Jérémie keert terug naar het dorp waar hij zijn jeugd doorbracht om de uitvaart van de plaatselijke bakker bij te wonen. Hij kan voor een aantal dagen verblijven bij de weduwe Martine. Haar zoon Victor lijkt minder enthousiast over zijn aanwezigheid. Geleidelijk aan komen er meer dorpsfiguren in beeld, waarmee Jérémie al dan niet goede contacten had in zijn jeugd en via die nieuwe (en soms moeizame) contacten krijgen we, op een niet altijd even subtiele manier, een betere kijk op het hoofdpersonage. Een onderhuidse spanning maakt zich stilaan meester van u als kijker en van het verhaal. Er staat iets op springen en dat leidt niet veel later tot een dramatisch kantelpunt in de film. Een kantelpunt dat verschillende personages in een bepaalde kramp doen belanden en uiteindelijk zal uitmonden in een bij momenten grappig schouwspel van menselijk gedrag.
Direct na het zien van de film viel het mij moeilijk om een genre op deze film te kleven, laat staan duidelijk te vatten waarover deze film nu echt gaat. De film bevat elementen voor een thriller, een ernstig drama,… maar tijdens de tweede helft van de film voel je als kijker dat de focus van de film zich geleidelijk aan verlegt, maar naar wat was mij direct na het zien niet meteen duidelijk.
Tot ik de term Miséricorde ging opzoeken. En dat bracht voor mij toch meer duidelijkheid over waar regisseur en scenarist Alain Guiraudie mogelijk naartoe wilde met zijn film . Naast de letterlijke betekenis, een verborgen onderdeel aan de onderkant van een houten koorbank, verwijst de term ook naar Misericordia, wat voor barmhartigheid staat. Het begrip staat voor het tonen van erbarmen, van mededogen met mensen die het moeilijk hebben. Een definitie die wel een aantal interessante vragen oproept. Waar begint het en waar stopt dat? Spreekt men nog van barmhartigheid als men verwacht dat er iets tegenover staat?
Terugkijkend op de film en met die vragen in het achterhoofd, vallen voor mij nu wel een reeks puzzelstukken samen. Het was geen thriller dat Alain Guiraudie voor ogen had, maar een eerder zwarte komedie over een dorpsgemeenschap die schijnbaar drijft op een bizar gevoel van barmhartigheid. En daarin is hij naar mijn gevoel zeer goed geslaagd. Er is toch niets geestiger dan vanop de zijkant (vanuit uw zetel in de cinemazaal) te grinniken bij zo een kronkelend schouwspel over de kleine kanten van de mens. Al mis ik bij bepaalde karakters wat meer achtergrond. En misschien is de uitwerking van één karakter iets te voor de hand liggend in deze tijden.
Het is straf hoe dat de regisseur erin slaagt om het verhaal te laten vertrekken vanuit een gevoel van een ernstig thrillerdrama en dit met zelfzekere hand weet vloeiend om te buigen tot een naar bij momenten hilarische zwarte komedie. En een waar de humor in de gedragingen van de karakters ligt.
Genre: Drama, komedie
Jaar: 2024
Regisseur: Alain Guiraudie
Cast: Félix Kysyl, Catherine Frot, Jacques Develay
Land: Frans
Speelduur: 102 minuten
