Het is algemeen geweten dat teruggrijpen naar een film uit je jeugd, die je decennialang niet hebt gezien, vaak geen al te goed idee is. Rue Barbare van Gilles Béhat is daar helaas het perfecte voorbeeld van. Als jonge knaap was ik verknocht aan deze Franse dystopische film die met regelmaat te zien was op de Franse televisie, wellicht door de rollen van de toen vrij populaire hoofdrolspelers Bernard Giraudeau en Bernard-Pierre Donnadieu.
Naarmate de jaren verstreken, verdween de film in de complete obscuriteit. Niemand die van deze film had gehoord, laat staan erom vroeg. Tot compleet onverwachts het Amerikaanse Fun City Editions, vroeger nog labelpartner van Vinegar Syndrome, via de vrij dure box Seeing Red de titel een nieuw leven schonk. Het hebbeding bevat drie vergeten Franse vigilantefilms waaronder ook Rue Barbare. Tijd om te herontdekken of beter gezegd te kijken of de tand des tijds geen al te grote wonden heeft geslagen. We moesten beter weten…
Als jonge puber heb ik nooit de setting van de film goed begrepen en dat is als volwassene niet anders. Een jaartal wordt niet gegeven, maar alles speelt zich af in een apocalyptische toekomst waarin geen sprake is van ordediensten en waar het recht van de sterkste heerst. Het verhaal situeert zich in een niet nader genoemde buitenwijk waar Mathias Hagen (Bernard-Pierre Donnadieu, de psychopaat uit Spoorloos) de plak zwaait. Het principe is duidelijk: horen, zien en zwijgen. Zelfs de rechercheurs knijpen een oogje dicht voor de clandestiene, gewelddadige activiteiten die Matt in een leegstaande fabriek uitoefent.
Daniel Chetman (Bernard Giraudeau), Chet voor de vrienden, zat ooit in de bende. Als arbeider probeert hij het rechte pad te kiezen en verkiest hij om te zorgen voor zijn gek geworden vader (Michel Auclair) en zijn broer (Jean-Pierre Kalfon), een drugsverslaafde rocker wiens vrouw een prostituee is. Chet heeft zich al lang voorgenomen om zich niet met andermans zaken te bemoeien. Een nobele gedachte, maar alles verandert wanneer hij in de late avond het pad kruist van een jonge Chinese vrouw die na een verkrachting op een bouwterrein is achtergelaten. Door haar te helpen, overtreedt hij de regels van Matt. Een confrontatie kan niet uitblijven.
Wat cool leek in 1984, ziet er vandaag hopeloos gedateerd uit. De enige die er “normaal” uitziet is het personage van Bernard Giraudeau. Wellicht vraagt de man zich ook af wat hij jaren geleden in deze film liep te doen, want voor de rest bots je alleen maar op Mad Max-achtige punks die vooral kicken op alles wat vrouwonvriendelijk is.
Uiteindelijk komt loontje wel om zijn boontje, zo gaat dat nu eenmaal in vigilantefilms, maar voor wie geen band heeft met deze film wordt het hard op de tanden bijten, zonder je te vervelen. Het geweld is cartoonesk en dus nooit dreigend, terwijl de apocalyptische decors afdankertjes lijken uit Aki Kaurismäki-film. Soms is het inderdaad beter om een film nooit meer terug te zien….
Genre: misdaad
Jaar: 1984
Regisseur: Gilles Béhat
Cast: Bernard-Pierre Donnadieu, Bernard Giraudeau, Michel Auclair
Land: Frankrijk
Speelduur: 107 minuten
