Roy Andersson is al jaren een lieveling van het arthousepubliek, maar bij de doorsnee filmliefhebber is hij een allesbehalve klinkende naam. Vreemd als je weet dat de specialiteit van de ondertussen zeventigjarige cineast bestaat uit het gadeslaan van de medemens, wat in een gitzwarte humor resulteert, die ergens tussen Monty Phyton en Jacques Tati ligt. Het lijkt op het eerste gezicht absurd, maar hoe meer je erover nadenkt, hoe meer je beseft dat het gewoon een beeld uit de dagelijkse realiteit is.
Nadat zijn debuut A Swedish Love Story uit 1969 wereldwijd werd gelauwerd, duurde het 25 jaar voor de Zweed opnieuw een film maakte. In deze periode verdiende hij de kost als maker van reclamespotjes (iets wat je trouwens nog steeds in zijn films terugvindt, want vaak zijn zijn werken een collage van sketches). Sinds 1981 is Andersson weer aan de slag als cineast. Weliswaar tegen een zeer traag tempo, want Andersson doet er vaak jaren over om een film uit zijn eigen Studio 24 te laten komen.
A Pigeon Sat On A Branch Reflecting On Existence vormt samen met de twee voorgangers Songs From The Second Floor en You, The Living de trilogie over het “leven”. Men beweert weleens dat Andersson zijn mosterd bij Fellini haalt, toch is de humor bij Andersson veel donkerder (de eerste drie korte sketches uit de film gaan over de dood). Zijn personages zien er ook allesbehalve gelukkig uit. Het zijn tableaux vivants met een vaalgrijze kleur, nooit zie je een glimlach op hun gelaat, het zijn mensen die hun leven leiden zonder dat zij beseffen dat ze leven. De rode draad door de absurde sketches zijn twee verkopers van fopartikelen. De twee leurders hebben slechts drie artikelen in hun koffertje (vampiertanden, een lachzak en een masker van Oom Eentand), toch zijn ze ervan overtuigd dat het hun missie is om het leven van de mens prettiger te maken. Nooit is er iemand die hun carnavalattributen koopt, maar ze geven het niet op.
Naast de absurde humor valt A Pigeon Sat On A Branch Reflecting On Existence op door de geniale regie van Andersson. Net als bij Wes Anderson of Tati lijkt iedere scène architecturaal afgemeten waardoor je onvergetelijke filmshots ziet. Wie nieuwsgierig is naar het hele oeuvre van deze Zweedse kunstenaar, kan trouwens bij Lumière terecht voor een dvd-box met daarin al zijn films (behalve deze).
Genre: komedie, satire
Jaar: 2014
Regisseur: Roy Andersson
Cast: Nisse Vestblom, Holger Andersson
Land: Zweden, Noorwegen, Frankrijk, Duitsland, Denemarken
Speelduur: 101 minuten
