Bring Her Back 

Het verlies van een dierbare komt altijd hard aan. Wanneer zijn vader komt te overlijden heeft de bijna 18-jarige Andy enkel zijn bijna blind stiefzusje Piper nog. Maar voor hoe lang nog? Zij zou namelijk snel terecht kunnen bij een pleegmoeder Laura, maar is er daar voor hem wel plek? Hij zal het toch proberen, hij moet voor Piper kunnen zorgen. Zelfs als hij vreemde dingen opmerkt bij hun pleeggezin, zoals aan pleegzoon Oliver… of aan Laura zelf…

Eén van de meest verrassende en meest besproken horrorfilms van 2023 was zonder twijfel het Australische Talk To Me. Het filmdebuut van de broers Philippou was een visitekaartje om U tegen te zeggen en nu zijn ze terug. Met het toepasselijk genaamde Bring Her Back. Kunnen ze met hun sophomore release deze magie herhalen? Jawel! Zij het dat dit toch een heel andere film is dan hun eerste.

Na een sfeervolle, zij het weinigzeggende openingsmontage, duwt de regisseurstweeling ons op een donkere emotionele rollercoaster. Zachtjes startend met wat broer-zus-geplaag tussen Andy (gespeeld door Billy Barratt) en Piper (Sora Wong in een geweldig debuut), voelen we al meteen de chemie tussen twee acteurs, die ook echt als tieners en familie overkomen. En dan komt de eerste maagstomp.

De ontdekking die niemand wil doen, zeker niet als 17 jaar bent en al helemaal niet samen met je blinde stiefzusje. Als we nog enige hoop hadden op iets lichts en luchtigs hierna, dan is die zonet de venster uitgegaan. Het is startschot van een halfuur slowburn, waarbij je vooral lacht met de soms wrede banaliteit van het leven omdat huilen misschien net te vergaat.

Wat het hierna aan actie ontbreekt, maakt die meteen goed met een aardig overzicht van de nachtmerrie die het leven van de kinderen wordt. Centraal hierbij staan hun nieuwe pleegmoeder Laura (Golden Globe-winnares Sally Hawkins) en de stille Oliver (Jonah Wren Phillips). Terwijl Oliver een enigma blijft voor een groot deel van de plot, vinden we in Laura een erg griezelig én realistisch personage. Zij is het soort vrouw die perfect weet hoe mensen in elkaar zitten en op welke knoppen ze moet duwen. Doelbewust, manipulatief, gemeen…

Een mooie allusie naar de film zelf ook. Want wanneer de slow erop zit, begint de burn! Hadden de Scream Awards nog bestaan, we wisten nu al één van de genomineerden voor de categorie: Most Memorable Mutilation dit jaar. Bring Her Back kan namelijk rekenen op top special effects en nul respect voor de gevoelige maag. En de regisseurs weten het. Ze weten welk vlees ze in de kuip hebben en waar ze hun camera moeten richten, waarbij we een paar keer de schade mogen gaan opnemen.

Niet dat het camerawerk er enkel is om ons nieuwe trauma’s te laten ontwikkelen. De film kan erg prachtig zijn als die dat wil, zij het nooit echt lichter. Knappe overheadshots en intieme close-ups bewerkstelligen enkel gevoelens van isolatie, bevreemding en zorg. Het schenkt het geheel een sterke, bedrukte atmosfeer.

De cinematografie is vaak even grijs en somber als hoe verlies en rouw aanvoelen, haast even toepasselijk als het prachtige bitterzoete einde. Wissel dit in de tussentijd af met wat intrige, die je meteen voelt bij het zien van macaber beeldmateriaal op oude videobanden, en je krijgt een perfecte storm, vol vragen en angstige vermoedens die je beter zelf invult.

Met Bring Her Back leveren de broers een tophorror af, zij het misschien niet één voor de massa. Het is niet je typische terreurfestijntje. Zeker in het eerste halfuur is het op de tanden bijten als je je aan snelle, bloederige actie had verwacht (voor dat laatste, gewoon geduld hebben). Zelfs wanneer de gorehounds op hun wenken bediend worden, blijft de prent koppig vasthouden aan een rustig tempo.

Verder is het ook zo, dat eenmaal we weten wie welke rol heeft in het verhaal, het motief van het plot best transparant wordt. Het einddoel wordt snel zichtbaar en laat weinig ruimte voor mysterie. Eigenlijk enkel over het hoe en over wie zal overwinnen. Om die redenen kunnen we dan ook niet garanderen dat deze film iedere horrorfan even zal kunnen bekoren. We achten de kans wel groot dat deze titel op het einde van het jaar op heel wat lijstjes zal opduiken.

Genre: horror, mysterie
Jaar: 2025
Regisseur: Danny Philippou, Michael Philippou
Cast: Sally Hawkins, Billy Barratt, Sora Wong, Jonah Wren Phillips
Land: Australië
Speelduur: 104 minuten