Subscribe Now
Trending News

Blog Post

ANY WAY THE WIND BLOWS
ANY WAY THE WIND BLOWS (c) The Movie Database (TMDB)
België boven

ANY WAY THE WIND BLOWS 

Schoenmaker blijf bij je leest, is een wijs volksadagium dat beslist niet slaat op de gitarist-zanger-songschrijver en frontman van de succesvolle Belgische popgroep met de weinig bescheiden naam dEUS. Integendeel zelfs, want het langspeelfilmdebuut van deze 31-jarige Antwerpse durfal is hip, cool, jong, eigenzinnig en een tikkeltje verwaand en ligt dus in feite in het verlengde van zijn deugdelijke muziek. Met Any Way the Wind Blows is het overduidelijk dat Barman al die jaren eigenlijk een regisseur is die muziek maakt.

Van een lineair of klassiek verhaal is niet echt sprake. Een verdwaalde frisbee zoeft op een broeierige vrijdag door Antwerpen. ‘Windman’, een atypische, mysterieuze en enigszins spastische stripfiguur met de blik op oneindig, stapt ogenschijnlijk doelloos doorheen de hectische maar dynamische metropool waar 8 onderscheiden en jonge mensen hun modaalleventje slijten maar verlangen naar een ander bestaan. Elk personage beleeft zijn alledaagse professionele- en liefdesmiserie en probeert te overleven met zijn individuele mogelijkheden.

ANY WAY THE WIND BLOWS (c) The Movie Database (TMDB)
ANY WAY THE WIND BLOWS (c) The Movie Database (TMDB)


Een jonge moeder weet niet meer wanneer ze bezoekrecht heeft over haar schattig kindje. Een filmoperateur wordt ten onrechte afgedankt. Een galeriehouder verwart kunst met seks. Twee spetterende afficheplakkers met een Tom en Jerry-syndroom ontpoppen zich tot verbale megajenners. De blauwe vloeistof uit een gebroken proefbuisje mengt zich als een onzichtbaar virus in de tedere relatie tussen broer en zus. Een dood paard, liters alcohol, oneindige drugslijntjes en raadselachtige windstoten drijven ’s avonds al deze markante personen naar een al te maffe superfuif. Zal ‘Windman’ er uiteindelijk in slagen omde innerlijke pijn van de partybeesten te helen?

Any Way the Wind Blows is een sfeervolle en eigentijdse ensemblefilm, maar vooral een verrassend sterk debuut (die bolide begingeneriek, die spitsvondige dialogen, dieatmosferische en jonge uitstraling, die vinnige montage en dat energiek camerawerk!). Hoewel Barman goed heeft gekeken naar Robert Altmans Short Cuts schetst hij toch op een eigengereide en gedreven manier en met een tintelend gevoel voor humor, de innerlijke groeipijnen en het leven van een trits jonge mensen en geeft hij meteen een minder bekende maatschappelijke subgroep, een herkenbaar gezicht.

In de voetsporen van de aan Madrid verknochte Pedro Almodovar brengt Barman zijn stad heel expliciet in beeld en fungeert het kleurrijke Antwerpen als een volwaardig personage doorheen de emotioneel rijke en levendige prent. Jammer dat de spitsvondige dialogen niet altijd even goed verstaanbaar zijn en bovendien af en toe door een te luide klankband worden overdonderd. De personages zijn boeiend maar vragen toch om een diepere psychologische uitwerking. Deze schoonheidsmankementjes worden echter ruimschoots goed gemaakt door het overtuigend acteerspel, het gevarieerde kortverhalen-scenario, de energieke regie en swingende muziek van onder meer jazzicoon Herbie Hancock, Queens of the Stone Age, Charles Mingus, JJ Cale, The Kids of Toy.

Any Way the Wind Blows is een poëtische mozaïekprent waar Tom als een volwaardige ‘barman’ zijn favoriete en smaakvolle cocktail met ‘goddelijke’ panache serveert en met het open einde veelbelovend suggereert dat “Nothing Really Ends”.

Genre: drama
Jaar: 2003
Regisseur: Tom Barman
Cast: Matthias Schoenaerts, Frank Vercruyssen, Natali Broods, Eric Kloeck, Diane De Belder, Dirk Roofthooft, Sam Louwyck, Titus De Voogdt
Land: België
Speelduur: 123 minuten

Related posts