, was voor mij ongetwijfeld de zomerblockbuster van het jaar. De stunts zijn ronduit indrukwekkend. Mijn favoriete festivalfilm was Stric (The Uncle), die te zien was op Razor Reel Flanders Film Fest. Het is een heerlijk absurde, maar beklijvende genrefilm die na de feestdagen ongetwijfeld een gevoelige snaar kan raken in vele huishoudens. De beste cinemaervaring was dan weer Hundreds of Beavers op Film Fest Gent. Het publiek ging helemaal uit zijn dak. Een laatste pareltje die ik graag zou vermelden is de charmante Franse comedie Mon Crime. Ik zag een gevulde zaal senioren nog nooit zo blij de bioscoop verlaten.

Mijn goede voornemen van dit jaar is om te “stemmen met de portemonnee”. Laat dat ook voor u mijn boodschap zijn: Ga naar de bioscoop wanneer een film u interesseert en wacht niet tot streaming. Alleen op die manier kunnen we de magie van het witte doek conserveren. Jouw aanwezigheid in de zaal kan cinema alleen maar verrijken.

1. Beau is Afraid
2. Tár
3. Talk to Me
4. The Banshees of Inisherin
5. Aftersun
6. Godzilla Minus One
7. Anatomie D’une Chute
8. The Quiet Girl
9. Killers of the Flower Moon
10. The boy and the heron

Marc Bussens

Wat we het voorbije jaar hebben vastgesteld en onthouden? Dat we een beresterk filmjaar achter de rug hebben (zie top tien lijstje). Dat er met Barbenheimer een cultureel fenomeen werd gecreëerd en poenpakkend gelanceerd werd naar aanleiding van een gelijktijdige bioscooprelease van twee potentiele blockbusters. Dat de speelduur van veel films mega-lang uitviel (Avatar, John Wick, Oppenheimer, Babylon, About Dry Grasses, Pacification, Killers of the Flower Moon). Dat de Obama’s met hun productiefirma Higher Ground nog meer en gevarieerder op de voorgrond traden (Rustin, Leave the World Behind, American Symphony). Dat de superhelden almaar schrijnender van hun voetstuk vallen en dat zowel Marvels als DC Comics zich dringend moeten heruitvinden. Dat enerzijds iconen over hun gangbare houdbaarheidsdatum zoals The Expendables, Indiana Jones en Dominic Toretto, best definitief met pensioen zouden gaan. Dat anderzijds ouderdomsdekens als Ridley Scott, Martin Scorsese, Steven Spielberg, Woody Allen en Wim Wenders sterke topfilms afleverden. Dat Disney 100 en The Exorcist net als het FFGent, 50 kaarsjes mochten uitblazen. Dat zangers een schandalig stuivertje bijverdienden met hun zijsprong van het podium naar de schermen (Taylor Swift: The Eras Tour, Renaissance: A Film by Beyoncé, Robbie Williams). Dat er veel girl-power-vibes circuleerden in filmland dankzij onder meer Greta Gerwig (Barbie en de eerste vrouwelijke juryvoorzitter in Cannes), Justine Triet die met Anatomie d’une Chute de Gouden Palm won in Cannes, Kristen Stewart die de Berlinale-jury voorzat en dat vrouwelijke regisseurs fel blijven oprukken (Rebecca Miller, Celine Song, Emma Seligman, Kaouther Ben Hania, Laetitia Colombani, Veerle Baetens, Fien Troch, Sofia Coppola, Emmanuelle Nicot, Maïwenn) en dat jonge actrices zoals onder meer Jenny – Wednesday – Ortega, Jane Widdop, Florence Pugh en Rachel Zegler ferm opkomen, en dan hebben we het nog niet gehad hoe Sofia Boutella en Bae Doona van zich afbijten in Rebel Moon: Part One. Dat genderidentiteit (Passages, Blue Jean, Bottoms), woke- en andere controversen (de ‘neus’ van Maestro Cooper, hetero’s in Almodóvars homowestern, de zogenaamde MAGA-vriendelijke Sound of Freedom), corporate cinema (Barbie, Air, Blackberry) en biopics (Oppenheimer, Jeanne de Barry, NYAD, Bank of Dave, Tár, Napoleon, Rustin, Godland, Sisi & Ich, Maestro) hip waren en ferm scoorden aan de box office. Dat België met onder meer Wil, Dalva, Le Blue du Caftan, J’aime la Vie, Augure, The Chapel, Zeevonk, Het Geheugenspel, Luka, Het Smelt en Holly, alweer stevig filmkwaliteit liet noteren. Dat tot slot crowdfounding soms een (gelimiteerde) financiële passe-partout kan zijn voor ‘noodlijdenden’ (cinema Nova, Vertigo, Above the Knee-movie) in de filmbusiness.

1. Killers of the Flower Moon
2. Tár
3. Oppenheimer
4. Anatomie d’une Chute
5. About Dry Grasses
6. The Banshees of Inisherin
7. The Blue Caftan
8. The Quiet Girl
9. The Fabelmans
10. La Tresse

Raf Geusens

Zo’n eindejaarslijstje is toch altijd een beetje wikken en wegen. Zo vielen The Quiet Girl en The Banshees of Inisherin uiteindelijk af omdat ze al in mijn lijstje van 2022 stonden. Fast Forward ontstond pas begin dit jaar – zoals alle goede ideeën tussen pot en pint – en ik had dus perfect kunnen zeuren, maar het wrong toch een beetje om ze tweemaal op te nemen, anders hadden beide films zeker in de hoogste regionen gestaan.

Daarna heb ik nog heel wat zitten verschuiven op de nummer 9 en 10-posities. Ook Godland, Tár, Oppenheimer en All the Beauty and Bloodshed kwamen daarvoor in aanmerking, maar uiteindelijk werden het 2 andere films. Van Barbie heb ik enorm genoten en het is in mijn ogen ook de titel van het jaar. De bioscopen zagen roos van de uitgedoste bezoekers en de film rolde over alle tongen. Een plaats in mijn top 10 was dan ook meer dan terecht.

Verder vond ik het ook een sterk jaar op het vlak van animatiefilms. Met Spider-Man: Across the Spider-Verse, Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutant Mayhem, Nimona en Robot Dreams stonden er liefst 4 op mijn longlist. Minstens één daarvan moest en zou in de top 10 belanden. Robot Dreams trok uiteindelijk aan het langste eind.

1. Aftersun
2. Past Lives
3. All of Us Strangers
4. Anatomie d’une Chute
5. Perfect Days
6. Killers of the Flower Moon
7. Poor Things
8. La Passion de Dodin Bouffant
9. Barbie
10. Robot Dreams

Stijn Buntinx

En maar zoeken naar een frisse invalshoek om te vermijden dat dit een copy paste lijst zou worden van mijn 10 favoriete films uit de cinema 2023 via mijn persoonlijk profiel. De rode draad doorheen mijn top 10 lijst hier is het op overtuigende wijze (stedelijke) landschappen en architectuur in beeld te brengen. 10 films in 2023 met een prominente mooie rol voor (stedelijke) landschappen en architectuur.

1. Godland
2. Perfect Days
3. About Dry Grasses
4. De Acht Bergen
5. El Conde
6. Oppenheimer
7. Zeevonk
8. Smoke Sauna Sisterhood
9. John Wick Chapter 4
10. Past Lives