In 1992 sleepte de prent van de hier relatief onbekende Italiaanse regisseur Gianni Amelio (Colpire al Cuore, I Ragazzi di Via Panisperna en Porte Aperte) Il Ladro di Bambini op het filmfestival van Cannes de Grote Prijs van de Jury in de wacht.
Il Ladro di Bambini ofwel De Kinderdief, schetst het verhaal van een zekere Antonio (Enrico Lo Verso), een jonge Calabrese rijkswachter, die twee kinderen moet overbrengen naar een tehuis in Civitavecchia. Aanleiding tot het plaatsen van deze twee minderjarigen is het feit dat in een buitenwijk van Milaan een vrouw haar elfjarig dochtertje Rosetta (Valentina Scalici) prostitueert in haar huis. Het geld dat deze Siciliaanse moeder hiervoor opstrijkt heeft ze nodig om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Op een dag komen de feiten aan het licht. De moeder wordt aangehouden en Rosetta en haar jongere broertjes Luciano blijven alleen achter. De jeugdrechter beslist, op basis van deze sociale omstandigheden, om de kinderen onder te brengen in een weeshuis en de jonge rijkswachter wordt belast met de overbrenging. Het is evident dat geen van de drie betrokkenen deze trip aanvangt met veel enthousiasme. Wanneer het trio eindelijk arriveert in het weeshuis worden de kinderen daar geweigerd omdat de directeur weet van de persoonlijke omstandigheden van de kinderen. Er volgt daarna een lange trek van het drietal naar een ander gespecialiseerd instituut ergens in Sicilië. De trip raakt langzaam aan op een zijspoor door de emotionele en fysieke eisen van de kinderen en wordt nog bemoeilijkt door de groeiende onderlinge relatie.
Cineast Amelio staat in zijn land bekend als dé controversiële filmer rond sociale kwesties en met Il Ladro di Bambini doet hij die reputatie alle eer aan. Il Ladro is een intieme en hoogst emotionele neo-realistische film over het uiteenvallen van een familie en de afzwakking van traditionele rollen en gedragspatronen.
Amelio hult zijn prent in een aangrijpende en vooral gevoelige sfeer, maar wordt nooit pathetisch, deels ook door zijn strakke en overtuigende acteursregie. Il Ladro di Bambini heeft wel enkele zwakke momenten, zoals de ontmoeting met de Parijse toeristen en het feit dat de overbrenging gebeurt met de trein is voor Belgische normen ondenkbaar (maar wellicht in Italië gebruikelijk?). Naast deze aspecten is de film een waar pareltje en een echte verademing tussen het overvloedige aanbod van geweldfilms.
Genre: misdaad, drama
Jaar: 1992
Regisseur: Gianni Amelio
Cast: Enrico Lo Verso, Valentina Scalici, Giuseppe Ieracitano
Land: Italië
Speelduur: 121 minuten
