Film Fest Gent 2023 – deel 7 

En we gaan nog niet naar huis. Belange niet. Met de eindstreep in zicht, blijven we in de festivalfilms duiken. Ook deze keer schotelen we jullie een dosis films aan die je zeker, of juist niet, gezien moet hebben. Verder staan we ook stil bij een aansluitend luik van het filmfestival, namelijk de jaarlijkse Videodroom. Het Fast Forward-team lijst het graag voor jullie op.

DAS LEHRERZIMMER
Clara (Leonie Benesch – Around the world in 80 days, Babylon Berlin) is een jonge en nog idealistische leerkracht in het eerste middelbaar die het beste in haar leerlingen ziet en hen wil beschermen tegen de nogal kordate aanpak die de school hanteert wanneer er dingen gestolen worden. Maar wanneer ze zelf het slachtoffer wordt van een diefstal in de lerarenkamer en bijna zeker is van wie het gedaan heeft, keert dit zich helemaal tegen haar en wordt dit een pure thriller die zich afspeelt in een school. Dit sterk staaltje cinema is de Duitse inzending voor de Oscars en als je het mij vraagt maakt Das Lehrerzimmer veel meer kans dan onze eigen Augure. (Evelyne D’Hoker)

RAPITO
De laatste weken staat de Katholieke Kerk in een allesbehalve mooi daglicht en daar doet de Italiaanse cineast-veteraan Marco Bellocchio een behoorlijk schepje bovenop. De maker van onder meer Vincere en Diavolo in corpo duikt de Italiaanse geschiedenis in voor een triest feit dat zich in 1858 in Bologna afspeelde. Een Joodse jongen werd per abuis gedoopt waardoor de katholieke kerk het bon ton vond om het jongetje te kidnappen en klaar te stomen als een hondstrouwe pilaarbijter. Dit onthutsende verhaal kwam al langs bij Steven Spielberg, maar het werd uiteindelijk Marco Bellocchio die dit verhaal mocht verfilmen. Het resultaat is een oerklassiek Italiaans drama – in de beste zin van het woord – dat naast heel wat drama geflankeerd wordt door visuele tableaus die doen denken aan Caravaggio. IJzersterke, ongemakkelijke cinema (Didier Becu)

ALL OF US STRANGERS
De meeste holebi films vertellen – laten we daar maar eerlijk over zijn – vaak een net iets te voorspelbaar verhaaltje, maar daar laat de Britse regisseur Andrew Haigh die we kennen van Weekend en 45 Years zich niet aan vangen. Mede door zijn populariteit, maar ook door upcoming star Paul Mescal was de grote Kinepolis-zaal tot op het laatste zitje uitverkocht, en dat om tien uur ‘s morgens. Haigh baseerde zich voor zijn verhaal op de Japanse cultroman Strangers van Taichi Yamada wat resulteert in een surrealistisch verhaal waarin niets is wat het lijkt en bij momenten doet denken aan Mulholland Drive. Haigh koos als setting de eighties, wat voor een spetterende soundtrack zorgt, maar ook voor heel wat visueel verbluffende stukjes. Met How To Have Sex en Aftersun is All Of Us Strangers alvast de derde Britse titel dit jaar die aanspraak kan maken op het felbegeerde eindejaarslijstje. (Didier Becu)

VIDEODROOM SPECIAL
Ook dit jaar kon je weer genieten van de smeltkroes die videodroom is. Een samensmelten van film, met de nadruk op cultfilm of films die zelden te zien zijn, en muziek. Vakkundig en met de grootste zorg samengesteld door programmator Wouter Vanhaelemeesch. Film beleven op een andere manier zeg maar.

Eiko Ishibashi
Het nieuwste project van Eiko Ishibashi noemt Gift. Ze vroeg aan de Japanse cineast Ryûsuke Hamaguchi om voor Gift een film te maken. Je kent de cineast misschien van de Oscar winnende film Drive my Car. Het bronmateriaal voor deze stille film komt van een andere film van de cineast, Evil Does Not Exist, die recent de prijs voor beste film in ontvangst mocht nemen op het filmfestival van Londen. Het werd op een volledig andere manier geëdit waardoor het een volwaardige nieuwe film werd van Ryûsuke Hamaguchi.
Je kan het ook zien als een moderne ode aan de silent cinema. Voor mensen die niet vertrouwd zijn met stille cinema kan het misschien wat vreemd overkomen wanneer je de acteurs ziet spreken maar geen dialogen hoort. De tekst die het erom deed werd bovenop de beelden van de film geprojecteerd. ( zoals de tekstvensters er vroeger waren ) De bijzondere soundtrack van Eiko Ishibashi had zo nog meer impact bij de beelden. Een wondermooie filmbeleving die zijn wereldpremière kreeg op het Film Fest Gent en bijgewoond werd door de Japanse ambassadeur Masahiro Mikami, regisseur Ryûsuke Hamaguchi, hoofdrolspeler Hitoshi Omika en D.O.P. Yoshio Kitagawa. Eiko Ishibashi mocht vorig jaar de discovery of the year award in ontvangst nemen op de World Soundtrack Awards en dit jaar worden de soundtracks van Drive my Car en Evil Does Not Exist gebracht. Het enige vreemde is misschien dat Evil Does Not Exist niet in het programma van Film Fest Gent 2023 te vinden was.
De film kan je misschien ook plaatsen binnen het verjaardagsproject 2X25 van het Film Fest Gent want hetzelfde principe werd hier toegepast. Maar dit dan als enige langspeelfilm. (Dimitry Warmoes)

Claire Rousay & Ghent Advanced Master Ensemble (GAME)
The Bloody Lady uit 1980 is een historisch drama/horror van de Slovaakse cineast Viktor Kubal. Een mooi gemaakte animatiefilm over de legende van Erszebét Báthory, een gravin die haar jeugd wou behouden door elke dag een bad te nemen in het bloed van maagden. Wat begint als een klassiek Disney sprookje krijgt al vlug een luguber karakter. Ook in The Bloody Lady zijn er net zoals bij Gift geen dialogen aanwezig. De prachtige ambient soundtrack voor deze animatiefilm kwam van electronicawizard Claire Rousay. Daarvoor trok ze zelf op pad in de natuur om er field recordings op te nemen. Alles wat je kon horen in The Bloody Lady, tot het kloppen van een hamer toe, werd door Claire Rousay gecreëerd.
Voor deze animatiefilm werden we nog getrakteerd met twee kortfilms van Viktor Kubal waar het Gentse ensemble GAME de soundtrack live voor bracht. (Dimitry Warmoes)

Naima Joris
Naima Joris zal bij de liefhebbers van Belgische jazz zeker een belletje doen rinkelen. Vorig jaar brak ze door met haar eerste EP die snel werd gevolgd door een eerste full-album. Voor videodroom werd haar gevraagd om bij de microskopische beeldenpracht van Planktonium een soundtrack te creëren. Die bracht ze volledig geïmproviseerd. Jan Van Ijken is de man, fotograaf en regisseur achter Planktonium. Je werd werkelijk verweesd achtergelaten door de bijna surreële buitenaardse beelden van een organisme die we niet kunnen missen, nl. plankton. Hier was de muziek wat ondergeschikt aan wat je te zien kreeg op het scherm. Een bijzondere filmervaring mag het zeker genoemd worden.
Deze drie performances bewijzen nog maar eens dat het nevenprogramma Videodroom wel degelijk de moeite waard is op het Film Fest Gent. Heerlijk vertoeven in de smeltkroes van videodroom. (Dimitry Warmoes)