Jaren na zijn release vond François Truffaut dat The Bride Wore Black (La Mariée était en noir) één van zijn mindere films was. Een kritiek die niet door iedereen werd gedeeld, al was het maar omdat het één van de grootste culttitels van het Franse filmicoon werd. Kate Bush inspireerde er zich op voor haar nummer The Wedding List, maar ook Jesus Franco baseerde zich losjes op deze wraakthriller voor She Killed in Ecstasy die hij in 1970 met Soledad Miranda draaide. Vaak wordt ook Kill Bill aangehaald, maar dat heeft Tarantino – die niet al te hoog oploopt met Truffaut – steeds ontkend door te stellen dat hij de film niet eens heeft gezien.
De beweegreden om de film te maken was in de eerste plaats om wat geld in het laatje te brengen van Les Films Du Carosse, Truffaut’s eigen filmproductiehuis. Het grote voorbeeld van deze nagelbijter was Alfred Hitchcock. Op zich geen verrassing, want de Franse filmmaker was niet alleen fan van de master of suspense, hij verbleef ook een week met hem in de Universal Studios wat nadien resulteerde in een invloedrijk filmboek.
Hoewel de score niet meteen één van zijn sterkste is, kreeg Truffaut muziek van Hitchcock’s huiscomponist Bernard Hermann. Een ongeziene zet in Frankrijk waardoor Truffaut duidelijk maakte dat– net zoals de andere Franse filmmeester Jean-Pierre Melville – zijn hart bij de Amerikaanse cinema lag. Naast Hermann’s score was er ook de link met William Irish, wiens gelijknamige roman de basis vormde voor Truffaut’s The Bride Wore Black. William Irish was gewoon een pseudoniem van Cornell Woolric, de pulpschrijver wiens boek It Had to Be Murder uit 1942 de bron werd voor Alfred Hitchcock’s Rear Window. Later zou de aan lager wal geraakte Woolric – wiens levenswandel vaak vergeleken werd met Edgar Allan Poe – Hitchcock voor de rechtbank dagen. Veel viel er niet te betwisten omdat Woolric’s verhaal reeds een variant was op het kortverhaal Through a Window van H.G. Wells.
The Bride Wore Black begint wanneer Julie Kohler (Jeanne Moreau) zich van het leven wil beroven en op het nippertje wordt tegengehouden door haar moeder (Luce Fabiole). Julie is een getormenteerde vrouw die steeds in het zwart gekleed is. Met reden, want net toen ze uit de kerk stapte met haar kersverse echtgenoot kreeg die door een fataal spelletje van vijf dronkenlappen een kogel door het hoofd. Met een notitieboekje in de hand – ook al staan er maar vijf namen in – trekt de weduwe door het Franse land om de belagers van haar echtgenoot één voor één te wreken.
In een interview – dat overigens te vinden is op de recente Radiance-release – vertelt Truffaut dat hij de film in de eerste plaats voor Jeanne Moreau wilde maken, de actrice die een tijdje getrouwd was met William Friedkin, maar ook affaires had met cineasten als Tony Richardson die voor haar zijn echtgenote Vanessa Redgrave verliet, Louis Malle en (jawel) François Truffaut. Die laatste schonk haar met Jules Et Jim één van haar mooiste rollen uit haar carrière. Niemand kon beter schitteren dan Moreau als de ijskille gemotiveerde moordenares die geen greintje medelijden heeft met haar slachtoffers. Bloed zie je niet, maar de moordmethodes zijn één voor één uniek wat zorgt voor een gevarieerde film. Let vooral op het 45-toerenplaatje dat overal meegaat!
Het vrouwelijke hoofdpersonage heeft wel de touwtjes in handen, maar de mannen (vertolkt door stijve harken zoals Michel Bouquet of Michael Lonsdale) noemen zich toch zonder al te veel schaamte womanizers die vrouwen louter als een object zien. Daarom werd The Bride Wore Black in dat opzicht geregeld vergeleken met Truffaut’s L’Homme qui aimait les femmes dat via Blake Edwards een Amerikaanse remake kreeg met Burt Reynolds als playboy.
Het geheel oogt vrij onrealistisch met net iets te gemakkelijke plotwendingen – vooral het einde – toch straalt deze thriller een ongelooflijke charme uit. Deels door de Franse souplesse en het cinematografisch genie van Truffaut, maar ook door de weergaloze Jeanne Moreau. Truffaut was er minder tevreden over. Tijdens de opnames had hij meerdere woordenwisselingen met cinematograaf Raoul Coutard, die nadat hij verschillende kleurenfilms had gemaakt met Jean-Luc Godard dat ook deed bij Truffaut. De Franse cineast vond echter de keuze van de kleuren emotieloos. Ons viel het geen seconde op, wel hebben we anderhalf uur volop genoten van deze grootse cinema.
The Bride Wore Black is uitgebracht op Blu-ray bij Radiance
Genre: misdaad, thriller
Jaar: 1968
Regisseur: François Truffaut
Cast: Jeanne Moreau, Michel Bouquet, Jean-Claude Brialy, Claude Rich, Charles Denner, Michael Lonsdale, Serge Rousseau
Land: Frankrijk
Speelduur: 107 minuten
