In de jaren 70 was er niemand in Nederland die zo veel succes had – en keet schopte – als Paul Verhoeven. Na het megasucces van Turks Fruit uit 1973 was Verhoeven dan ook de Nederlandse regisseur bij uitstek. Dat had ook producent Rob Houwer begrepen die aan Verhoeven vroeg om het tragische leven van Neel Doff te verfilmen, dat ze zelf in boekvorm had neergepend. Een leven dat getekend werd door armoede en qua thematiek dicht aanleunt bij onze eigen Daens. Het was die sociale ongelijkheid die Verhoeven aantrok, maar helaas stootte hij op de halsstarrige houding van Rob Houwer. Eerst en vooral was er het budget. Met zijn twee miljoen gulden was Keetje Tippel wel de duurste Nederlandse film ooit – een record dat Verhoeven zelf verbrak met Soldaat Van Oranje – maar helaas volgens de Nederlandse regisseur te weinig om het gehoopte resultaat te behalen. In diverse interviews liet Verhoeven dan ook noteren dat mocht hij ooit één van zijn films mogen overdoen, dat het Keetje Tippel was.
Een tweede struikelblok was het verhaal. Verhoeven wilde zich in de eerste plaats toeleggen op het sociale onrecht en de rebellie daartegen, maar daar zag Houwer niets in. Het gevolg was één groot gekibbel waar de film enorm onder te lijden had. Er was niet alleen het abrupte einde dat als een donderslag bij heldere hemel inslaat, maar ook voelen de weinige scènes die het hebben over het politieke tumult in Amsterdam wat onwennig aan, waardoor het lijkt alsof ze uit een andere film komen. Waar Houwer wel geïnteresseerd in was, was de vulgariteit. Keetje is dan ook een meisje dat uit armoede moet gaan tippelen.
Het Nederlandse publiek lag in ieder geval niet wakker van het dispuut. Mede door de hit van de Zangeres Zonder Naam – die niet eens in de film voorkomt – trokken bijna twee miljoen Nederlanders naar de bioscoop. De critici vonden het maar niks, maar na Turks Fruit had Monique van de Ven definitief haar status van Hollandse seksbom bevestigd. Ook dat ging niet zonder slag of stoot. Jan De Bont die de cinematografie deed, was in die tijd al getrouwd met Monique van de Ven en die had er heel wat problemen mee dat het naakte lichaam van zijn echtgenote vanuit alle hoeken te bewonderen was. Naar verluidt waren er heel wat spanningen en werd Verhoevens vrouw, die psychologe is, ingeroepen om de spanningen op de set te verminderen.
Qua Nederlandse filmgeschiedenis kan het tellen, maar op filmvlak is Keetje Tippel eerder een curiosum dan een goede film. Het verhaal is niet meer dan het relaas van iemand die erin slaagt om van de laagste naar de hoogste trap van de sociale ladder te geraken en wel door haar perfecte lichaam. Monique van de Ven is ontwapenend sympathiek, terwijl haar tegenspeler Rutger Hauer voor het karikaturale gaat, waardoor Keetje Tippel er vrij gedateerd uitziet, maar door de gewaagde scènes geen seconde verveelt. Een must voor fans van Paul Verhoeven, en nog meer voor die van Monique van de Ven, maar wel dus het soort schandaalfilm dat nu niet meer zou kunnen gemaakt worden. Zelfs niet meer door Verhoeven!
Genre: drama
Jaar: 1975
Regisseur: Paul Verhoeven
Cast: Monique van de Ven, Rutger Hauer, Peter Faber, Eddie Brugman, Andrea Domburg, Hannah de Leeuwe, Jan Blaaser
Land: Nederland
Speelduur: 100 minuten
