Eric Semashkin verhuisde in 2012 van Oekraïne naar Frankrijk om er te studeren aan de filmschool. Ondertussen heeft de jonge man een dozijn korte films op zijn naam staan, die geselecteerd werden voor allerlei festivals en internationale prijzen hebben gewonnen.
Eric: “In mijn films wil ik een nieuwe vorm van regisseren creëren die experimenteel, fictie en animatie combineert. Ik wil graag een aantal diepgewortelde kwesties onderzoeken die belangrijk voor me zijn. Of het nu gaat om ecologische kwesties zoals overconsumptie of internationale conflicten zoals de oorlog in Oekraïne, ik blijf gevoelig voor alle actuele kwesties.”
We vroegen aan dit jong talent om zijn keuzefilms te selecteren.
Eric: “In het dorp van mijn oma in Oekraïne kon ik maar naar één tv-kanaal kijken, dat met oude films. Aan de ene kant waren er oude Sovjetfilms en aan de andere kant Franse films. Alle cultuur van Frankrijk was behoorlijk aanwezig in mijn entourage, ook al was ik nog niet eens naar Frankrijk gemigreerd. Van Fernandel tot Alain Delon werd ik ondergedompeld in de Franse cinema, dankzij dewelke ik vandaag vastbesloten ben om regisseur te worden.”
Deze selectie van vijf films illustreert de kracht en diversiteit van de Franse cinema die ik als kind heb leren kennen.
Les Misérables (Robert Hossein, 1982)
Joyeuses Pâques (Georges Lautner, 1984)
Le Schpountz (Marcel Pagnol, 1938)
Adieu l’ami (Jean Vautrin, 1968)
Jo (Jean Girault, 1971)
ENGLISH VERSION
Eric Semashkin moved from Ukraine to France in 2012 to study film school. Meanwhile, the young man has made a dozen short films that have been selected for all kinds of festivals and won international awards.
Eric: ‘In my films, I want to create a new form of directing that combines experimental, fiction and animation. I would like to explore some deep-rooted issues that are important to me. Whether it is ecological issues like overconsumption or international conflicts like the war in Ukraine, I remain sensitive to all current issues.’
We asked this young talent to select his choice films.
In my grandmother’s village in Ukraine, I could only watch one channel on TV, the one that showed old films. On one side, there were old Soviet films, and on the other, French films.
All of the culture of this country were quite present in my entourage, even though I had not even migrated to France yet. From Fernandel to Alain Delon, I was immersed in French cinema, thanks to which today I am determined to be a director.
This selection of five films illustrates the power and diversity of French cinema that I was able to know as a child.
Les Misérables (Robert Hossein, 1982)
Joyeuses Pâques (Georges Lautner, 1984)
Le Schpountz (Marcel Pagnol, 1938)
Adieu l’ami (Jean Vautrin, 1968)
Jo (Jean Girault, 1971)
