Het verhaal van Cargo begint op een stormachtige nacht. Het regent spreekwoordelijke ‘oude wijven’ en de gure wind giert over de onstuimige Noordzee. Plotsklaps valt Leon Broucke, recht voor de ogen van zijn oudste zoon Jean, in het ijskoude zeewater overboord uit zijn vissersboot. Leon verzeilt in een diepe coma en laat Jean achter met het familiebedrijf en een enorme schuldenberg. Na het ‘ongeval’ (of is hij bewust gesprongen?) van Leon komen tal van onuitgesproken conflicten tussen Jean en zijn twee broers aan de oppervlakte. Francis wordt verscheurd tussen de keuze voor zijn familie en zijn geheime liefde. William komt terug thuis na een lange tijd brommen in de bajes in de hoop deze keer te kunnen ontsnappen aan zijn marginaal leventje als delinquent. Jean worstelt met zijn nieuwe rol als patriarch en keert zich tot het criminele milieu van William om een betere toekomst te kunnen geven aan zijn 8-jarig zoontje Vico die hij ‘zo goed als mogelijk’ alleen probeert op te voeden.
Cargo is het ruige en vooral opmerkelijk eigenzinnig langspeelfilmdebuut van de jonge West-Vlaamse regisseur Gilles Coulier die we zeker nog kennen van zijn zelfverzekerde en bejubelde kortfilms Ijsland , Paroles, Mont Blanc en de populaire in het plat West-Vlaams gesproken hitserie Bevergem. Cargo is een rauwe familiefilm die zich afspeelt in het ingekeerde zeemansmilieu dat wordt bevolkt door drie ruige, bonkige en vooral introverte broers wiens gezichten zijn gesculpteerd door alle natuurelementen die je kunt bedenken en die begot niet weten hoe ze hun emoties moeten uiten, laat staan ze te verwoorden.
De drie gelooide broers zijn rasechte ‘binnenvretters’ die rond de salontafel wel samen eten, maar zonder woorden en die in hun luttele vrije momenten ingetogen naar de einder turen terwijl ze beken hete koffie slurpen en hun longen diep vullen met sigarettennicotine. Cargo werd volledig opgenomen in het Oostendse havengebied, op één scène in Koksijde na én Couliers sociaal-realistische vertelstijl is intens en aangepast aan dit markante milieu dat hij trouwens heel treffend tekent: kort, nors, zonder franjes of achtergrondinformatie waardoor er geen scène teveel steekt in dit rechttoe rechtaan-drama.
Dat komt uiteraard de geloofwaardigheid van deze bezielde vissersprent ten goede al heeft Coulier beslist veel te danken aan de sterk doorleefde vertolkingen van karakteracteurs als Sam Louwyck, Wim Willaert, Sebastien Dewaele, Josse De Pauw, de naturelle 10-jarige snaak Chiel Vande Vyvere én de door merg en been-snijdende soundtrack van Liesa Van der AA.
Toegegeven het scenario van Gilles Coulier en Tom Dupont schippert bij momenten zwierig van bak- naar stuurboord en gaat aan het eind van de film zelfs stuurloos overstag, maar desondanks deze minpunten heeft Cargo Couliers carrière zeker wind in de zeilen geblazen want hij werd ervoor bekroond met de Jo Röpcke-Knack-award én mocht daarenboven ook nog de Cultuurprijs 2017-2018 van de KU Leuven in ontvangst nemen. Schipper ahoy!
GENRE: drama
JAAR: 2017
REGISSEUR: Gilles Coulier
CAST: Sam Louwyck, Wim Willaert, Sebastien Dewaele, Josse De Pauw, Mathias Sercu, Koen De Sutter, Mieke Dobbels, Wennie De Ruyck, Luc Dufourmont
LAND: België
