Door de kracht van de legende zou je zweren dat het verhaal van John Rambo, net als dat van Rocky Balboa uit de hersenpan van Stallone komt, maar niets is minder waar. Meer zelfs, Sly was niet eens de eerste keuze. Het Rambo-personage werd bedacht door David Morrell in diens boek dat in 1972 verscheen. Meteen na de publicatie sprong Hollywood op het verhaal, maar het zou nog jaren duren vooraleer het verhaal in de schoot van Stallone zou worden geworpen die er bovendien serieus aan mocht sleutelen.
Het probleem was gewoon dat men te trouw aan het boek wilde zijn. Daarin was John Rambo een losgeslagen gek die iedereen ombracht en op het einde van de rit zichzelf van het leven te ontnemen. Een personage waar het cinemapubliek geen liefde kon voor vinden en ook niet aan de acteurs aan wie het scenario werd voorgesteld. Het verhaal doet de ronde dat mannen als Nick Nolte, Al Pacino, Rock Hudson, Steve McQueen, Lee Marvin en Gene Hackman de rol aangeboden kregen, maar ze weigerden één voor één. Tot het moment dat Stallone het script in handen kreeg…
Net zoals alle anderen vond ook Stallone het scenario niet werken, maar omdat hij met Rocky bewees dat hij met verve een charismatische figuur op het witte doek kon neerzetten mocht hij het script herwerken, en dat deed hij grondig. Tot groot verdriet van de sequel-haters bleef Rambo leven. Het Amerikaanse patriotisme tijdens de eindspeech krijg je er gratis bij, maar ook dat werkte in Ronald Reagan-dagen en meer nog: First Blood veroorzaakte twee aardverschuivingen. Niet alleen zorgde deze actiefilm voor de opmars van de videotheken, maar ook werd dit het startschot van de vele actiefilms. Het aantal rip-offs was niet bij te houden, vraag het maar aan pakweg Chuck Norris.
Het verhaal van John Rambo schetsen voelt voor ons een beetje aan als de plot van Roodkapje vertellen, want iedereen die ook maar iets af weet van cinema weet waarover dit gaat. Rambo was tijdens de Vietnam-oorlog een green beret, en kort vertaald is dat een leger in één persoon. Na de oorlog heeft de man zich nooit kunnen aanpassen aan de samenleving. Er zijn niet alleen de trauma’s waarmee hij af te rekenen heeft, maar keer op keer merkt hij dat de Amerikaanse bevolking maar weinig begrip toont voor zijn heldendaden. Rambo besluit om één van zijn Vietnam-makkers op te zoeken en komt in het boerengat Hope terecht. Meteen bij zijn aankomst weet de sheriff Will Teasle (Brian Dennehy) Rambo te vertellen dat hij niet in het dorpje welkom is. Hope is ondanks zijn naam één en al verveling en de wil van Teasle is wet. Rambo wordt gearresteerd en na in het lokale politiekantoor te zijn behandeld als een beest, zet hij het op een lopen. Het komt tot een keiharde confrontatie tussen Rambo en de rest van het dorpje.
Over wat de wereld nu moet denken omtrent Stallone en diens prestaties is al genoeg geschreven, maar er is niemand die er onderuit kan dat hij met John Rambo één van de grootste iconen uit het 80’s-filmlandschap schiep, zeker wat het segment van de actiefilm betreft. First Blood verschilt ferm van de sequels waarbij Rambo terug naar de jungle werd geroepen om vriendjes te bevrijden en waarvan het resultaat niet meer dan heerlijke 80’s-flicks was. Anti-Vietnamfilms waren toen ook niks nieuws, want met films als The Deer Hunter, Coming Home en uiteraard Apocalypse Now had Hollywood het Amerikaanse volk reeds een geweten geschopt over hoe die met haar oorlogshelden omging, maar First Blood was anders.
Dit was popcorn verpakt in een actie met een boodschap, en het werkte. Filmcritici die denken dat het zonde is als je je amuseert met een film vonden het natuurlijk wel nodig om Sly door het slijk te halen, maar we kunnen ons moeilijk een andere acteur inbeelden die met eventueel overtuigingskracht een personage zoals dit kon neerzetten. Sly wist dat ook, en de 80’s werden nadien van hem, ook al moest hij die eer delen met een krachtpatser uit Oostenrijk die toen nog geen fatsoenlijke zin Engels kon uitspreken.
Uiteraard werd er met geen moer om de geloofwaardigheid van het personage gegeven, Rambo was een gevechtsmachine die nooit ten onder ging. Dat zie je absoluut in het tweede (en meest zwakke) gedeelte van de film maar al te goed. De wraakscènes zien er wat gedateerd uit en je zou het later in iedere film van Jean-Claude Van Damme en consoorten tot vervelens toe moeten aanschouwen. De scenes waarin Stallone geconfronteerd wordt met de vilain Dennehy zijn top en ook de achtervolgingsscenes in het nabijgelegen bos hebben geen seconde aan spanning ingeboet. Klassieker? Absoluut!
GENRE: actie
JAAR: 1982
REGISSEUR: Ted Kotcheff
CAST: Sylvester Stallone, Brian Dennehy, Richard Crenna, David Caruso
LAND: USA
