Kerst vier je met je familie, of wat er nog van over is in het geval van Sienna Shaw. Het is 5 jaar geleden sinds ze haar confrontatie met Art The Clown wist te overleven, maar de littekens die de slachter van Miles County heeft afgelaten zijn niet louter fysiek. Haar mentale wonden zijn zo mogelijk nog een stuk dieper en ze zal moeten vechten om alles bij elkaar te houden.
Maar gelukkig is haar nachtmerrie over, toch? Niet om de brenger van slecht nieuws te zijn, maar het is niet alleen de Kerstman die met een grote zak vol ‘speelgoed’ van huis naar huis trekt dit jaar. Het belooft een rode Kerst te worden…
Ho ho holy hell, is dit weer een bloederige prent geworden. Als we dachten dat deze stille clown ondertussen wel z’n gewelddadige hoogtepunt had bereikt in de vorige titel, slaat Art die waangedachte uit ons met een paar bottenversplinterende bijlslagen in weeral een beestachtige opener.
In de tijdspanne van nog geen kwartier zijn we weer volledig bij de les en weten we ook meteen waarom heel wat studio’s hun appetijt verloren om deze kerstfilm te ondersteunen. Hun verlies wel want Terrifier 3 zou wel eens de beste in de reeks kunnen zijn, met de nodige verrassingen.
Om te beginnen is de Arts bodycount weer lichtjes verhoogd. Terwijl we nu meerdere offscreen moorden te tellen hebben en we meer ‘gelukzakken’ zien die snel de kaars mogen uitblazen, blijft Art de god van pijn en sadisme. De prent toont dan wel niet alles, anders heb je 3 uur film en nog een pak meer controverse; toch is er alweer voor gore hounds meer dan genoeg te aanschouwen en voor de rest van de kijkers om hun maag over te legen.
De effecten en de creativiteit blijven verbluffen (en blijven vaak zorgwekkend) en ook de hilarische luchtigheid die David Howard Thornton aan de verdorven clown weet geven, is weer topniveau. Die zwarte humor blijft dan ook een leuke én noodzakelijke gevoelsbreker om de prent te behoeden af te schuiven in nihilisme of apathie.
Ook fijn is het feit dat deze film ook een stuk ambitieuzer is dan voorgaande. Nee, niet meteen in het gore departement, meer ambitie daar is waarschijnlijk strafbaar, maar dus wel op gebied van personages, hun onderlinge dynamieken en algemeen verhaal. Het zet de trend verder die de eerste sequel startte met een vage mythologie rond Art the Clown en zijn moordlustige kwaliteiten, maar het verhaal legt zich nog meer toe op de trauma’s waarmee zijn overlevende slachtoffers moeten leven.
Je kan niet zomaar een monsters als Art tegenkomen en dan gewoon verdergaan. Terrifier 3 vertelt niks baanbrekend maar het past wel. Centraal staat Lauren LaVera die terugkeert als Sienna en ook zonder engelvleugels weet te scoren. Fragieler en schichtiger dit keer, het personage blijft innemend en zelfs met hoe vermakelijk de killer is, toch gun je haar de overwinning in de onvermijdelijke confrontaties.
Ze is trouwens niet het enige bekende gezicht. Waar vroegere slasherfranchises het weleens losser durfde aan te pakken, is continuïteit duidelijk erg belangrijk voor Damien Leone (alsook de occasionele knipoog naar eigen werk en dat van anderen) en niks of niemand gaat onnodig verloren.
Ook op vlak van camerawerk en transitie gaan ze dit keer verder, een beslissing die we enkel maar kunnen toejuichen. Dit is een serie die erg positief weet te evolueren zonder ooit echte toegevingen te doen. Aan de ziel van de franchise wordt bijvoorbeeld nooit geraakt en Art weigert elke vorm van compromis, hooguit een kleine wardrobe upgrade. Het is per slotte Kerst voor iedereen.
Wel blijft de speelduur, net meer dan 2 uur, eigenlijk te lang. De lengte is met dank aan het betere verhaal makkelijker verteerbaar, maar het kan nog strakker. Een knipje hier en daar, het doet wonderen. Verdere minpunten beperken zich voornamelijk tot enkele personages wiens rol kleiner mocht zijn, maar het is wel het soort film waarbij je sowieso beter niet al te gehecht raakt aan de cast. Dus jongens en meisjes, als jullie dit jaar braaf zijn geweest, haast jullie dan vanaf 23 oktober naar de bioscoop, voor een bezoekje aan Santa Clown!
Genre: horror
Jaar: 2024
Regisseur: Damien Leone
Cast: David Howard Thornton, Lauren LaVera, Samantha Scaffidi, Antonella Rose
Land: Verenigde Staten
Speelduur: 125 minuten
