PADDINGTON 

Nu beertje Paddington aan zijn derde cinema-avontuur toe is, leek het ons een prima idee om de allereerste film nog eens van onder het stof te halen. Nou ja, stof. Er is waarschijnlijk niemand die deze familiefilm nog niet heeft gezien. Opmerkelijk is wel dat de prent ondertussen al meer dan tien jaar oud is. Al even fascinerend is hoe fris Paddington nog oogt, iets wat je van zijn soortgenoten niet meteen kan zeggen, kijk maar naar zijn stoute Amerikaanse nu al wat gedateerde soortgenoot Ted.

Hoewel Paddington een miljoenenfranchise is – wellicht zelfs een miljardenfranchise – ging men vrij zuinig om met het uitmelken ervan. Drie films op tien jaar tijd is niet overdreven, zeker als je weet dat men hier meer had kunnen uithalen. Of de beer uit Peru geschikt lijkt voor een vierde avontuur, zullen we binnen een paar weken weten als de recette wordt geteld, maar nu dus die eerste film van Paul King uit 2014.

Paddington is op en top Brits en dat merk je in deze film maar al te goed. Zowat alle clichés die iedere Londenaar ondertussen beu is, worden van stal gehaald, of het nu gaat om de militaire wacht aan Buckingham Palace of het obligatoire Britse telefoonhokje. Op zich niet meer dan normaal, want het beertje dat door het leven gaat met een rood hoedje en het blauwe jasje is Brits cultuurerfgoed pur sang. Je wandelt geen enkel Londense souvenirwinkeltje binnen zonder overdonderd te worden door Paddington-prullaria. De beer zag ergens in het midden van de jaren 50 het levenslicht toen BBC-cameraman Michael Bond in een winkeltje van het Londense Paddington Station een pluchen beer zag liggen die niemand wilde. Ideaal voor een kerstcadeau, dacht de Brit die niet veel later wat capriolen bedacht voor zijn boek A Bear Called Paddington. De franchise is ondertussen in de handen van Eddie en Shirley Clarkson, de ouders van Top Gear-presentator Jeremy Clarkson. 

De makers wilden er geen oubollig verhaal van maken en dus speelt alles zich af in het Londen van nu, ten minste architecturaal bekeken. Zoals dat ook het geval is bij superheldenfilms werd de eerste film een soort van origin story en leren we hoe de kleine beer die verlekkerd is op confituur in de Britse hoofdstad terecht is gekomen. Uiteraard moet het dier eerst opboksen tegen allerlei vooroordelen, maar snel wordt hij het gedroomde knuffelbeest van de familie Brown, die onder leiding staat van Henry (Hugh Bonneville, altijd ideaal als je een Britse stijve hark nodighebt) en  moeder Mary (Sally Hawkins, ook perfect gecast als huissloof).

Een film als Paddington valt of staat natuurlijk hoe de CGI eruit ziet. Het beertje overtreft werkelijk alles waardoor je als kijker nooit het gevoel hebt dat je naar een creatuur kijkt die geschapen is door de computer. Of om het nog bonter te stellen: de enige in deze film die niet cartoonesk acteert is de beer zelf. Een valkuil waar Nicole Kidman helaas meermaals in trapt, want haar Cruella de Vil-achtig karakter loopt voor geen meter. Dat een beer Kidman overklast! Maar goed, alsnog worden alle kruisjes netjes aangevinkt zodat Paddington oogt als een perfecte familiefilm en zelfs één van de beste in zijn soort. 

Genre: komedie, familiefilm
Jaar: 2014
Regisseur: Paul King
Cast: Ben Whishaw, Hugh Bonneville, Sally Hawkins, Julie Walters, Jim Broadbent, Peter Capaldi, Nicole Kidman, Madeleine Harris, Samuel Joslin, Michael Gambon, Imelda Staunton
Land: Verenigd Koninrijk, Frankrijk
Speelduur: 95 minuten