Hoewel het melodrama Cat on a Hot Tin Roof doorgaans terecht aanzien wordt als een ijzersterke classic, was de film in de late jaren 50 het voorwerp van kritiek. Hollywood zag brood in de verfilming van het gelijknamige toneelstuk van Tennessee Williams dat in 1955 de Pulitzer Prize won. Helaas dachten de producenten vrij puriteins en werden de verwijzingen naar homoseksualiteit in het originele toneelstuk uit het scenario geschrapt om te kunnen voldoen aan de eisen van Hollywood Production Code.
Dat leidde niet alleen tot grote woede van Tennessee Williams, maar ook van George Cukor, die de studio’s liet weten dat hij niet langer geïnteresseerd was om het stuk te verfilmen waardoor men bij Richard Brooks terecht kwam. Paul Newman, die werd verkozen boven Elvis Presley en ijdeltuit Marlon Brando, liet noteren dat hij ontgoocheld was en merkte op dat hij niets afwist van de studioplannen om het script te herwerken.
Of de film kwalitatief daaronder leed is een andere kwestie, want ook al opteerde men voor een brave versie, toch blijft Cat on a Hot Tin Roof een weergaloos melodrama waarin de chemie tussen Newman en zijn tegenspeelster (Elizabeth Taylor) van het scherm spat. Een leuk weetje is overigens dat dit drama oorspronkelijk in zwart-wit gefilmd zou worden, maar door de paarse ogen van Taylor en de iconische blauwe ogen van Newman werd het alsnog een kleurenfilm.
Newman speelt Brick Pollitt, een rijkeluiszoontje dat in betere tijden een aanbeden atleet was, maar door een trauma aan de fles zit. En geloof ons, er wordt behoorlijk wat afgezopen in deze film. Zijn huwelijk met Maggie “the Cat” (Elizabeth Taylor) loopt niet over rozen. De twee vliegen elkaar alsmaar in de haren. Van romantiek is geen sprake en tot groot ongenoegen van zijn vader, Big Daddy (Burt Ives), hebben de twee geen kinderen.
Het volledige verhaal speelt zich af op één dag, wanneer de familie samenkomt om de 65e verjaardag van Big Daddy op het landgoed in het oosten van Mississippi te vieren. Iedereen is in feeststemming behalve Brick, die de ene fles na de andere in de maag giet. Hoewel dronken is hij niet zoals zijn broer Gooper (Jack Carson) en zijn vrouw Mae (Madeleine Sherwood) en vijf irritante kinderen, die hopen dat ze door geslijm de enige erfgenamen zullen worden van het fortuin van Big Daddy.
Je merkt wel dat Cat on a Hot Tin Roof van oorsprong een toneelstuk is. Richard Brooks regisseert duidelijk met de voet op het rempedaal, maar dankzij de waanzinnig goede vertolkingen van zowel Newman als Taylor verheft de film zich boven het doorsnee melodrama. Newman doet er alles aan om via zijn doorleefde rol te bewijzen wat hij kan als acteur, waardoor het personage van Brick één van de beste uit zijn carrière werd. Dat geldt tevens voor Taylor, die verkozen werd boven Marilyn Monroe voor de rol. Cat on a Hot Tin Roof is het soort film dat ze al lang niet meer maken, wat jammer is. Naar hedendaagse normen misschien wat te houterig, desalniettemin blijft dit cinema grand cru.
Genre: drama
Jaar: 1958
Regisseur: Richard Brooks
Cast: Elizabeth Taylor, Paul Newman, Burl Ives, Jack Carson, Judith Anderson
Land: USA
Speelduur: 108 minuten
