Wie zich in de jaren ’80 afvroeg waar hij het aan verdiend had om alsmaar het ronduit afgrijselijke I Just Called to Say I Love You van Stevie Wonder te moeten aanhoren, mag de schuld in de schoenen van Gene Wilder schuiven. De Oscarjury was wel tuk op het melodietje en kreeg er godbetert een beeldje voor.
8 jaar na datum wilde Gene Wilder een Amerikaans jasje geven aan de Franse boulevardkomedie Un Éléphant Ça Trompe Énormément van Yves Robert. Het was niet de eerste keer dat Wilder voor een remake koos, want in 1976 maakte hij met The World’s Greatest Lover al een bewerking van de Italiaanse komedie Lo Sceicco Bianco uit 1952 van Federico Fellini.
In het begin van de jaren ’80 was het in Hollywood sowieso bon ton om Franse komedies te veramerikaniseren, ook al koos men er meestal die van Francis Veber uit. Zo werd Le Grand Blond Avec Une Chaussure Noire gewoon The Man With One Red Shoe met Tom Hanks, de travestietenkomedie La Cage Aux Folles werd The Birdcage of Le Jouet waarin Pierre Richard zat werd met Richard Pryor gewoon The Toy.
Stuk voor stuk onnodige remakes en dat geldt ook voor The Woman In Red, al kun je van Un Éléphant Ça Trompe Énormément moeilijk meer zeggen dan dat het een leuke film is. Na The World’s Greatest Lover en Adventure Of Sherlock Holmes’ Smarter Brother kroop Gene Wilder voor de derde keer in de regisseursstoel. Met succes, want de film deed het enorm goed in de States. Bij ons was het vooral het gezeur van Stevie Wonder dat goed verkocht.
Nu is deze komedie uit 1984 ronduit seksistisch. De vrouwen hebben in deze film namelijk maar één functie. De film speelt zich af in San Francisco waar we Teddy Pierce (Gene Wilder) ontmoeten. Een grijze muis met een bijzonder saai leven, zowel op het werk waar niemand hem opmerkt, als thuis bij zijn vrouw Didi (Judith Ivey) waar hij maar weinig te vertellen heeft. Zijn leven wordt compleet overhoop gegooid als hij in de parkeerruimte een mooie vrouw ziet wiens rode jurk naar omhoog gaat door een ventilatierooster (zoals bij Marilyn Monroe dat in The Seven Year Itch) en de kijker net als Terry vol zicht krijgt op haar rode satijnen onderbroekje.
Terry kan de vrouw die een model blijkt te zijn voor het reclamebureau waar hij werkt, niet uit zijn hoofd krijgen en zijn vrienden moedigen hem dan ook aan om de knappe vrouw te versieren via een afspraakje. Per ongeluk komt het verzoek terecht bij mevrouw Milner (Gilda Radner), de koele feeks van het reclamebureau en die is uiterst gecharmeerd door de “interesse”.
De film is niet meer dan een flauw excuus voor een paar zeer geslaagde grappen van Gene Wilder, hoewel het dient gezegd te worden dat ook Gilda Radner een zeer hoog comedygehalte in zich heeft. Twee jaar daarvoor speelden de twee in Hanky Panky ook al eens samen. Terwijl ze in Frankrijk waren om The Woman In Red te promoten, passeerden ze in alle stilte de kerk om daar met elkaar te trouwen. Tot aan haar dood in 1989 was zij de echtgenote van Wilder. Twee jaar na haar dood trouwde hij met Karen Webb, die hem tijdens de set van See No Evil, Hear No Evil (één van Wilders vele komedies met Richard Pryor) leerde liplezen. Soms gaat het vlug in Hollywood.
De zwakke schakel is, naast het feit dat de film nooit echt goed op gang komt. Kelly LeBrock speelt de vrouw in het rood. Ze kan misschien wel mooi wezen en dat werd ook van haar gevraagd in Weird Science, maar het arme wicht kan voor geen meter acteren. In eerste instantie werd de rol aan Melanie Griffith voorgelegd, maar die gebruikte haar verstand en ging in zee met Brian De Palma voor Body Double. Je vindt beslist slechtere komedies dan The Woman In Red, want zoals gezegd heeft de film zijn zeldzame grappige momenten, maar het blijft een niemendalletje.
GENRE: komedie
JAAR: 1984
REGISSEUR: Gene Wilder
CAST: Gene Wilder, Kelly LeBrock, Charles Grodin, Joseph Bologna, Judith Ivey, Gilda Radner
LAND: USA
