Dat de Italiaanse film in België dezer dagen nog kan aanslaan, werd bewezen met C’è Ancora Domani van Paola Cortellesi. Niet dat onze glazen bol altijd even goed werkt, toch vrezen we dat deze vlieger voor Gloria! van Margherita Vicario deze keer niet zal opgaan. Aan mooie plaatjes en zelfs prima vertolkingen geen gebrek, alleen oogt dit historisch drama net iets te oubollig. En als we kort door de bocht mogen gaan, is dit gewoon het verhaal van Amadeus voor pilaarbijters. Zonder het genie van Milos Forman, maar wel over een miskend muzikaal talent.
Het verhaal speelt zich af op het einde van de 18e eeuw. De ideologie van de Franse Revolutie verkondigt wel gelijkheid voor iedereen, maar daar merken ze in Venetië maar weinig van. Mannen zijn er baas en dan vooral de rijken. Het land ligt onder de knoet van de katholieke kerk. Venetië staat in rep en roer omdat Pius VII op bezoek komt. Het ongemak laat zich vooral voelen in het Sant Ignazio College, een oude vervallen muziekschool voor weesmeisjes, omdat zijne heiligheid daar een paar uurtjes op visite komt. Zo’n gelegenheid moet gevierd worden. Daarom wil de kapelmeester (Paolo Rossi) een origineel muziekstuk schrijven en opvoeren. Allemaal gemakkelijker gezegd dan gedaan, want hoewel de meisjes wel noten kunnen lezen blijft het steken op amateurisme en er is geen Beethoven in de buurt die een memorabele symfonie kan neerpennen. Dat is buiten Teresa (Galatéa Bellugi) gerekend die wel barst van het talent. Bovendien ontdekt de jonge vrouw een pianoforte waarmee ze nieuwe klanken uit haar mouw tovert. Benieuwd of de compositie van Teresa het pausbezoek zal halen?
In eigen land is Margherita Vicario zowel gekend als actrice (ook te zien in Woody Allen’s To Rome With Love) en als singer-songwriter. Een bonus die de populariteit van Gloria! geen windeieren zal leggen. Vicario neemt een loopje met de geschiedenis, zo hoor je muzikale stijlen die nog niet eens bestonden, en doet ons qua aanpak wat doet denken aan Jeanne du Barry. Mooie kostuums en decors, maar louter als achtergrond dienend. Ook de scheidingslijn tussen de goede en slechte personages flirt net iets te veel met het karikaturale en dan hebben we het vooral over de plezante, maar soms storende overacting van Paolo Rossi. Maar goed, wie van cinema niet meer verlangt dan een lekker pseudo-historisch verhaaltje zal zich zijn bioscoopticketje niet beklagen, het misboekje krijg je er gratis bij.
Genre: historisch drama
Jaar: 2024
Regisseur: Margherita Vicario
Cast: Galatéa Bellugi, Carlotta Gamba, Veronica Lucchesi, Maria Vittoria Sara Mafodda, Paolo Rossi
Land: Italië, Zwitserland
Speelduur: 106minuten
