Let Go (Släpp Taget) 

Al langere tijd loopt het niet lekker in het huwelijk van Stella (Josephine Bornebusch) en Gustav (Pål Sverre Hagen). De twee zijn van elkaar vervreemd en hebben onderling nog amper gesprekstof. Toch stort Stella’s wereld in wanneer Gustav na weer een familieruzie aankondigt te willen scheiden. Zo makkelijk wil ze het hem echter niet maken. Eerst moeten ze samen met hun humeurig puberende dochter Anna (Sigrid Johnson) naar een paaldanswedstrijd rijden waaraan ze per se wil deelnemen.

Met duidelijke tegenzin gaat Gustav akkoord en het gezin met Anna en zoon Manne (Olle Tikkakoski Lundström), vangen gespannen hun trip aan. Van harmonie blijkt geen sprake. Pas vertrokken en er ontstaan al opnieuw hevige conflicten. Als dit familieavontuur niet in een totale ramp moet eindigen, zullen ze zich noodgedwongen constructief over hun gezamenlijke problemen moeten buigen.

De Zweedse Josephine Bornebusch is voornamelijk gekend als actrice. Ze heeft reeds in tientallen films en ettelijke succesvolle series gespeeld. De laatste jaren heeft ze echter bredere ambities en neemt ze geregeld plaats in de regiestoel. Zo regisseerde ze onder meer afleveringen van Bad Sisters, Baby Reindeer en Älska Mig.

In het nieuwe Netflix-drama Let Go (originele Zweedse titel Släpp taget) toont ze zich opvallend veelzijdig: ze regisseert niet alleen, schreef ook het scenario, stond in voor de productie én vertolkt bovendien de hoofdrol. Multitasking betekent vaak dat iemand zichzelf nadrukkelijk in de kijker wil zetten. Gelukkig is dit in Let Go niet zo en wordt Stella, het hoofdpersonage, psychologisch degelijk onderbouwd en tevens redelijk genuanceerd neergezet.

Bornebusch probeert in haar nieuw wapenfeit een zo geschakeerd mogelijk beeld te schetsen van de familie en haar problemen. In het begin lijkt het alsof Gustav simpelweg een man is die weinig met het familieleven is begaan en vasthoudt aan traditionele rolpatronen. Bovendien ontloopt hij elke verantwoordelijkheid. Later blijkt echter dat ook Stella hem in die rol heeft geduwd, doordat haar drang naar controle weinig ruimte laat.

In de eerste helft werkt Let Go behoorlijk goed omdat we kundig gedoseerd het gezin beetje bij beetje beter leren kennen en de personages meer diepgang krijgen. Bornebusch laat zien hoe mensen elkaar, ondanks goede bedoelingen, het leven zuur kunnen maken. Het begrip voor deze personages groeit, inclusief voor de dochter die haar ouders constant uitscheldt omdat ze zelf ongelukkig is en niet weet hoe ze anders met haar gevoelens moet omgaan.

Jammer is wel dat de ontwikkeling en verwerking van de conflicten later in het verhaal nogal gehaast worden afgehandeld. Terwijl de regisseuse aanvankelijk ruim de tijd neemt om alles zorgvuldig uit te vouwen, zit ze het halverwege het drama precies en pardoes in tijdsnood. Plots en totaal onverwacht neemt het plot een andere morele afslag waardoor ineens alles zonder grote wrijving of nieuwe inzichten lijkt te lukken binnen het aanvankelijk dysfunctioneel gezin.

Toegegeven, bij dit soort films is een toenadering en verzoening tussen en onder de diverse personages natuurlijk verplicht, maar dat betekent uiteraard niet dat je je analytische aanpak zonder enige verklaring zomaar onder het spreekwoordelijk tapijt mag vegen, zeker al niet als de prent een speelduur van bijna twee heeft. Ook het einde – waarin een grote kentering plaatsvindt – voelt frustrerend aan. In se is een dergelijke alteratie verdedigbaar, maar de filmmaker pakt het zo overdadig, zo kitscherig, zo melodramatisch en zo opzettelijk sentimenteel aan dat de eerder opgebouwde positieve indruk bijna teniet wordt gedaan.

Heel spijtig omdat de cast wel sterk werk levert. Of het nu gaat om Bornebusch als de moeder die moet leren loslaten, Pål Sverre Hagen (Kon-Tiki, Alle hater Johan) als de vader die zichzelf opnieuw moet ontdekken of Sigrid Johnson (bekend uit de misdaadreeks Maria Wern en de stand-up komedie Comedy Queen) als de gekwelde dochter: het samenspel is goed en levert meerdere sterke scènes op. Toch was het beter geweest mocht Bornebusch wat meer controle hebben losgelaten en erop vertrouwde dat het verhaal eigenlijk voor zichzelf spreekt. Zo blijft er een matig psychologisch original Netflix-drama over waarin niet onaardig wordt ingezoomd op een verstoorde familie, dat ongetwijfeld sommige kijkers tot tranen zal roeren, maar duidelijk beter had kunnen en moeten zijn.

Genre: drama, psychologisch
Jaar: 2024
Regisseur: Josephine Bornebusch
Cast: Josephine Bornebusch, Pål Sverre Hagen, Sigrid Johnson, Olle Tikkakoski Lundström
Land: Zweden
Speelduur:110 minuten