Pedro Almodóvar is een veelzeggend product van de ‘movida madrilefla’,een artistieke beweging die na de dood van dictator Franco (1975) in de underground van Madrid tot bloei kwam en minstens zo sterk om drugs en libertaire seks draaide als om kunst. Sinds zijn internationale doorbraak met Matador (1986, zijn vijfde langspeler) bouwde hij een indrukwekkend, weemoedig, flamboyant, spannend, exuberant, monter en provocerend oeuvre op. Wie nog nooit gehoord heeft van meesterwerken als Mujeres Al Borde De Un Ataque De Nervios, Todo Sobre Mi Madre, Hable Con Ella, La Mala Educación en Volver, heeft de laatste decennia wellicht als een asceet geleefd ergens in een godvergeten inslagkrater op Mars. Almodóvar is één van de meest belangrijke Europese filmmakers.
Los Abrazos Rotos past alweer perfect in het typische Almodovariaanse universum waarin de kleurrijke personages gedreven worden door verlangens van genot en bezetenheid en waarin seksualiteit een bevrijdende kracht is, maar die absoluut niet vrij is van schuldgevoelens. Op een pikante manier introduceert Almodóvar in Los Abrazos Rotos het personage van Mateo Blanco alias Harry Caine. De man is blind, maar maakt van zijn handicap misbruik om dauwfrisse grieten tussen de lakens te trekken. Na deze prikkelende inleiding vernemen we dat Mateo eigenlijk een succesvolle filmregisseur is die door een navrant auto-ongeluk in Lanzarote al 14 jaar blind is en nu nog enkel aan de bak komt als scenarist. Als zijn medewerkster Judit Garcia een paar dagen weggaat, belandt haar zoon Diego in het hospitaal door drugsgebruik. Eenmaal ontslagen uit het ziekenhuis, besluit Mateo om tijdelijk voor Diego te zorgen. Wanneer de knaap toevallig enkele oude foto’s van Mateo ontdekt, besluit de andersvalide filmmaker zijn mysterieuze verleden weer op te rakelen en doet hij zijn bewogen levensverhaal uit de doeken. Er ontstaat een kettingreactie aan flashbacks waarbij we op de set van ‘Chicas Y Maletas’ belanden, Mateo’s laatste speelfilm. Tijdens de opnames raken de regisseur en hoofdactrice Lena verwikkeld in een passioneel liefdesspel. Wat volgt, is zodanig spannend dat we voor geen geld de ingenieuze intriges, knappe scenariotwisten en de verrassende ontknoping willen prijsgeven.
Los Abrazos Rotos is een emotioneel krachtige mix van een goed getimede tragikomedie, een meeslepend melodrama en een intelligente ode aan de film noir, die bovendien bulkt van rijke metaforen (een cineast die blind wordt… duik snel in de boeken psychoanalytici), mooie scènes en psychologisch prima uitgewerkte personages. Het sterk afwisselende camerawerk, de poëtische muziek van huiscomponist Alberto Iglesias, het verknipte doch rijk geschakeerde scenario, de beklijvende beeldregie, de goed gedoseerde camp en de oersterke ensemblecast – met het sprankelend oogsnoepje Penélope Cruz op kop – maken deze ‘amour fou’ tot een van de beste films uit Almodovars eigengereide carrière.
Genre: Drama, romance, thriller
Jaar: 2009
Regisseur: Pedro Almodóvar
Cast: Penélope Cruz, Lluis Homar, Blanca Portillo
Land: Spanje, Verenigd Koninkrijk
Speelduur: 120 minuten
