“A comedy from John Hughes”. Zo luidt de tagline op de cover van deze Blu-ray, en dat was ook destijds het geval op de filmaffiches, waardoor Universal hoopte dat Career Opportunities wat meer bioscoopbezoekers kreeg, tenzij die louter en alleen een kaartje wilden om Jennifer Connelly op een hobbelpaard te zien ronddollen. Hughes, die in 1991 al lang niet meer zo machtig als in de eighties was, vroeg aan de studio om zijn naam te verwijderen. Hughes schreef wel het scenario ervan, maar hij deed dat naar eigen zeggen toen hij in een creatief dipje zat, en hij bestempelde de film als “goedkoop en vulgair”. Toen de studio zijn verzoek weigerde, was Hughes dan ook zeer diep teleurgesteld om te moeten vaststellen dat zijn naam niet meer dan een handelswaar was geworden.
Deze komedie heeft zeker niet de flair van een grand cru Hughes-film, niet alleen omdat de film niet altijd even grappig is, maar ook omdat de hoofdrolspeler, Jim Dodge, een vrij irritant ventje is die het midden houdt tussen Ferris Bueller en Duckie uit Pretty In Pink. Hij is een wijsneus die op alles een antwoord heeft, die je met plezier een dreun op de bek zou willen verkopen, en bovendien wordt hij ook nog eens vertolkt wordt door de weinig charismatische Frank Whaley die, hoewel hij te zien was in tal van blockbusters, nooit is kunnen doorbreken.
Jim Dodge is een dagdromer, maar hij is vooral lui en volgens zijn vader een nietsnut die keer op keer ontslagen wordt. Zijn vader is het beu en zorgt ervoor dat hij een baantje krijgt (aangeboden door John Candy in een cameorol) als schoonmaker in een supermarkt. Het opruimen van de winkel dient ’s nachts te gebeuren. Na het uithalen van allerlei fratsen (lees: tot vervelens toe zich honderd keer verkleden) botst hij op de knappe Josie McClellan (Jennifer Connelly), een verwend rijk meisje dat de nacht in een pashokje doorbracht nadat ze is weggelopen van haar vader, de gouverneur Roger Roy McClellan (Noble Willingham). En ja, er hangt liefde in de lucht.
Career Opportunities duurt net iets meer dan 80 minuten, en dat is meer dan voldoende, want de film speelt zich net als de zombiefilm Dawn Of The Dead van George A. Romero grotendeels af in de gangen van de supermarkt, en na een tijdje heb je er het wel mee gehad. Net zoals alle Hughes-film speelt ook hier de soundtrack een grote rol, maar dat is bij Career Opportunities niet meer dan een samenraapsel van songs van Jellyfish, Mano Negra, Johnny Clegg en zelfs Tones On Tail (een spin-off van de gothband Bauhaus): een soundtrack die niet werkt, behalve op de zenuwen dan.
Jennifer Connelly is wel mooi om naar te kijken, maar regisseur Bryan Gordon, die vier jaar later na het floppen van Pie In The Sky in de televisiewereld belandde, doet niets met haar, terwijl zowel Dario Argento als Jim Henson al lang hadden getoond dat Connelly meer is dan het mooiste snoetje van de klas. Desalniettemin was Career Opportunities best leuk, maar hij mist veel te veel punch om indruk te maken.
GENRE: romantische komedie
JAAR: 1991
REGISSEUR: Bryan Gordon
CAST: Jennifer Connelly, Frank Whaley, Dermot Mulroney, Kieran Mulroney, John M. Jackson, Jenny O’Hara
LAND : USA
