Als kind had Kenji Sato twee passies: baseball en de reuzenheld Ultraman. 20 jaar later kan hij bij beide terecht. Op het veld is hij één van de meest gevierde spelers van zijn tijd en terug in Tokio draagt hij de mantel van Ultraman en neemt hij het op tegen kaiju’s. Kenji worstelt met het heldendom en het verleden met zijn vader. Hoe moeilijk het ouderschap voor een held is, mag hij zelf gaan ondervinden wanneer een Kaiju-ei in zijn handen uitkomt en de baby Ultraman als diens mama aanziet.
De Japanse Henshin Kyodia-heldenfictie is als genre nog niet zo groot in het Westen, maar met een nieuwe Netflix-animatiefilm met de posterboy van het genre, Ultraman, kan er misschien toch verandering in komen. Voor een superheld die slechts voor een bepaalde tijd beroep kan doen op zijn superkrachten en in een reus verandert om zo de strijd aan te binden met gigantische monsters zou ondanks de heersende superheldenmoeheid weleens een markt kunnen vormen, ten minste als het charmant verpakt wordt.
Ultraman: Rising is ondertussen reeds de 44ste film rond dit icoon en oogt als een leuke superheldenanimatiefilm voor de familie en ligt in de stijl van de SpiderVerse-films. Visueel is de film een lust voor de ogen met een animatiestijl die ook zonder al te veel franjes reeds erg aangenaam is maar die voor specifieke scènes opgeleukt wordt met een prachtig kleurenpallet, filters, kikvorsperspectieven en andere speciale trucjes om het fantastische spektakel nog meer in de verf te zetten. Het verhaal voelt wel eerder klassiek aan met thema’s rond familie en ouderschap, maar weet die diep te snijden Vanuit die hoek benadert de prent zijn semi-deconstructie van de egoïstische steratleet/superheldtrope, met Kenji Sato in deze rol.
De man is de belichaming van arrogant zelfvertrouwen, een façade die onzekerheid en een groot verdriet herbergt en voortvloeit uit een teleurstellende relatie met zijn superheldenvader die er soms meer voor zijn stad was dan voor zijn gezin. Vanuit die dynamiek spint men een eigenwijs narratief rond verantwoordelijkheden, in het bijzonder rond vaderschap en ouderschap voor alleenstaanden. Onze held Ken wordt plots tegen wil en dank en zonder enige voorbereiding plotseling zelf vader, met uiteraard veel van de gebruikelijke filmperikelen die dit onverwachts gebeuren met zich meebrengt zoals “het hongertje”,“de huilbuien”, “het verlies van dure voorwerpen” en natuurlijk “een ontsnapping naar buiten”. Maar dan met de twist dat zijn “baby” een guitig monstertje is van zo’n goede 6 meter!
Ultraman: Rising maakt volop gebruik van het animatiemedium, want zo monsterlijk als de volwassen exemplaren zijn, zo snoezig is dit jong. Grootschalige materiële schade in een stedelijk gebied zag er nooit eerder zo schattig uit. Het is dan ook een uitdaging om deze animatieparel te bekijken zonder een glimlach op je gezicht.
Ultraman: Rising biedt echter meer dan enkel de kans om vol vervoering te kijken naar de liefelijkste kleine kaiju die eerst haar surrogaatouder en daarna een stad speels terroriseert, het heeft ook heel wat actie met volgroeide kaijus, Ultraman en de drones van Kaiju Defense Force (KDF) en is er ook best wel wat tijd voor ontroerende en hartverscheurende momenten, enkel komt het harder binnen dankzij het uitstekende en soms hartverscheurende sound design van het babymonster.
Geen enkele gevoelssnaar blijft onaangeroerd, zelfs niet als we even naar de emotioneel gemotiveerde slechterik kijken. Doorheen de film krijgen we al wat hints naar wat de hoofdman van het KDF drijft. Wanneer de aard van zijn haat en trauma volledig duidelijk wordt, kan je het niet helpen om toch enig begrip voor hem op te brengen. Niet voor zijn methodes, wel voor zijn motieven.
Wel is dit geen origin story en als je wat meer achtergrond wil hebben over Ultraman of waarom Kaiju’s Tokio als hun favoriete citytrip zien, vind je hier geen antwoorden op. Ook de vragen over hoe het mysterieuze Kaiju-eiland zo onvindbaar is, blijven onbeantwoord. Maar het zijn maar kleine puntjes tijdens een prachtervaring.
Het zijn de laatste tijden dan ook gouden tijden voor Kaiju-fans met voor ieder wat wils. Wil je gemakkelijk popcornvertier? Dan heb je Godzilla X Kong: The New Empire. Ben je een cinefiele meerwaardezoeker die op zoek is naar een meesterwerk? Godzilla Minus One. En als je gezellige familiefilm voor het hele gezin in de huiskamer wil dan is er nu Ultraman: Rising!
Genre: kaiju, animatie, actie
Jaar: 2024
Regisseur: Shannon Tindle, John Aoshima
Cast: Christopher Sean, Gedde Watanabe, Tamlyn Tomita, Julia Harriman
Land: Japan, USA
Speelduur: 117 minuten
